Factors Influencing the Potential of Community Entrepreneurs Food Providers Using Local Wisdom in Kok Ma Subdistrict Municipality Prakhon Chai District Buriram Province Digital Market Era Factors Influencing the Potential of Community Entrepreneurs Food Providers Using Local Wisdom in Kok Ma Subdistrict Municipality Prakhon Chai District Buriram Province Digital Market Era

Main Article Content

Boonsong Srianut
Preecha Panoram
Kulkanya Srisuk
Nitiroj Suphakritsuwannakul

Abstract

          The purposes of this research were: 1) study general conditions in community food management. 2) Compare the potential of community food entrepreneurs classified by personal factors. 3) to investigate the factors influencing the potential of community food providers using local wisdom in the age of digital market. The sample was composed 50 people of the community leaders, food providers and used the Purposive sampling. The reliability coefficient of questionnaire was .898. Statistic for this research was percentages, means, standard deviations, t-tests, F-tests (one-way ANOVA), and Least Significant Difference (LSD).


          The research results found that 1) The mean and standard deviation analysis of community food management an overall was high level, with behavior ranking highest, followed by goods and services, systems and processes and strategies. 2) Community food entrepreneurs have different ages, average monthly income, and experience in cooking in the community. There is potential for community food entrepreneurs using local wisdom in the community digital market era. Kok Ma Subdistrict Municipality is different with statistical significance at the .01 level. And 3) Strategic factors affecting the potential of community food operators using local wisdom in the community digital market era. Kok Ma Subdistrict Municipality as a whole.

Article Details

How to Cite
Srianut, B., Panoram, P., Srisuk, K., & Suphakritsuwannakul, N. (2024). Factors Influencing the Potential of Community Entrepreneurs Food Providers Using Local Wisdom in Kok Ma Subdistrict Municipality Prakhon Chai District Buriram Province Digital Market Era: Factors Influencing the Potential of Community Entrepreneurs Food Providers Using Local Wisdom in Kok Ma Subdistrict Municipality Prakhon Chai District Buriram Province Digital Market Era. RATANABUTH JOURNAL, 6(2), 45–60. retrieved from https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/4760
Section
Research Article

References

โกสินทร์ ชำนาญพล และสุดาใจ โล่ห์วนิชชัย. (2562). การพัฒนารูปแบบเทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อส่งเสริมศักยภาพผู้ประกอบการ.วารสารราชพฤกษ์. 17(2), 130-138.

ฉวีวรรณ สุวรรณาภา, อรอนงค์ วูวงศ์ และ เสริมศิลป์ สุภเมธีสกุล. (2561). อาหารพื้นบ้าน: กระบวนการจัดการเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตและจริยธรรมสังคมชุมชนภาคเหนือ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตแพร่.วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 6(4), 1318.

ชลลดา ทวีคูณ และ จิราณีย์ พันมูล. (2558). การประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในมิติอาหารเพื่อสุขภาพกรณีศึกษาชุมชน ไทยทรงดำ ตำบลไผ่หูช้าง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม.วิทยานิพนธ์ กศ.ด. (การบริหารการศึกษา). คณะศึกษาศาสตร์, บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.

ชเนศ ลักษณ์พันธุ์ภักดี.(2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจใช้บริการสั่งอาหารแบบเดลิเวอรี่ผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. การค้นคว้าอิสระ (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี กรุงเทพมหานคร : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ฐานันท์ ตั้งรุจิกุล และ คณิดา ไกรสันติ. (2560). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านลานไทร อำเภอนาหม่อม จังหวัดสงขลา.การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับ นานาชาติ.สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. 8 (1) :969-984.

ไทยรัฐออนไลน์. (2566).Soft Power คืออะไร มีลักษณะอย่างไร. สืบค้นเมื่อวันที่ 10 เมษายน 2567 จาก https://www.thairath.co.th/lifestyle/life/2738450.

ปรีชา ศรีศักดิ์หิรัญ.(2561). เอกสารการสอนชุดวิชาการสื่อสารและการส่งเสริมการตลาด.นนทบุรี:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปรียานันท์ โพธิ์ศิรวัฒน์และคณะ.(2565). แนวทางการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของสินค้า หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในจังหวัดนครสวรรค์.วารสารรามคำแหง ฉบับบัณฑิตวิทยาลัย. 5(3),75-91.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ. 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

วิไลภรณ์ สำเภาทอง. (2561). กลยุทธ์การสื่อสารการตลาดออนไลน์และการสร้างมูลค่าเพิ่มของธุรกิจผลิตภัณฑ์เวชสำอาง. บธ.ม. (สาขาวิชาหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต) กรุงเทพ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วัชรพงษ์ อินทรวงศ์และปัททมา สุริยกุล ณ อยุธยา. (2559). การศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุด้านภาวะผู้ประกอบการและนวัตกรรม ที่มีต่อผลการดำเนินงาน ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนแปรรูปอาหารจังหวัดนครพนม .NRRU Community Research Journal,12(2), 101-114.

แสงแข สพันธุพงศ์. (2559). การพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารจากพืชสมุนไพรที่ใช้ประกอบอาหารในชุมชนตำบลหนองลาน อำเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี.กาญจนบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.

สนิทเดช จินตนา และ สุพิศ บุญลาภ. (2564). การศึกษาศักยภาพการใช้งานนวัตกรรมดิจิทัลของผู้ประกอบการ วิสาหกิจชุมชน ในจังหวัดปราจีนบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 23(1),16-30.

สุธีรา เดชนครินทร์ และคณะ. (2562). การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาตนเองของผู้ประกอบการธุรกิจชุมชน: กรณีศึกษา เทศบาลตำบลเกาะแต้ว จังหวัดสงขลา. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 27(53),225-254.

สำนักงานเทศบาลตำบลโคกม้า.(2564). ข้อมูลประชากรในเทศบาลตำบลโคกม้า อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์.

เอกชัย พุมดวง.(2558). กลยุทธ์การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตของชุมชน ตำบลโคกโคเฒ่า อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี. การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, (53), 993-1000.

Herbert Simon. (1997). Administrative Behavior: A Study of Decision-Making Process in Administrative Organization. Toronto The Free Press.

Suliyant, S., & Rahab, R. (2012). The role of market orientation and learning orientation in improving innovativeness and performance of small and medium enterprises. Asian Social Science, 8(1): 134-145.

Zehir, C., Can, E., & Karaboga, T. (2015). Linking Entrepreneurial Orientation to Firm Performance. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 210, 358-367.