รูปแบบการบริหารจัดการที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาของวิทยาลัยอาชีวะเอกชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ Administrative Models Affecting Educational Management Effectiveness of Private Vocational Colleges in the Northeastern Region
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการบริหารการจัดการศึกษา 2) ศึกษาองค์ประกอบรูปแบบการบริหารจัดการศึกษา และ 3) ศึกษาปัจจัยการบริหารจัดการศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาของบุคลากรวิทยาลัยอาชีวะเอกชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใช้วิธีศึกษาแบบผสานวิธี ประชากรที่ศึกษา ได้แก่ ผู้บริหาร เจ้าหน้าบุคลากรของวิทยาลัยอาชีวะเอกชน เครื่องมือวิจัยที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ ได้แก่ สถิติพื้นฐาน สถิติวิเคราะห์องค์ประกอบและตัวบ่งชี้เชิงสำรวจ สถิติวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน และวิเคราะห์การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ
ผลการศึกษาที่สำคัญ พบว่า 1) ระดับการบริหารจัดการศึกษาของบุคลากรวิทยาลัยอาชีวะเอกชน โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ประกอบด้วย ด้านการบริหารจัดการคุณภาพ (ค่าเฉลี่ย =3.48) ด้านการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน (ค่าเฉลี่ย=3.35) ด้านการบริหารทรัพยากรมนุษย์ (ค่าเฉลี่ย =3.22) ด้านการจัดทำแผนการศึกษา (ค่าเฉลี่ย=3.29) ด้านภาวะผู้นำทางวิชาการ (ค่าเฉลี่ย = 3.17) และด้านบรรยากาศสถานศึกษา (ค่าเฉลี่ย =3.11) 2) ผลการตรวจสอบองค์ประกอบเชิงยืนยันความสอดคล้องกลมกลื่นของรูปแบบการบริหารจัดการของวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน ที่สร้างขึ้นสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์อยู่ในเกณฑ์ดี Chi-Square=502.64, df = 433, P-value = 0.01152, RMSEA = 0.023, SRMR = 0.039 NFI = 0.98, NNFI =1.00, GFI = 0.91, AGFI = 0.88, CFI = 1.00 และ 3) รูปแบบการบริหารจัดการศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการจัดการศึกษาของบุคลากรวิทยาลัยอาชีวะเอกชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประกอบด้วย บรรยากาศสถานศึกษา การจัดทำแผนการศึกษา ภาวะผู้นำทางวิชาการ การบริหารจัดการคุณภาพ การบริหารทรัพยากรมนุษย์ การประกันคุณภาพ โดยเป็นตัวทำนายของประสิทธิผลการจัดการศึกษาได้ร้อยละ 70
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ธีระ รุญเจริญ. (2553). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา (ฉบับปรับปรุง) เพื่อปฏิรูปรอบสองและประเมินภายนอกรอบสาม. กรุงเทพฯ : ขาวฟาง.
พรชัย เจดามาน นิตยาพร กินบุญ และไพฑูรย์ พิมดี. (2560). ทรัพยากรมนุษย์: มิติการบริหารจัดการศตวรรษที่ 21 อย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สูตรไพศาลบิวเดอร์.
ภารดี อนันต์นาวี. (2555). หลักการ แนวคิด ทฤษฎีทางการบริหารการศึกษา. พิมพ์ครังที 4.ชลบุรี : มนตรี.
รังสรรค์ อ้วนวิจิตร. (2554). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุประสิทธิผลของโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยคริสเตียน.
วรรณรัตน์ วัฒนานิมิตกูล. (2557). การศึกษาทัศนคติของผู้ประกอบการต่อการส่งออกทุเรียนไทยไปตลาดสาธารณรัฐประชาชนจีน. สยามวิชาการ ปีที่ 15, 1(24).
สงบ ลักษณะ. (2541). แนวทางการประกันคุณภาพการศึกษา. วารสารข้าราชการครู. 18 (สิงหาคม – กันยายน 2541). 2-7.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). แนวทางการดําเนินงานการมีส่วนร่วมการบริหาร จัดการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจํากัด.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2556). ระบบจัดเก็บขอมูลนักเรียนรายบุคคล. สืบค้นจาก: http://portal.bopp-obec.info/obec56/.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2555). มาตรฐานการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2555 เพื่อการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ : สำนักงานฯ.
สำนักงานคณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ. (2554). บทสรุปและข้อเสนอแนะเชิงนโยบายและเชิงปฏิบัติจากผลการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสอง (พ.ศ. 2549-2553) ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุพจน์ อินหว่าง และกัญญามน อินหว่าง. (2556). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยพิษณุโลก.
เสาวนีย์ บุญธรรม. (2558). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การกับประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาคุรุศาสตร มหาบัณฑิต. นครราชสีมา : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A First Course in Factor Analysis (2nd ed.). New Jersey:Lawrence Erlbaum Associates. Retrived October 15, 2009, from http:// www.ingentaconnect.com/content/apl/lcbi.
Halpin, A.W, and Croft, D.B. (1963). The Organizational Climate Of School. Chicago: University of Chicago Press.
Kline, R.B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling (2nd Ed). New York: The Guilford Press.
Segers, MSR., & Dochy, F.J.R.C. (1996). Performance Indicators. Retrieved March, 17, 2006.from http:// www. Positive. Quality Assurance in Higher Education: TheoreticalConsiderations and Empirical Evidence. Studies in Educational Evaluation, 22, 2,115-37.
Sushila D. R. (2007). HRM Practices and Employee Performance in Cooperatives: Direct and Indirect Relationship. Malaysian Journal of Co-operatives Management, 4, 32-49.