รูปแบบในการสร้างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาองค์กรสู่องค์กรแห่งความเป็นเลิศ Model for Creating Motivation and Achievement of Local Government Organization Personnel Towards Developing the Organization into an Organization of Excellence

Main Article Content

พิมพ์ลดา ธีระมนต์ปราณีต
วิชัย ศรีษะเกษ

บทคัดย่อ

          บทความวิชาการเรื่องรูปแบบในการสร้างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาองค์กรสู่องค์กรแห่งความเป็นเลิศ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและสร้างรูปแบบการสร้างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาองค์กรสู่องค์กรแห่งความ เป็นเลิศ เนื่องจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นหน่วยงานที่มีความใกล้ชิดกับประชาชนและเป็นองค์กรที่ค่อนข้างมีแรงกระตุ้นจากหน่วยงานส่วนกลางต่างๆ ที่สนับสนุนด้านรางวัล การประกาศเกียรติคุณให้กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการบริหารจัดการที่ดีหรือองค์กรที่มีนวัตกรรมด้านนโยบายที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชนในพื้นที่ของตน และการที่จะให้องค์กรประสบความสำเร็จตามที่เป้าหมายได้กำหนดไว้ บุคลกรถือว่าเป็นหัวใจสำคัญขององค์กร จำเป็นต้องได้รับการกระตุ้นเพื่อเกิดแรงจูงใจที่เกิดจากสิ่งที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่อยากจะได้มาครอบครองและประสบความสำเร็จ  โดยมีความตั้งใจ ขวนขวาย วางแผนที่จะหาวิธีการที่จะทำให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้ เพราะฉะนั้น รูปแบบในการสร้างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของบุคลากรในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาองค์กร  สามารถสรุปรูปแบบเพื่อการพัฒนาได้ ดังนี้ 1. กำหนดเป้าหมายที่ชัดเจน 2. การยกย่องและชมเชยรางวัล 3. การพัฒนาการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง 4. สร้างสภาพแวดล้อมที่สนับสนุน  5. นำโดยตัวอย่าง 6. ส่งเสริมความสามารถในการปรับตัว 7. ความเป็นอยู่ที่ดีของพนักงาน และ 8. การส่งเสริมความผูกพันต่อองค์กร ซึ่งในแต่ละรูปแบบมีความสำคัญในการที่จะส่งเสริมให้บุคลากรขององค์กรมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ที่แตกต่างกัน แต่มีความสัมพันธ์ในการที่จะก่อให้เกิดความประสบสำเร็จร่วมกัน ให้องค์กรมีประสิทธิภาพไปในทิศทางที่เพิ่มขึ้น ซึ่งไม่ใช่แค่มีเป้าหมายเพียงแค่เป็นการเป็นองค์กรแห่งความเป็นเลิศเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นแนวทางเพื่อการเริ่มต้นในการพัฒนาขีดความสามารถหรือสมรรถนะขององค์กรนั้นๆ เพิ่มขึ้น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ธีระมนต์ปราณีต พ., & ศรีษะเกษ ว. (2023). รูปแบบในการสร้างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาองค์กรสู่องค์กรแห่งความเป็นเลิศ: Model for Creating Motivation and Achievement of Local Government Organization Personnel Towards Developing the Organization into an Organization of Excellence. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 5(3), 681–696. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/3796
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กนกรัตน์ เอื้อไพบูลย์. (2564). แรงจูงใจและคุณภาพในการให้บริการที่มีความสัมพันธ์ต่อความไว้วางใจในการซื้อสินค้าพรีออเดอร์เกาหลีจากร้านค้าออนไลน์ของ Gen Y ในเขตกรุงเทพมหานคร.บัณฑิตวิทยาลัย.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น (2561). รายงานผลการประเมินประสิทธิภาพขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.

กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น (2566). พัฒนาองค์กรให้เป็นเลิศด้วยกลยุทธ์ง่ายๆ. กลุ่มพัฒนาระบบริหาร : กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.

กัญญาวีณ์ แก้วกมลรัตน์ และจิดาภา ถิรศิริกุล (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของข้าราชการศาลยุติธรรม สังกัดศาลชั้นต้นในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต,15(1), 17 – 32.

ณัฏฐิกา บูรณกูล. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์และค่านิยมในการทำงานกับพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การของครูโรงเรียนเอกชนในอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่.เชียงใหม่:มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ถนอมรัฐ ชะลอเลิศ. (2549). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาร้อยเอ็ด เขต 1. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัย.มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

เทียนชัย อร่ามหยก. (2564). รูปแบบการบริหารองค์กรเพื่อความเป็นเลิศ สำหรับอุตสาหกรรมปิโตรเคมีในเครือบริษัท ปตท. จำกัด (มหาชน). วารสารนวัตกรรมและการจัดการ, 6 (1), 86 – 99.

