ประชาธิปไตยกินได้ตามแนวรัฐศาสตร์เชิงพุทธ : มิติการเปลี่ยนแปลงทางสังคม Democracy can be eaten according to Buddhist political science : social change dimension
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีจุดมุ่งหมาย 1) เพื่อศึกษาประชาธิปไตย โดยผ่านมุมมองการคิดวิเคราะห์และการแสดงออกมาเป็นพฤติกรรม 2) เพื่อศึกษาหลักธรรมการปกครองแบบประชาธิปไตยแนวพระพุทธศาสนาที่ก่อให้เกิดสันติสุข สันติภาพ และภราดรภาพในสังคม และ 3) เพื่อส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในระบอบประชาธิปไตยตามแนวรัฐศาสตร์เชิงพุทธ อนึ่ง หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการปกครอง เช่น หลักทศพิธราชธรรม เป็นธรรมสำหรับผู้ปกครองที่เป็นพระราชา และหลักอปริหานิยธรรม เป็นหลักธรรมสำหรับผู้ปกครองที่ปกครองระบอบประชาธิปไตย เป็นต้น แต่การปกครองที่ดีที่สุดที่พระพุทธเจ้าทรงยกย่องคือการปกครองโดยธรรมหรือการปกครองแบบธรรมาธิปไตย
ประชาธิปไตยกินได้ตามแนวรัฐศาสตร์เชิงพุทธ ต้องการให้ผู้ปกครอง และผู้อยู่ใต้ปกครองจะต้องมีคุณธรรมด้วยกัน เพื่อความเจริญของสังคม ประเทศชาติและโลก ซึ่งประชาธิปไตยในปัจจุบันนั้น มุ่งเน้นไปในเชิงปริมาณเป็นเกณฑ์ตัดสิน เช่น การหาเสียงเลือกตั้งและคะแนนที่ได้ เหล่านี้ เป็นเครื่องตัดสินความเป็นประชาธิปไตย ส่วนหลักการที่ว่าประชาธิปไตยต้องมีสิทธิ เสรีภาพ ความเสมอภาค และภราดรภาพนั้นเป็นเพียงอุดมคติ เพราะถ้าจะให้เป็นประชาธิปไตยที่แท้จริง จะต้องมีการพัฒนารากฐานของภูมิปัญญาปัจเจกชน ให้มีคุณธรรมและจริยธรรม กล่าวคือต้องมีการพัฒนาให้สามารถนำไปถึงขั้นธรรมาธิปไตย จึงจะเป็นการปกครองที่ถูกต้องตามอุดมคติการปกครองของพระพุทธศาสนา
ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงทางสังคมในปัจจุบันและอนาคตมีแนวโน้มไปในทางที่เราจะกำหนดทิศทางการเปลี่ยนแปลงได้มากขึ้น นักคิดและนักวิทยาศาสตร์ทางสังคมได้พยายามที่จะเสนอรูปแบบในการศึกษาการเปลี่ยนแปลงทางสังคมโดยการรวบรวมข้อมูลซึ่งเราสามารถพิสูจน์และมีประสบการณ์ได้อันทำให้เราสามารถเข้าใจถึงสาเหตุและความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่าง ๆ ที่ปรากฏอยู่ในสังคมมนุษย์
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กมล ทองธรรมชาติ.(2521).การปกครองและการเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์.(2534).รัฐศาสตร์กับการเมือง.กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์ตะเกียง.
ชัยอนันต์ สมุทวนิช.(2523).ประชาธิปไตยสังคมนิยมคอมมิวนิสต์กับการเมืองไทย. กรุงเทพ มหานคร : บรรณกิจ.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต).(2543).พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม.พิมพ์ครั้งที่ 9.กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณากรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต).(2565). พระพุทธศาสนากับประชาธิปไตย.10 มิถุนายน 2565.จาก : http://oldweb.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Critical/03.htm.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ ปยุตโต).(2535). การสร้างสรรค์ประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พิมพิลัย หงษาคำ.(2565). ประชาธิปไตยในพระพุทธศาสนา.10 กรกฎาคม 2565.จาก : https://sites.google.com/site/fon5481136057/hnwy-thi-1/1-1.
มหามกุฏราชวิทยาลัย.(2525).พระไตรปิฎก. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
สามารถ มังสัง.(2565). อธิปไตย 3 ประการ : ต้นแบบของการปกครอง.10 กรกฎาคม 2565.จาก : https://mgronline.com/daily/detail/9620000038979
สุขุม นวลสกุล และวิศิษฐ์ ทวีเศรษฐ.(2523).การเมืองและการปกครองไทย. กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัดโรงพิมพ์ชวนพิมพ์.
สุชีพ ปุญญานุภาพ.(2528).คุณลักษณะพิเศษแห่งพระพุทธศาสนา.กรุงเทพมหานคร : สำนักงานเสริมสร้างเอกลักษณ์ของชาติ สำนักงานเลขาธิการนายกรัฐมนตรี.
Lewis Copeland and Lawrence Lamm eds. (1985). The World’s Great Speeches. (2nd ed.) New York: Dover.