Local Wisdom Learning Management of School Administrators under the Buriram Primary Educational Service Area Office 3 Local Wisdom Learning Management of School Administrators under the Buriram Primary Educational Service Area Office 3
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research were 1) to examine the current conditions and desired conditions and necessary needs, 2) to study guidelines for local learning management by school administrators. The research was divided into two phases. Phase I was to study the current and desired conditions and necessary needs. The sample group consisted of 328 teachers. The study used was a questionnaire. Data was analyzed using percentage, mean, standard deviation, and needs index. Phase II to study guidelines for local wisdom learning management by school administrators through interviewing five experts selected by purposive sampling.
The results of the research were as follows: 1) The overall current conditions were at a moderate level. The aspect with the highest mean was promoting learning management by teachers. For the overall desired conditions, the aspect with the highest average was local curriculum evaluation. The need for local wisdom learning management of school administrators’ development can be prioritized as local curriculum evaluation, management of local learning resources, development in teaching, respectively. 2)The guidelines for developing local wisdom learning management by school administrators. These guidelines address four aspects. For Local Curriculum Management: School administrators should promote the preparation and storage of quality curriculum documents, learning materials and lesson plans. Local curriculum evaluation, school administrators should establish a comprehensive local curriculum evaluation system that involves teachers, students, parents, and the community. Management of local learning resources, school administrators should appoint a committee to manage and monitor the use of local learning resources. Development in teaching, school administrators should promote and develop teachers’ understanding and positive attitudes toward the local curriculum.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล.กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย. :
กัลญาภรณ์ จำปานาค. (2559). แนวทางการบริหารภูมิปัญญาท้องถิ่นของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยนาท. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, นครสวรรค์ :มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ช่อ สันธนพิพัฒน์. (2554). การบริหารจัดการเรียนรู้ท้องถิ่น. เชียงใหม่ : สำนักพิมพ์การศึกษาภาคเหนือ.
นิคม ชมภูหลง. (2550). ภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่การเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. มหาสารคาม : อภิชาติการพิมพ์.
ประเวช เวชชะ. (2561). การจัดการเรียนรู้กลุ่มวิชาชีพครูเพื่อพัฒนาทักษะในศตรวรรษที่ 21. เชียงราย :มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
มินตรา งามทรัพย์. (2554). การบริหารจัดการเพื่อการพัฒนาและใช้แหล่งการเรียนรู้. สืบค้นเมื่อ 5พฤษภาคม 2567 จาก http://www.sahavicha.com/ ?name = article&file= readarticle&id=1515,2010.
ทรงศักดิ์ ภูสีอ่อน. (2560). รูปแบบการส่งเสริมการมีส่วนร่วมการจัดการเรียนรู้ของภูมิปัญญาท้องถิ่นโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 24(1),152-166.
รัชณี ดวงแก้ว วินัย ทองมั่นและวิรัช จงอยู่สุข. (2565). แนวทางการบริหารภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 3. วารสารวิจัยวิชาการ, 5(3), 147-162.
หน่วยศึกษานิเทศก์. (2566). การพัฒนาเครือข่ายการนิเทศการศึกษาขั้นพื้นฐานประจำเขตตรวจราชการประจำปีงบประมาณพ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
วชิร ขวัญเพชร. (2564). การพัฒนาสื่อและแหล่งเรียนรู้. สงขลา : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสงขลา สตูล.
สายสุดา เตียเจริญ, มัทนา วังถนอมศักดิ์, สำเริง อ่อนสัมพันธุ์, ศักดิพันธ์ ตันวิมลรัตน์, วรกาญจน์ สุขสเขียว, นุชนรา รัตนศิรประภาและสงวน อินทร์รักษ์. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในสถานศึกษาเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์และความยั่งยืนของชุมชน.รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. นครปฐม : คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. (2567). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2567 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. บุรีรัมย์ : สำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). การติดตามและประเมินผลการบูรณาการองค์ความรู้แบบสะเต็มศึกษาในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักประเมินผลการจัดการศึกษา.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุรางค์ โคว้ตระกูล. (2559). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Kauchak, D. P. and Eggen, P. D. (1998). Learning and Teaching: Research-based Methods.3rd ed., Boston: Allyn and Bacon.
Senge, P. M. (2006). The Fifth Discipline: The Art & Practice of The Learning Organization. New York, NY: Doubleday.
