ความตั้งใจคงอยู่ของข้าราชการเจเนอเรชั่นวายกรมสรรพากร: บทบาทของความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานในฐานะตัวแปรส่งผ่าน Intention to stay of generation Y government officer in the Revenue Department: the mediating role of employee engagement

Main Article Content

พรไพลิน เจาะขาว
ชวนชื่น อัคคะวณิชชา

บทคัดย่อ

            การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจคงอยู่ของข้าราชการเจเนอเรชั่นวายของกรมสรรพากร และศึกษาความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานที่มีอิทธิพลส่งผ่านในความสัมพันธ์ระหว่างค่าตอบแทนที่เป็นตัวเงิน โอกาสความก้าวหน้าในอาชีพ และความสมดุลชีวิตในการทำงานกับความตั้งใจคงอยู่ของข้าราชการเจเนอเรชั่นวายของกรมสรรพากร โดยกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ข้าราชการเจเนอเรชั่นวายกรมสรรพากร จำนวน 377 คน ซึ่งใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการศึกษา และใช้การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยแบบจำลองสมการโครงสร้าง ผลการศึกษา พบว่า ระดับความพึงพอใจต่อค่าตอบแทนที่เป็นตัวเงิน อยู่ในระดับน้อย และการรับรู้โอกาสความก้าวหน้าในอาชีพ ความสมดุลชีวิตในการทำงาน ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน และความตั้งใจคงอยู่ อยู่ในระดับมาก ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ค่าตอบแทนที่เป็นตัวเงิน โอกาสความก้าวหน้าในอาชีพ และความสมดุลชีวิตในการทำงาน มีอิทธิพลเชิงบวกต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานมีอิทธิพลเชิงบวกต่อความตั้งใจคงอยู่ และความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานมีอิทธิพลส่งผ่านอย่างสมบูรณ์ในความสัมพันธ์ระหว่างค่าตอบแทนที่เป็นตัวเงิน โอกาสความก้าวหน้าในอาชีพ ความสมดุลชีวิตในการทำงาน และความตั้งใจคงอยู่

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เจาะขาว พ., & อัคคะวณิชชา ช. (2023). ความตั้งใจคงอยู่ของข้าราชการเจเนอเรชั่นวายกรมสรรพากร: บทบาทของความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานในฐานะตัวแปรส่งผ่าน: Intention to stay of generation Y government officer in the Revenue Department: the mediating role of employee engagement. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 5(2), 286–305. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/2918
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมสรรพากร. (2565). รายงานการบริหารทรัพยากรบุคคล ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2564.กรมสรรพากร.

คณากร สุขคันธรักษ์. (2560). อิทธิพลของความสัมพันธ์ระหว่างพนักงานกับองค์กรที่มีต่อความตั้งใจอยู่กับองค์กรผ่านความผูกพันของพนักงาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต,นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ฐานิตตา สิงห์ลอ. (2563). ความสมดุลในชีวิตการทำงานของพนักงานการประปาส่วนภูมิภาคเขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ปฏิญญา ปิ่นทอง และจุฑามาศ ทวีไพบูลย์วงษ์. (2561). อิทธิพลของการจัดการทรัพยากรมนุษย์ที่มีต่อความตั้งใจคงอยู่ของพนักงานวิศวกรกลุ่มเจเนอเรชั่นวายในเขตนิคมอุตสาหกรรม จังหวัดระยอง. วารสารสุทธิปริทัศน์, 32(103), 174-188.

ปัทมาภรณ์ กุสุมภ์. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจลาออกของข้าราชการกรณีศึกษา สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข.การค้นคว้าอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต, กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พิชชาภา เกาะเต้น. (2563). ผลกระทบของการทำงานเป็นทีม ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง และการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การที่ส่งผลต่อความผูกพัน และประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงาน บริษัท โตโยต้านครธน จำกัด.วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รติรัตน์ ณ พัทลุง และณารีญา วีระกิจ. (2561). คุณค่าในการทำงาน ความสมดุลในชีวิตการทำงาน และความผูกพันทางใจของพนักงานต่อองค์กรของเจเนเรชั่นวาย : กรณีศึกษาของพนักงานโรงแรมในจังหวัดภูเก็ต. วารสารวิเทศศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 8(1), 57-80.

ระชา เมืองสุวรรณ์. (2564). ความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ มหาวิทยาลัยบูรพา จังหวัดชลบุรี. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฎนครปฐม, 8(2), 125-137.

รุ่งอรุณ กระแสสินธุ์. (2564). ความตั้งใจคงอยู่ในองค์กรของพนักงานกลุ่ม Generation Y ในช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโคโรนาไวรัส 2019. วารสารเกษมบัณฑิต, 22(2), 27-42.

