สถานภาพงานวิจัยภูมิปัญญาการใช้น้ำมันหอมระเหยในการบรรเทาอาการนอนไม่หลับ

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์สถานภาพของงานวิจัยด้านภูมิปัญญาการใช้น้ำมันหอมระเหยและผลต่อการบรรเทาอาการนอนไม่หลับ และเพื่อรวบรวมองค์ความรู้เกี่ยวกับการใช้น้ำมันหอมระเหยเพื่อบรรเทาอาการนอนไม่หลับ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary research) โดยผู้วิจัยคัดเลือกเอกสารระดับทุติยภูมิ กลุ่มประชากร ได้แก่ งานวิจัยจากฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ในประเทศไทยในโครงการเครือข่ายห้องสมุดในประเทศไทย (Thai Library Integrated System: ThaiLIS) งานวิจัยจากฐานข้อมูล Thai Index Medicus และงานวิจัยจากฐานข้อมูลต่างประเทศ ได้แก่ Medline และ Cumulative Index to Nursing Allied Health Literature (CINAHL) โดยทำการสืบค้นข้อมูลในระยะ 10 ปีที่ผ่านมาคือ ในช่วงเดือนมกราคม พ.ศ. 2552 ถึงเดือนมกราคม พ.ศ. 2562 จำนวน 15 เรื่อง

          ผลการวิจัยพบว่า สถานภาพการวิจัยด้านภูมิปัญญาการใช้น้ำมันหอมระเหย เป็นการศึกษาในกลุ่มผู้ป่วยโรคนอนไม่หลับและใช้น้ำมันหอมระเหยบรรเทาอาการนอนไม่หลับ ที่เข้าร่วมการศึกษาตั้งแต่ 6 -72 คน โดยลักษณะการใช้น้ำมันหอมระเหยคือ การใช้น้ำมันหอมระเหยในการสูดดม และการดูดซึมผ่านทางผิวหนัง ส่วนรูปแบบของการใช้ที่นิยมมากที่สุดคือ การใช้น้ำมันหอมระเหยในการสูดดม น้ำมันหอมระเหยที่นำมาใช้ในการศึกษามี 3 ชนิด คือ น้ำมันหอมระเหยลาเวนเดอร์ น้ำมันหอมระเหยเลมอนบาล์ม และน้ำมันหอมระเหยส้ม โดยน้ำมันหอมระเหยสามารถลดอาการนอนไม่หลับได้อย่างมีนัยสำคัญ และไม่พบการรายงานอาการไม่พึงประสงค์ที่รุนแรงจากการใช้น้ำมันหอมระเหย