ฉากทัศน์ทางการเมืองไทยและจริยธรรมทางการเมือง Thai Political Scene and Political Ethics

Main Article Content

พระครูวาปีธรรมวิโรจน์ (ประศาล นิวัฒ)
พิชิต กันยาวรรณ
สมพงษ์ กาลจักร

บทคัดย่อ

การเปลี่ยนแปลงการเมืองและการปกครองในประวัติศาสตร์ของไทยนับตั้งแต่สมัยสุโขทัยถึงรัตนโกสินทร์ตอนแรกนั้น พลวัตทางการเมืองจะเน้นการครอบครองอำนาจนำทางการเมืองโดยกลุ่มข้าราชการระดับสูง และประชาชนส่วนใหญ่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการเมืองมากนัก และผลลัพธ์ก็คือข้าราชการและชนชั้นนำทางการเมืองได้รับประโยชน์ผ่านความไม่ชอบธรรมและไร้จริยธรรม รวมทั้งการมองข้ามความต้องการจำเป็นของประชาชน พรรคการเมืองจะแข่งขันกันสร้างภาพลักษณ์และนโยบายการเมืองที่สวยหรูเพื่อดึงดูดใจและความไว้วางใจจากประชาชนในการเข้าสู่อำนาจทางการเมือง แต่สถานการณ์ ภาพลักษณ์ทางการเมืองและการเลือกตั้งในปัจจุบันได้สะท้อนถึงความเป็นพลวัตแห่งการแข่งขันในการนำเสนอนโยบายและสร้างภาพลักษณ์ของพรรคการเมืองและนักกการเมืองให้เป็นเหมือนการตลาดสินค้าทางการเมือง การใช้เทคนิคการสื่อสารและกลยุทธ์การตลาดทางการเมืองผ่านนโยบายประชานิยมเพื่อดึงดูดความสนใจจากประชาชน วาทกรรมทางการเมืองเปลี่ยนได้เปลี่ยนถ่ายจากคำที่คุ้นชินแบบเก่าว่า “เล่นการเมือง” มาสู่วาทกรรมแบบใหม่เป็น “การธุรกิจการเมือง” นักการเมืองจะพฤติกรรมที่เป็นมิตรพร้อมรับใช้ประชาชนโดยไม่มีข้ออ้างใด ๆ แต่เมื่อได้อำนาจและตำแหน่งทางการเมืองแล้วกลับด้อยค่า ตระบัดสัตย์วาจาด้วยวาทกรรมการแก้ต่างสัญญาที่เคยให้ไว้ตอนหาเสียงและพร้อมที่จะเป็นศัตรูกับประชาชนโดยไม่สนใจสัญญาประชาคมแต่อย่างใดเช่นกัน ดังนั้น การควบคุมพฤติกรรมการเมืองต้องพึ่งกฎหมายที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่เลือกปฏิบัติ การสร้างความกล้าหาญทางจริยธรรมและจริยธรรมทางการเมืองที่เข้มแข็งของนักการเมือง การมีส่วนร่วมทางการเมือง และการตรวจสอบได้จากประชาชนทุกภาคส่วนผ่านเทคโนโลยีสารสนเทศสมัยใหม่จึงเป็นฉากทัศน์ทางการเมืองไทยที่เป็นทางเลือกในสังคมไทย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พระครูวาปีธรรมวิโรจน์ (ประศาล นิวัฒ), กันยาวรรณ พ. ., & กาลจักร ส. (2023). ฉากทัศน์ทางการเมืองไทยและจริยธรรมทางการเมือง: Thai Political Scene and Political Ethics. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 5(3), 668–680. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/3649
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

บ้านจอมยุทธ์. (2566). ประชาชนกับบทบาททางการเมือง. (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2566 จาก: https://www.baanjomyut.com/library_4/politics/08_10.html.

ประพันธ์พงศ์ เวชชาชีวะ.(2563). กลุ่มผลประโยชน์หรือกลุ่มอิทธิพลกับพรรคการเมืองในสังคมประชาธิปไตย. สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2566 จากhttps://www.naewna.com/politic/columnist/42638.

ปรัชญา เวสารัชช์. (2555). จริยธรรมสำหรับนักการเมืองและเจ้าหน้าที่รัฐ. วารสารผู้ตรวจการแผ่นดิน,1(4), 105-116.

ลิขิต ธีรเวคิน (2566). คุณสมบัติสำคัญของนักการเมืองที่ดี. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วรเจตน์ ภีรัตน์. (2546). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกฎหมายปกครอง : หลักกการพื้นฐานของกฎหมายปกครองและการกระทำทางปกครอง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

วันเฉลิม จิตวิกรม.(2555). วิวัฒนาการการเมืองของไทย.สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2566 จาก https://fayolo.wordpress.com.

สกลรัตน์ สร้างสมวงษ์. (2557). บทวิเคราะห์ระบบรัฐสภาและระบบการเลือกตั้งเพื่อปรับใช้กับระบบการเมืองของราชอาณาจักรไทย. วารสารจุลนิติ, 11(6), 47-48.

สานนท์ ด่านภักดี และคณะ. (2561). พรรคการเมืองและกลุ่มผลประโยชน์ทางการเมืองในประเทศไทย.วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 7(2), 377-392.

สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2555). ข้อมูลสถิติการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977) จำกัด.

สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2563). ข้อมูลสถิติการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2562. กรุงเทพฯ: สหายบล็อกและการพิมพ์.