วารุณพร เชื้อวณิชย์ และธรรมวิมล สุขเสริม. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความผูกพันของพนักงานในองค์กร: กรณีศึกษากลุ่มบริษัทผลิตน้ำแข็งแห่งหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 4(2), 81-95.

วารุณพร เชื้อวณิชย์ และธรรมวิมล สุขเสริม. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความผูกพันของพนักงานในองค์กร: กรณีศึกษากลุ่มบริษัทผลิตน้ำแข็งแห่งหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 4(2), 81-95.

วิฑูรย์ โชตนะพันธ์. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันของพนักงาน พฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กร และผลการปฏิบัติงานส่วนบุคคล: กรณีศึกษาการประปานครหลวง. การค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต (การจัดการธุรกิจสากล). กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิลาวัณย์ เพ็งพานิชย์ มาลีวัล เลิศสาครศิริ และสมพร ชินโนรส. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในงาน ความผูกพันต่อองค์กรกับการคงอยู่ในองค์กรของพยาบาลวิชาชีพสำเร็จใหม่ ในโรงพยาบาลเอกชนที่ไม่แสวงหากำไร กรุงเทพมหานคร. วารสารพยาบาล, 68(3), 30-38.

ศูนย์วิจัยเพื่อการพัฒนาสังคมและธุรกิจ (SAB). (2562). ทัศนคติและปัจจัยด้านเศรษฐกิจและสังคมที่มีผลต่อการมีบุตรในกลุ่มประชากรเจเนอเรชั่นวาย. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยเพื่อการพัฒนาสังคมและธุรกิจ.

อาภานรี สื่อสุวรรณ. (2555). อิทธิพลในการทำงานของปัจจัยของค่าตอบแทนและการรับรู้ความยุติธรรมในองค์การที่ส่งผลต่อความผูกพันของบุคลากร กรณีศึกษา บุคลากรทางพยาบาล โรงพยาบาลราชบุรี. ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.

Baron, R., & Kenny, D. (1986). The moderator-mediator variable distinction in social psychological research: Conceptual, strategic, and statistical considerations. Journal of Personality and Social Psychology, 51(6), 1173-1182.

Bollen, K. A. (1989). Structural equations with latent variables (Vol. 210): John Wiley & Sons.

Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. psychometrika, 16(3), 297-334.

Diamantopoulos, A., & Siguaw, J. A. (2000). Introducing Lisrel: A guide for the uninitiated. Introducing LISREL, 1-192.

Herzberg, F., Mausner, B., & Snyderman, B. (1959). The motivation to work New York. John Witey.

Katili, P. B., Wibowo, W., & Akbar, M. (2021). The effects of leaderships styles, work-life balance, and employee engagement on employee performance. Quantitative Economics and Management Studies, 2(3), 199-205.

Kline, R. B. (2015). Principles and practice of structural equation modeling. Guilford publications.

Larasati, D. P., & Hasanati, N. (2019). The Effects of Work-Life Balance towards Employee Engagement in Millennial Generation. March 2019. Paper presented at the Proceedings of the 4th ASEAN Conference on Psychology, Counselling, and Humanities (ACPCH 2018). Atlantis Press. 390-394.

Mahfouz, S., Halim, M. S. A., Bahkia, A. S., and Alias, N. (2022). How Sustainable Human Resource Management Practices Can Increase Intention to Stay Through Organisational Justice and Employee Engagement. International Transaction Journal of Engineering, Management, & Applied Sciences & Technologies, 13(2), 1-19.

Prasanthi, P. (2020). Employees' Intention to Stay: Mediating Role of Work-Life Balance. SCMS Journal of Indian Management, 17(4), 44-50.

Schumacker, R. E., & Lomax, R. G. (2010). A beginner's guide to structural equation modeling. (3rd ed ed.): Routledge Taylor & Francis Group.

Siswanto, S., & Lestari, A. E. (2019). The Determinant of Employee Engagement. IQTISHADIA Journal Ekonomi & Perbankan Syariah, 6(2), 119-130.

Weng, Q., & McElroy, J. C. (2012). Organizational career growth, affective occupational commitment and turnover intentions. Journal of vocational behavior, 80(2), 256-265.

Yuan, K. H., Wu, R., & Bentler, P. M. (2011). Ridge structural equation modelling with correlation matrices for ordinal and continuous data. British Journal of Mathematical and Statistical Psychology, 64(1), 107-133.

Zhang, H. (2019). Predictors of Intention to Stay Among Employees management in The Selangor Manufacturing Organizations. International Journal of Science, 6(11), 53-63.