การบริหารจัดการเรียนรู้ท้องถิ่นของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3 Local Wisdom Learning Management of School Administrators under the Buriram Primary Educational Service Area Office 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็น2) ศึกษาแนวทางการบริหารจัดการเรียนรู้ท้องถิ่นของผู้บริหารสถานศึกษา การวิจัยแบ่งออกเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 การศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็น กลุ่มตัวอย่างคือ ครู จำนวน 328 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าดัชนีความต้องการจำเป็น ระยะที่ 2 ศึกษาแนวทางทางการบริหารจัดการเรียนรู้ท้องถิ่นของผู้บริหารสถานศึกษา จากผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน ที่ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันโดยรวมอยู่ในระดับ ปานกลาง ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของครูผู้สอน และสภาพที่พึงประสงค์ โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุดด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านการประเมินผลหลักสูตรท้องถิ่นเรียงลำดับความต้องการจำเป็นมากไปหาความต้องการจำเป็นน้อย ได้แก่ ด้านการประเมินผลหลักสูตรท้องถิ่น ด้านการบริหารเหล่งเรียนรู้ท้องถิ่น ด้านการบริหารจัดการหลักสูตรท้องถิ่น และด้านการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของครูผู้สอน ตามลำดับ 2) แนวทางการพัฒนาการบริหารจัดการเรียนรู้ท้องถิ่นของผู้บริหารสถานศึกษาใน 4 ด้าน คือ ด้านการบริหารจัดการหลักสูตรท้องถิ่น ผู้บริหารสถานศึกษาควรส่งเสริมการจัดทำและจัดเก็บเอกสารหลักสูตร สื่อการเรียนรู้ และแผนการสอนที่มีคุณภาพ ด้านการประเมินผลหลักสูตรท้องถิ่น ผู้บริหารสถานศึกษาควรจัดระบบประเมินหลักสูตรท้องถิ่นที่ครอบคลุม และมีส่วนร่วมจากครู นักเรียน ผู้ปกครอง และชุมชน ด้านการบริหารเหล่งเรียนรู้ท้องถิ่น ผู้บริหารสถานศึกษาควรแต่งตั้งคณะกรรมการในการบริหาร และติดตามการใช้แหล่งเรียนรู้ท้องถิ่น และด้านการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ของครูผู้สอน ผู้บริหารควรส่งเสริมและพัฒนาครูให้มีความเข้าใจและเจตคติดีต่อหลักสูตรท้องถิ่น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล.กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย. :
กัลญาภรณ์ จำปานาค. (2559). แนวทางการบริหารภูมิปัญญาท้องถิ่นของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยนาท. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, นครสวรรค์ :มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ช่อ สันธนพิพัฒน์. (2554). การบริหารจัดการเรียนรู้ท้องถิ่น. เชียงใหม่ : สำนักพิมพ์การศึกษาภาคเหนือ.
นิคม ชมภูหลง. (2550). ภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่การเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. มหาสารคาม : อภิชาติการพิมพ์.
ประเวช เวชชะ. (2561). การจัดการเรียนรู้กลุ่มวิชาชีพครูเพื่อพัฒนาทักษะในศตรวรรษที่ 21. เชียงราย :มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
มินตรา งามทรัพย์. (2554). การบริหารจัดการเพื่อการพัฒนาและใช้แหล่งการเรียนรู้. สืบค้นเมื่อ 5พฤษภาคม 2567 จาก http://www.sahavicha.com/ ?name = article&file= readarticle&id=1515,2010.
ทรงศักดิ์ ภูสีอ่อน. (2560). รูปแบบการส่งเสริมการมีส่วนร่วมการจัดการเรียนรู้ของภูมิปัญญาท้องถิ่นโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 24(1),152-166.
รัชณี ดวงแก้ว วินัย ทองมั่นและวิรัช จงอยู่สุข. (2565). แนวทางการบริหารภูมิปัญญาท้องถิ่นตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครสวรรค์ เขต 3. วารสารวิจัยวิชาการ, 5(3), 147-162.
หน่วยศึกษานิเทศก์. (2566). การพัฒนาเครือข่ายการนิเทศการศึกษาขั้นพื้นฐานประจำเขตตรวจราชการประจำปีงบประมาณพ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
วชิร ขวัญเพชร. (2564). การพัฒนาสื่อและแหล่งเรียนรู้. สงขลา : สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสงขลา สตูล.
สายสุดา เตียเจริญ, มัทนา วังถนอมศักดิ์, สำเริง อ่อนสัมพันธุ์, ศักดิพันธ์ ตันวิมลรัตน์, วรกาญจน์ สุขสเขียว, นุชนรา รัตนศิรประภาและสงวน อินทร์รักษ์. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นในสถานศึกษาเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจสร้างสรรค์และความยั่งยืนของชุมชน.รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. นครปฐม : คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. (2567). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2567 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. บุรีรัมย์ : สำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). การติดตามและประเมินผลการบูรณาการองค์ความรู้แบบสะเต็มศึกษาในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักประเมินผลการจัดการศึกษา.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุรางค์ โคว้ตระกูล. (2559). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Kauchak, D. P. and Eggen, P. D. (1998). Learning and Teaching: Research-based Methods.3rd ed., Boston: Allyn and Bacon.
Senge, P. M. (2006). The Fifth Discipline: The Art & Practice of The Learning Organization. New York, NY: Doubleday.
