Media Exposure, Perception, Attitude, and Traveling Behavior of Foreign Tourists Visiting Wat Rong Khun Temple

Main Article Content

Nikhom Kumphiphong

Abstract

Abstract


                    The research study examines media exposure, perception, attitude, and traveling behaviour of foreign tourists visiting Wat Rong Khun. The objectives are: 1) to study the media exposure, perception, attitude, and behavior of foreign tourists towards Wat Rong Khun, and 2) to investigate the relationship between media exposure and perception, media reception and attitude, perception and attitude, attitude and tourist behavior, and perception and tourism trends at Wat Rong Khun among foreign tourists. The study population consists of 400 foreign tourists traveling to Wat Rong Khun, Chiang Rai. Data collection tools include questionnaires, and statistical analysis methods include frequency distribution, percentages, means, standard deviations, and hypothesis testing using Pearson's correlation coefficient.


               The research findings reveal that the majority of the sample group are females from Asian countries, aged between 21-30 years, with undergraduate education, employed in general or freelance occupations, with an average income between US$ 1,001-2,000. Most of them visited Wat Rong Khun for the first time, accompanied by 4-5 family members, traveling by public transport, with expenses of less than 500 Baht per person. They receive information about Wat Rong Khun from internet media, particularly YouTube. Foreign tourists perceive Wat Rong Khun highly (mean = 4.04), with a high attitude towards visiting (mean = 3.85). The behavior trend of visiting Wat Rong Khun is moderate. Hypothesis testing results indicate a significant relationship between media reception and perception of Wat Rong Khun, and between attitude and tourist behavior at Wat Rong Khun among foreign tourists. Recommendations include developing a tourism guidebook for Wat Rong Khun, possibly in both printed and multimedia formats, to provide information to tourists in both Thai and foreign languages.

Article Details

Section
Research Article

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สถิตินักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทย. https://www.mots.go.th/news/category/656

กาญจนา โชคเหรียญสุขชัย. (2557). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อ การค้นหาข่าวสารและการรับรู้วัฒนธรรมไทยสากล เพื่อการสื่อสารท่องเที่ยวสำหรับประชาชนในกลุ่มประเทศอินโดจีน. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

กองวิจัยการตลาดการท่องเที่ยว ททท. (2564). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวไทยในสถานการณ์โควิด – 19. https://tatreviewmagazine.com/article/thai-travel-behavior-in-covidmosphere/

ชลิตา เฉลิมรักชาติ. (2561). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อวัดร่องขุ่น จังหวัดเชียงราย. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ชูสิทธิ์ ชูชาติ. (2546). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 4). ลานนาการพิมพ์.

ไทยโพสต์. (2561). เที่ยว “เชียงราย แต้ แต้” เมืองต้นแบบอย่างยั่งยืน. https://www.thaipost.net/main/detail/9051

เนตรดาว อยู่ยง. (2559). การเปิดรับสื่อ การรับรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการท่องเที่ยวตลาดน้ำคลองลัดมะยมของนักท่องเที่ยวไทย. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปราณปริยา นพคุณ. (2562). ปัจจัยทางการตลาดท่องเที่ยว (7Ps) ที่มีผลต่อการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวดำน้ำลึกในประเทศไทยของนักดำน้ำชาวต่างชาติ. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ผู้จัดการออนไลน์. (2562). “วัดร่องขุ่น ไลท์ เฟส ตอนปฐมบท” อลังการตระการตามัลติมีเดียโชว์ เชิดชูงานศิลปะชาติไทย. https://mgronline.com/travel/detail/9620000112119

พระครูวิมลศิลปกิจ (เรืองฤทธิ์ ธนปญฺโญ), ฤทธิชัย แกมนาค และนเรศร์ บุญเลิศ. (2557). การศึกษารูปแบบและสภาพแหล่งเรียนรู้ของวัดที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดเชียงราย. วิทยาเขตพะเยา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พิชามญชุ์ ธีระพันธุ์. (2559). การเปิดรับสื่อ ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการใช้งานของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครที่มีต่อบริการโอนเงินและรับโอนเงินแบบใหม่ “พร้อมเพย์ – PromtPay. [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระมหาผดุงศักดิ์ เสสปุญโญ. (2562). พื้นที่การท่องเที่ยวในวัดพุทธศาสนา : วัดร่องขุ่นและวัดห้วยปลากั้ง. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 5(1), 143-155.

พิธารัตน์ สุขะนินทร์. (2563). การศึกษาการรับรู้ข้อมูล ทัศนคติ และพฤติกรรมที่มีต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตกรุงเทพมหานคร. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

มนรัตน์ ใจเอื้อ. (2558). รูปแบบการตลาดเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงมรดกวัฒนธรรม ชุมชนบางหลวง ตำบลบางหลวง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม.[ปริญญานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

มะลิวัลย์ วงค์ด้วง. (2561). การรับรู้และการเข้าถึงสื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวผ่านแคมเปญ “เขาเล่าว่า” ของจังหวัดอุบลราชธานี. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

มหาวิทยาลัยศรีปทุม. (2560). ประกาศเกียรติคุณ อาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ มหาวิทยาลัยศรีปุทม ประจำปีการศึกษา 2560. http://arch.spu.ac.th/ประกาศเกียรติคุณ-อาจารย์/

วิไลวรรณ สว่างแก้ว. (2561). อิทธิพลภาพลักษณ์การท่องเที่ยว องค์ประกอบแหล่งท่องเที่ยว และแรงจูงใจที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกท่องเที่ยวตลาดน้ำของนักท่องเที่ยวชาวไทย กรณีศึกษา ตลาดน้ำคลองพระองค์เจ้าไชยานุชิต. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ศิวธิดา ภูมิวรมุนี และอลิศรา ธรรมบุตร. (2564). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษาหมู่บ้านช้าง ตำบลกระโพ อำเภอท่าตูม จังหวัดสุรินทร์. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 3(3), 226-240.

ศศิธร พรมมาลา. (2561). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการซื้อกาแฟสดของผู้บริโภคในอำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

สุริวัสสา นารินคำ, สุดสันต์ สุทธิพิศาล และเฉลิมเกียรติ เฟื่องแก้ว. (2557). พฤติกรรมและรูปแบบของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ในจังหวัดเชียงราย. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 9(1), 61-79.

Yamane, Taro. (1973). Statistics: an introductory analysis. Harper. & Row.