ระบบการดูแลช่วยเหลือที่ส่งผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียน นักศึกษาวิทยาลัย เทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นที่มีต่อระบบการดูแลช่วยเหลือที่ส่งผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียน นักศึกษา วิทยาลัยเทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจ 2) เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็น ที่มีต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียน นักศึกษา วิทยาลัยเทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจ 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระบบการดูแลช่วยเหลือ กับการเรียนรู้อย่างมีความสุข ของนักเรียนนักศึกษา วิทยาลัยเทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจ และ 4) เพื่อศึกษาระบบการดูแลช่วยเหลือที่ส่งผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียน นักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถามแบ่งออกเป็น 3 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับสถานภาพทั่วไปของนักเรียน นักศึกษาผู้ตอบแบบสอบถาม ส่วนที่ 2 เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับความคิดเห็นที่มีต่อระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน นักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจ และส่วนที่ 3 เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับความคิดเห็นที่มีต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียน นักศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียน นักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจปีการศึกษา 2568 จำนวน 345 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย(Mean) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ค่าสัมประสิทธิ์ สหสัมพันธ์ของ Pearson (Pearson’s product moment correlation coefficient) วิเคราะห์การถดถอย พหุคูณแบบขั้นตอน (Stepwise multiple regression analysis)
ผลการวิจัย พบว่า 1) ความคิดเห็นที่มีต่อระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน นักศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) ความคิดเห็นที่มีต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียน นักศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3) ความสัมพันธ์ระหว่างระบบดูแลช่วยเหลือ กับการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียน นักศึกษาวิทยาลัยเทคโนโลยีมารีย์บริหารธุรกิจ โดยภาพรวมมีความสัมพันธ์กัน ทางบวกในระดับสูง (0.971) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 4) ระบบการดูแลช่วยเหลือด้านการรู้จักนักเรียน นักศึกษาเป็นรายบุคคล (x1) ด้านการคัดกรองนักเรียนนักศึกษา (x2) ด้านการส่งเสริมพัฒนานักเรียน นักศึกษา (x3) และ ด้านการส่งต่อนักเรียน นักศึกษา (x5) ส่งผลต่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขนักเรียน นักศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Journal of TCI is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated. Please read our Policies page for more information...
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2551). คู่มือครูระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ช่วงชั้นที่ 1–ช่วงชั้นที่ 2 (ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6). กรมสุขภาพจิต.
กิติยวดี บุญซื่อ และคณะ. (2540). ทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความสุข ต้นแบบการเรียนรู้ทางด้านหลักทฤษฎีและแนวปฏิบัติ. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษา.
ชุติกาญจน์ แก้วสมสิน. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนกับการบริหารงานวิชาการกลุ่มโรงเรียนสหวิทยาเขตชลบุรี 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง [วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธนพล บรรดาศักดิ์, กนกอร ชาวเวียง และนฤมล จันทรเกษม. (2560). ความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาพยาบาล. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(1).
นัฏพันธ์ ดิศเจริญ. (2565). ระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. JOURNAL OF MODERN LEARNING DEVELOPMENT, 7(3).
รัตนา ยืนยง. (2566). การศึกษาการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากรุงเทพมหานคร. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 24(1).
วรวุฒิ สุขะเสวก. (2563). การบริหารระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียน นักศึกษาที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตนักศึกษาของวิทยาลัยอาชีวศึกษาในเขตจังหวัดนครสวรรค์. บัณฑิตศึกษาปริทรรศน์.
วรัญชลี อิ้ววังโส. (2567). การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนตามการรับรู้ของครูโรงเรียนสังกัดเทศบาลจังหวัดนครศรีธรรมราช [วิทยานิพนธ์ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
เอื้อพร อ่อนน้อม. (2557). การจัดระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนที่ส่งผลต่อคุณภาพผู้เรียนระดับประถมศึกษาของโรงเรียนเอกชนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี [วิทยานิพนธ์ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
Ingersoll, R. (2024). แนวทางการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างครูกับนักเรียนเพื่อพัฒนา GROWTH MINDSET. https://li.kmutt.ac.th/growth-mindset-coach/knowledge/
Jangsawang, T. (2011). TEACHER SPIRITUALITY EXPERIENCE: A PHENOMENOLOGY STUDY [Doctoral dissertation]. Srinakharintharawirot University.
Kerttongmee, U. (2023). ความต้องการเป็นที่ยอมรับความสำคัญและวิธีการจัดการ. https://www.betteryoubypair.com/post/validation
Tongpetchdacho, P. (2013). TEACHER SPIRITUALITY AND CAREER ADVANCEMENT PREDICTING JOB INVOLVEMENT OF TEACHER [Master's thesis]. King Mongkut's University of Technology North Bangkok.
Yamane, T. (1973). STATISTICS: AN INTRODUCTORY ANALYSIS (3rd ed.). Harper & Row.