การวิเคราะห์นโยบายสิ่งแวดล้อมของประเทศไทยภายใต้กรอบเป้าหมาย การพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์เนื้อหาและแนวทางของนโยบายสิ่งแวดล้อมของประเทศไทยที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) 2) ประเมินระดับความสอดคล้องระหว่างนโยบายสิ่งแวดล้อมของประเทศไทยกับเป้าหมายและตัวชี้วัดของ SDGs 3) ศึกษาปัญหา อุปสรรค และปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินนโยบายสิ่งแวดล้อมในบริบทของประเทศไทย และเสนอแนวทางการพัฒนานโยบายสิ่งแวดล้อมให้มีประสิทธิภาพและสอดคล้องกับกรอบ SDGs อย่างยั่งยืน เป็นการวิธีเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ เจ้าหน้าที่ระดับสูงจากภาครัฐ ผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งแวดล้อมและ SDGs ตัวแทนจากองค์กรพัฒนาเอกชน จำนวน 15 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า ผลการวิเคราะห์เนื้อหาและแนวทางของนโยบายสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาแสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยงกับเป้าหมาย SDGs หลายข้อ โดยเฉพาะเป้าหมายที่ 13 (การรับมือกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ) เป้าหมายที่ 14 (การอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเล) และเป้าหมายที่ 15 (การจัดการทรัพยากรบนบกอย่างยั่งยืน) ผลการประเมินระดับความสอดคล้องระหว่างนโยบายสิ่งแวดล้อมของประเทศไทยกับเป้าหมายและตัวชี้วัดของ SDGs ยังขาดกลไก ตัวชี้วัดและกรอบการติดตามประเมินผลที่ชัดเจน ทำให้การวัดผลเชิงรูปธรรมยังจำกัดปัญหาอุปสรรค และปัจจัยที่ส่งผลต่อการดำเนินนโยบายสิ่งแวดล้อมฯ ที่พบ ได้แก่ งบประมาณ บุคลากร ความขัดแย้งระหว่างการพัฒนาเศรษฐกิจและการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนที่ไม่ทั่วถึง แนวทางการพัฒนานโยบายสิ่งแวดล้อมฯ ได้แก่ ควรพัฒนาระบบตัวชี้วัดสิ่งแวดล้อมที่สอดคล้องกับ SDGs เพิ่มกลไกการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน ส่งเสริมการบูรณาการเทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อม และสร้างเครือข่ายความร่วมมือในระดับชาติและนานาชาติ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2550). นโยบายสาธารณะ. (พิมพ์ครั้งที่ 1).
ศิริวรรณ สนั่นเอื้อ และคณะ. (2567). การบูรณาการเมืองไมซ์ซิตี้ด้วยมิติของ SDGs. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 6(1), 28 39.
สถาบันสิ่งแวดล้อมไทย. (2550). รายงานประจำปี. ม.ส.ท. เรียกใช้เมื่อ 10 กันยายน 2568 จาก https://www.tei.or.th/publications/2007-download/AR2007-06.pdf.
สยาม อรุณศรีมรกต และคณะ. (2559). เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน 17 ประการของสหประชาชาติเพื่อโลกอนาคต. วารสารวิจัยสหวิทยาการไทย, 11(3),1-7.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2557). รายงานประจำปี สวทช. เรียกใช้เมื่อ 10 กันยายน 2568 จาก https://www.nstda.or.th/home/nstda_post/annual-report-2557
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนแม่บทภายใต้ยุทธศาสตร์ชาติ (12) ประเด็นการพัฒนาการเรียนรู้. เรียกใช้เมื่อ 15 สิงหาคม 2568 จาก http://nscr.nesdb.go.th/wp-content/uploads/2019/04/12-การพัฒนาการเรียนรู้.pdf
สุภาพร วงศ์เพ็ง. (2563). รายงานโครงการโรงเรียนส่งเสริมสิ่งแวดล้อม. อุดรธานี: โรงเรียนสามพร้าววิทยา.
อธิป เมฆสถิต. (2566). อิทธิพลของเศรษฐกิจสีเขียวต่อการพัฒนาพลังงานสะอาดที่ยั่งยืนในอุตสาหกรรมพลังงาน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Lincoln, Y., et al. (1985). Naturalistic inquiry: Beverly Hills, CA: Sage Publications. International Journal of Intercultural Relations, 9(4), 438-439.
Organization for Economic Co-Operation and Development. (2019). Education at a glance 2019: OECD indicators. Retrieved September 15, 2025, from https://doi.org/10.1787/f8d7880d-en.
Sanabud, K., et al. (2025). Governing Shared Water to Achieve the SDGs : A Case Study of the Mekong River, Chiang Khong District, Chiang Rai Province, Thailand. Humanities, Arts and Social Sciences Studies, 25(2), 342 357.
United Nations Development Programme (UNDP). (2021). Human development report 2021/2022: Uncertain times, unsettled lives – Shaping our future in a transforming world. Retrieved September 15, 2025, from https://hdr.undp.org/system/files/documents/global-report-document/hdr2021-22pdf_1.pdf.
Waleewong, O., et al. (2022). Patterns of Socioeconomic Inequities in SDGs Relating to Children’s Well Being in Thailand and Policy Implications. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(20), 13626.
