การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิตของครูในจังหวัดหนองบัวลำภู Development of Lifelong Learning Indicators of Teachers Under Nong Bua Lamphu Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อพัฒนาตัวบ่งชี้และตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลตัวบ่งชี้และองค์ประกอบคุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิตของครู ในจังหวัดหนองบัวลำภู กับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ ข้าราชการครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองบัวลำภูเขต 1 เขต 2 และสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาจังหวัดหนองบัวลำภู ปีการศึกษา 2565 จำนวน 460 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 23 ข้อ มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.972 สถิติที่ใช้ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสหสัมพันธ์เพียร์สัน และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันเพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลตัวบ่งชี้และองค์ประกอบคุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิตของครู ในจังหวัดหนองบัวลำภู กับข้อมูลเชิงประจักษ์
ผลการวิจัยพบว่า (1) การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิตของครู ในจังหวัดหนองบัวลำภู มี 5 องค์ประกอบ 23 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ องค์ประกอบจิตใจรักการแสวงหาความรู้มี 4 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบทักษะด้านการวิเคราะห์ข้อมูลมี 4 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบการเรียนรู้ร่วมกับผู้อื่นมี 4 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบการเรียนรู้ด้วยตนเองอย่างมีเป้าหมายมี 5 ตัวบ่งชี้ องค์ประกอบทักษะด้านการเรียนรู้มี 6 ตัวบ่งชี้ โดยองค์ประกอบจิตใจรักการแสวงหาความรู้มีค่าน้ำหนักสูงที่สุด (2) โมเดลตัวบ่งชี้และองค์ประกอบคุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิตของครู ในจังหวัดหนองบัวลำภู สอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ พิจารณาได้จากค่าสถิติที่ใช้ตรวจสอบ ได้แก่ ค่าสถิติไค-สแควร์ = 97.66, ค่าองศาอิสระ (df) = 139, ค่า P-value = 0.997, ค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้องเหมาะสม (GFI) = 0.98, ค่าดัชนีวัดระดับความความสอดคล้องเหมาะสมที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) = 0.96, ค่าดัชนีค่าความคลาดเคลื่อนในการประมาณค่าพารามิเตอร์ (RMSEA) = 0.000
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2556). การวิเคราะห์ความถดถอยและสหสัมพันธ์เชิงซ้อน. พิมพ์ครั้งที่ 14.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
ไกศิษฏ์ เปลรินทร์. (2552). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำทางวิชาการสำหรับผู้บริหาร สถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
จิตต์ภิญญา ชุมสาย ณ อยุธยา. (2551). ลักษณะผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีสุดท้าย. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการอุดมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
จุลศักดิ์ สุขสบาย และคณะ.(2560). การพัฒนาแบบวัดคุณลักษณะผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตของนักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 4-6.วารสารเกษมบัณฑิต.18 (1): 162-174.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). โมเดลลิสเรล : สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย.พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิด้าโพล. (2561). ครู/อาจารย์ และการศึกษาไทยในปัจจุบัน. สืบค้นเมื่อ 29 สิงหาคม 2562 จาก https://nidapoll.nida.ac.th/data/survey/uploads/FILE-1598235091790.pdf.
สมเกียรติ ทานอก. (2539). การพัฒนาตัวบ่งชี้รวมสาหรับเกณฑ์มาตรฐานโรงเรียน ประถมศึกษา. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุมาลี สังข์ศรี. (2544). รายงานการวิจัยการศึกษาตลอดชีวิตเพื่อพัฒนาสังคมไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ.
สุมาลี สังข์ศรี. (2555). รูปแบบการจัดการศึกษาตลอดชีวิตสำหรับกลุ่มเกษตรกรในสังคมไทย.(ฉบับที่ 2)นนทบุรี : วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช ปีที่ 25.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2548). การใช้สถิติในงานวิจัยอย่างถูกต้องและได้มาตรฐานสากล. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : สามลดา.
สุรศักดิ์ หลาบมาลา และรสสุคนธ์ มกรมณี. (2549) .การศึกษาเปรียบเทียบการพัฒนาการศึกษา ไทยกับนานาชาติ : นวัตกรรมการเรียนรู้ตลอดชีวิตเพื่อยกระดับการศึกษาแรงงานไทย. กรุงเทพมหานคร : พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพมหานคร : สำนักงานฯ.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดหนองบัวลำภู. (2562). ข้อมูลครูและบุคลากร. สืบค้นเมื่อ 29 สิงหาคม 2562 จาก http://www.nbppeo.go.th/nbp/บริการออนไลน์/ข้อมูลครูและนักเรียน.
อาชัญญา รัตนอุบล และคณะ. (2557). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต = Lifelong education and lifelong learning, พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Candy, P.C., Crebert, R.G. , and O ' Leary,J. (1994 Developing lifelong learners Through under graduate education. Australian Government Publishing Service [online]. สืบค้นเมื่อ : 29 สิงหาคม 2562 จากhttp://www.dest.gov.au/NR/rdonlyres/AF55BDE9-B90B-466C-A7C8E938D1515C46/3933/94_21.pdf.
Knapper, C.K., and Cropley, A.J. (2000). Lifelong learning in higher education. 3rd ed. London: Kogan Page Limited.
Skager, R., and Dave, R. H. (1977).Curriculum evaluation for lifelong education. Toronto: Pergamon Press.
UNESCO Institute for Lifelong Learning. (2017). History of the Institute. สืบค้นเมื่อ 29 สิงหาคม 2562, จาก http://uil.unesco.org/unesco- institute/history.