การพัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์เพื่อการท่องเที่ยวในจังหวัดเพชรบุรี ด้วยเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม
DOI:
https://doi.org/10.69598/decorativeartsjournal.1.50-75คำสำคัญ:
ความเป็นจริงเสริม, การท่องเที่ยว, เพชรบุรีบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาสื่อประชาสัมพันธ์เพื่อการท่องเที่ยวในจังหวัดเพชรบุรีด้วยเทคโนโลยี
ความเป็นจริงเสริม 2) ประเมินการยอมรับสื่อประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวในจังหวัดเพชรบุรีด้วยเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม กลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวในจังหวัดเพชรบุรี จำนวน 200 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแอปพลิเคชันเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริมเพื่อการท่องเที่ยวในจังหวัดเพชรบุรี โปสการ์ดคำขวัญประจำจังหวัดเพชรบุรี และแบบประเมินการยอมรับการใช้สื่อประชาสัมพันธ์เพื่อการท่องเที่ยวในจังหวัดเพชรบุรีด้วยเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริม สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทำการประเมิน 3 ด้าน โดยผลการวิจัยพบว่า 1) ด้านแอปพลิเคชันเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริมอยู่ในระดับดี มีค่าเฉลี่ย 4.38 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.57 2) ด้านโปสการ์ดคำขวัญประจำจังหวัดเพชรบุรีอยู่ใน
ระดับดี มีค่าเฉลี่ย 4.33 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.59 และ 3) ด้านองค์ความรู้และประโยชน์ที่ได้รับจากการใช้งานอยู่ในระดับดี มีค่าเฉลี่ย 4.35 และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.53 โดยภาพรวมของระดับการยอมรับพบว่าอยู่ในระดับดี มีค่าเฉลี่ย 4.36และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.56
เอกสารอ้างอิง
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2553). สถิติสำหรับงานวิจัย. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กาญจนา บุศราทิจ, จารุต บุศราทิจ, ดนัย เจษฎาฐิติกุล, และ จิตรดา พงศธราธิก. (2563). เทคโนโลยีความจริงเสริม: การประยุกต์ใช้ทางการศึกษาพยาบาล. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 26(1), น.110. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/CUTJ/article/view/225796
กรมศิลปากร. (2537). อุทยานประวัติศาสตร์พระนครคีรี. โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.
จารุต บุศราทิจ และดนัย เจษฎาฐิติกุล. (2562). การพัฒนาระบบความเป็นจริงเสริม (AR) สำหรับแนะนำเส้นทางท่องเที่ยว ภายในโครงการศึกษาวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมแหลมผักเบี้ย อันเนื่องมาจากพระราชดำริ รัชกาลที่ 9 บ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี พ.ศ. 2561 (รายงานผลวิจัย). มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
ฉลอง สุนทราวณิชย์. (2550). สมุดราชบุรี พ.ศ. 2468. สมาคมมิตรภาพญี่ปุ่น – ไทย.
ชูศรี เย็นจิตร์. (2558). แบบบันทึกข้อมูลด้านองค์ความรู้ของศิลปินแห่งชาติและผู้มีผลงานดีเด่นทางด้านวัฒนธรรม. สํานักงานวัฒนธรรมจังหวัดเพชรบุรี.
https://www.m-culture.go.th/phetchaburi/images/pet57001/nueng.pdf
ปณิธิ แก้วสวัสดิ์. (2562). พริบพรี AR. Google Play Store. https://play.google.com/store/apps/details?id=com.ITPBRU.PipeliAR&hl=th
ไพฑูรย์ ศรีฟ้า. (2556). เอกสารประกอบการบรรยายเรื่อง แนวคิดในการผลิตสื่อความจริงเสมือน (Augmented Reality) [เอกสารที่ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วิกิพีเดีย. (ม.ป.ป.). วัดมหาธาตุวรวิหาร จังหวัดเพชรบุรี. https://th.wikipedia.org/wiki/วัดมหาธาตุวรวิหาร_(จังหวัดเพชรบุรี)
นักเที่ยวเชี่ยวทาง. (2562). นั่งเรือชมวาฬบรูด้า ยักษ์ใหญ่ใจดีแห่งทะเลอ่าวไทย. Mthai. https://travel.mthai.com/blog/192538.html
สันต์ ท. โกมลบุตร. (2510). จดหมายเหตุลาลูแบร์ ฉบับสมบูรณ์. ก้าวหน้า วังบูรพา.
สุกัญญา บุญประดับ. (2561, 28 พฤษภาคม). ขนมหม้อแกงสร้างอาชีพ. องค์การบริหารส่วนตำบลโพธิ์ประสาทhttps://www.phoprasat.go.th/news_detail.php?doIP=1&checkIP=$chkIP&id=45420&checkAdd=$chkAd&dum=85989_ypk
สุกุมา อ่วมเจริญ และคณะ. (2564). ต้นแบบเทคโนโลยีความเป็นจริงเสริมเพื่อการนำชมวัดในจังหวัดเพชรบุรี. ใน วรปภา อารีราษฎรและคณะ (บ.ก.), การขับเคลื่อนคุณภาพการศึกษาไทย. การประชุมวิชาการระดับชาติ “การจัดการเทคโนโลยีและนวัตกรรม” ครั้งที่ 7 (น.1823). คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สมาคมค้าทองคำ. (2553). ช่างทองเมืองเพชรบุรีศิลปะแห่งนพคุณเมืองทักษิณ. วารสารทองคำ, 27(7), น.62. https://issuu.com/goldtraders/docs/gold27
อนันต์ อมรรตัย. (2544). คำให้การชาวกรุงเก่า. กรุงเทพฯ.
สำนักงานจังหวัดเพชรบุรี. (ม.ป.ป.). ยุทธศาสตร์การพัฒนาจังหวัด. http://phetchaburi.go.th/phet2/CODE/content/read/45_วิสัยทัศน์#.YgZhh9_P1PY
Likert, R. (1932). A Technique for the Measurement of Attitudes. Archives of Psychology.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 DEC Journal
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
จัดทำโดย ฝ่ายวิชาการ คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของเจ้าของบทความ บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นทรรศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่รับผิดชอบต่อบทความนั้น
