การพัฒนาศักยภาพพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน สังกัดวิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย Developing the Potential of Monks to Teach Morality in Schools Affiliated with Roi Et Sangha College Mahachulalongkornrajavidyalaya University
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การดำเนินงานโครงการพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนเป็นโครงการที่สร้างคุณประโยชน์ต่อสังคม เพื่อเป็นแนวทางให้พระสงฆ์ที่เข้ามาสอนวิชาพระพุทธศาสนาในโรงเรียน มีศักยภาพความสามารถในการสอนได้ตรงตามหลักวิชาและถ่ายทอดหลักธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนาได้อย่างถูกต้อง ซึ่งจะส่งผลต่อการได้รับการยอมรับ เกิดความเชื่อมั่น น่าเลื่อมใส และศรัทธาต่อตัวพระผู้ซึ่งทำหน้าที่การสอนและเป็นผู้ที่จะดึงให้เยาวชนเข้ามาสู่ธรรมะ บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาการจัดการเรียนการสอนวิชาพระพุทธศาสนาในโรงเรียนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน สังกัดวิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย 2) เพื่อศึกษาปัญหาและอุปสรรคและข้อเสนอแนะต่อการจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน สังกัดวิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย และ3) เพื่อศึกษาแนวทางพัฒนาศักยภาพการสอนตามหลักไตรสิขา (ศีล สมาธิ ปัญญา) ของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน สังกัดวิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ดำเนินการวิจัยแบบผสานวิธี เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 210 รูป โดยวิธีเทียบเกณฑ์ตามตารางเครซี่และมอร์แกน (Krejcie and Morgan) และสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูป/คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า การจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนในสังกัดวิทยาลัยสงฆ์ร้อยเอ็ด มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย โดยรวมอยู่ในระดับมาก การศึกษาปัญหาและอุปสรรคและข้อเสนอแนะต่อการจัดการเรียนการสอนของพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน พบว่ายังขาดสื่อการสอนที่ทันสมัย ได้รับความร่วมมือในการจัดการเรียนการสอนค่อนข้างน้อย จำนวนคาบสอนน้อย และมักจะเป็นคาบสุดท้ายซึ่งทำให้นัดเรียนมีความสนใจการเรียนน้อย และข้อเสนอแนะควรนำนักเรียนร่วมทำกิจกรรมของวัดและชุมชนเพื่อให้เกิดความสัมพันธ์และมีเจตคติที่ดีต่อกันระหว่างโรงเรียนและชุมชน ควรส่งเสริมให้นักเรียนทำกิจกรรมร่วมกับชุมชนเพื่อสร้างความร่วมมือระหว่าง ชุมชนและผู้ปกครอง และผลการศึกษาแนวทางพัฒนาศักยภาพการสอนตามหลักไตรสิขา (ศีล สมาธิ ปัญญา) มีการจัดเนื้อหาการสอนให้สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน ถ่ายทอดความรู้ครบถ้วนตามเนื้อหา มีการเสริมแรงโดยการยกย่อง ชมเชย ใช้เทคนิคกระตุ้น ให้นักเรียนสนใจใฝ่รู้ สอดแทรกคุณธรรมจริยธรรมในเนื้อหา เน้นการปฏิบัติที่เห็นผลถึงการกระทำอย่างจริงจัง เชื่อมโยงให้มีการพัฒนาทักษะชีวิตในสังคมได้อย่างดี
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรรณิการ์ ธีรสุจิ.(2542).การพัฒนาแผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้หนังสือนิทานประกอบภาพ เรื่อง ไตรสิกขา ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4.วิทยานิพนธ์ กศ.ม. (หลักสูตรและการสอน).มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
กระทรวงศึกษาธิการ.(2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
ปรีชา กันธิยะ.2550.คู่มือโครงการพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน (การเรียนการสอน) ปีงบประมาณ 2550.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
พระครูสมุห์ประมวล ปภสฺสโร (นาคะเวช) .(2562).การพัฒนาศักยภาพครูพระสอนศีลธรรมในโรงเรียน อำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสราวุธ สราวุธโธ (แสงสี).(2562).การพัฒนาศักยภาพพระสอนศีลธรรมในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 15. พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการเชิงพุทธ บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานพระสอนศีลธรรม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2562, 3 พฤษภาคม). ความเป็นมาและความสำคัญ.สืบค้นเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2565 จาก: https://kpmcu.com/เกี่ยวกับพระสอน/โครงการพระสอนศีลธรรม/.
สำนักงานพระสอนศีลธรรม.(2558). แผนยุทธศาสตร์พระสอนศีลธรรม ในช่วงแผนพัฒนามหาวิทยาลัย ระยะที่ 11 (พ.ศ.2555-2559). กรุงเทพมหานคร: เชนปริ้นติ้ง.
สุวรีย์ ศิริโภคารภิรมย์. (2546). การวิจัยทางการศึกษา. ลพบุรี : สถาบันราชภัฏเทพสตรี.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement.