นิตยา พรมจันทร์ (2562). แรงจูงใจและภาวะผู้นำที่มีผลสัมฤทธิ์ต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานในองค์กรยุค 4.0 กรณีศึกษา บริษัท อาซีฟา จำกัด (มหาชน). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ.

บุญเกียรติ การะเวกพันธุ์ และคณะ. (2566). พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546.กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

ประสิทธิ์ ทองอุ่น. (2542). พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน. กรุงเทพฯ : เธิร์ดเวฟ เอ็ด ดูเคชั่น.

ปริศนา พิมพา. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. ปริญญานิพนธ์ รป.ม. (รัฐประศาสนศาสตร์), บัณฑิตวิทยาลัย.มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

พีรพงศ์ กนกเลิศวงศ์ และธนสุวิทย์ ทับหิรัญรักษ์. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อการบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดนนทบุรี. วารสาร มจร.บุรีรัมย์, 5(1), 109 – 101.

ภคพัฒภูมิ ธรรมนันท์, ประภัสสรณ์ ศรีหาวงค์ และณัฏฐภรณ์ สำนึก (2566). การสร้างแรงจูงใจในการทำงานสมัยใหม่. วารสารการบริหารการจัดการและการพัฒนาที่ยั่งยืน.1 (1), 1 – 18.

ภารดี อนันต์นาวี. (2551). หลักการ แนวคิด ทฤษฎีทางการบริหารการศึกษา. ชลบุรี: มนตรี.

มธุรส มีเกษ และชาตรี ปรีดาอนันทสุข. (2564). แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ในการปฏิบัติงานที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการทำงานเชิงรุกของพนักงานระดับปฏิบัติการธนาคารพาณิชย์แห่งหนึ่งในเขตภาคเหนือพื้นที่กลุ่ม A. NPSC, 206 – 220.

มาลิณี จุโฑปะมา. (2554). จิตวิทยาการศึกษา. คณะครุศาสตร์:มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์.

โมลี สุทฺธิโมลิโพธิ. (2563). ลักษณะของบุคคลที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์. วารสารพุทธจิตวิทยา,5(2).

เรณู ฤาชา. (2560). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนมัธยมศึกษา สหวิทยาเขตวังบูรพา จังหวัดสระแก้ว สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 7. ชลบุรี:มหาวิทยาลัยบูรพา.

ศรัณย์ สัธนานันต์. (2564). องค์การและการจัดการสู่ความเป็นเลิศขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น.วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 12(3), 139 – 152.

ศิริวดี วิวิธคุณากร, ภักดี โพธิ์สิงห์ และสัญญา เคณาภูมิ. (2563). การปกครองท้องถิ่นไทยในยุคพลิกผันการเปลี่ยนแปลง. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น.วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(2), 357 – 374.

สนธยา บุตรวาระ. (2556). การศึกษาแรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนมัธยมศึกษาจังหวัดชลบุรีสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 18. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. ชลบุรี:มหาวิทยาลัยบูรพา.

สมเกียรติ ล้อมทอง, และดนัย ปัตตพงศ์. (2561). การจูงใจให้เจ้าหน้าที่ธุรกิจสัมพันธ์ของธนาคารมีพฤติกรรมเชิงรุก. Heritage Journal มหาวิทยาลัยเนชั่น, 8(1), 272-287.

สุดารัตน์ ธีรธรรมธาดา. (2557). ปัจจัยแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์พฤติกรรมเชิงสร้างสรรค์และความฉลาดทางอารมณ์ที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการทำงานของพนักงานบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

สุปัญญดา สุนทรนนธ์. (2565). ปัจจัยความสำเร็จขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ได้รางวัลการบริหารจัดการที่ดี : กรณีศึกษาเทศบาลตำบลโพสะ จังหวัดอ่างทอง. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(5), 372 – 387.

เสาวนารถ เล็กเลอสินธุ์. (2560). การบริหารจัดการองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดภาคกลาง. นนทบุรี : มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์.

Frederick Herzberg. (1968). Modern Organizations: Theory and Practice Second Edition edited by Ali Farazmand. Library of Congress Cataloging-in-Publication Data 2002.

Kulwinder Singh. (2011). Study of Achievement Motivation in Relation to Academic Achievement of Students. International Journal of Educational Planning & Administration, 1(2), 161 - 171.

Lunenburg, F.C. & Ornstein, A.C. (1996). Educational Administration: Concepts And Practices. (2ed). Belmont: Wadsworth.

McClelland, D.C., (1985). Human motivation. Chicago: Scott, Foresman.

Richard M. Steers and Lyman W.Porter. (1893). Motivation and Work Behavior. New York : Mc.Graw- Hil Book Co.

Schermerhorn, Hunt and Osborn. (2001). Organizational Behavior. 7th ed. New York: Wiley Hardcover.

Schermerhorn, J. R., Hunt, J. G., & Osborn, R. N. (2003). Organizational Behavior. (8th ed.). New York: John Wiley & Sons.