แนวทางการพัฒนาการเรียนการสอนบนพันธกิจของมหาวิทยาลัยบนเส้นทางวิกฤตการศึกษาไทยในยุค 4.0 The Reimagining Teaching and Learning Development University Mission and Navigating the Thai Education Crisis in the 4.0 Era
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปรัชญาการศึกษาของไทยเป็นแบบผสมผสานระหว่างแนวคิดของชาติตะวันตกและอิงพุทธศาสนามีประวัติการศึกษาอันยาวนาน การศึกษาเป็นกระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาและสร้างทักษะของบุคคลให้รู้จักดำเนินชีวิตอย่างสันติสุข มีพฤติกรรมใฝ่รู้ที่จะเป็นพลังปัญญาเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี มีทักษะในการประกอบอาชีพ เคารพกฎหมาย รู้คุณค่าของศิลปวัฒนธรรม ประเพณีของชาติ ตลอดจนสามารถดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขและพร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ อีกทั้งสามารถช่วยสร้างสรรค์สังคมและพัฒนาประเทศชาติ การศึกษาในยุค Thailand 4.0 เป็นยุคที่การศึกษาเป็นเรื่องที่มากกว่าการเตรียมความพร้อมของคนหรือให้ความรู้กับคนเท่านั้น แต่เป็นการเตรียมมนุษย์ให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ด้วย และปัจจัยที่ส่งผลต่อการบริหารจัดการศึกษา 4.0 ภายใต้พลวัตแห่งศตวรรษที่ 21 ของการศึกษา ประกอบด้วย ภาวะความเป็นผู้นำ การบริหารจัดการเชิงกลยุทธ์ ผู้บริหารและบุคลากร หลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ สภาพแวดล้อมและบรรยากาศที่เอื้อต่อการเรียนรู้ ดังนั้น การบริหารการศึกษาบนพันธกิจของมหาวิทยาลัยจึงจำเป็นต้องใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์ ผู้บริหารสถานศึกษาคือตัวแปรสำคัญในการบรรลุวัตถุประสงค์ตามเจตนารมณ์ของพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติทุกฉบับและสิ่งประการสำคัญคือการทำให้ผู้เรียนเป็นคนดี คนเก่ง และมีความสุข ด้วยแล้วนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายแต่นั้นคือการแสดงถึงศักยภาพของผู้บริหารสถานศึกษาที่จะสามารถฟันฝ่าอุปสรรคเหล่านี้ไปได้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัญญาภัค ไข่เพชร และจุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(12), 52-64.
เจือจันทร์ จงสถิตอยู่. (2540). การสัมมนาทางวิชาการ: การศึกษาเพื่อพัฒนาคนสำคัญสำหรับสังคมไทยในสองทศวรรษหน้า. ณ ห้องกมลทิพย์ โรงแรมสยามซิตี้ กรุงเทพมหานคร 13 กุมภาพันธ์ 2540
เดโช สวนานนท์. (2552). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.
ประไพ เอกอุ่น. (2542). การศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: ภาควิชาพื้นฐานการศึกษา คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏ. สวนสุนันทา.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2557). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ต้องก้าวให้พ้นกับดักของตะวันตก. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยธุรกิจวิทยาลัย.
วิทย์ วิศทเวทย์. (2550). มนุษย์กับปัญหาจริยธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
วิจิตร ศรีสะอ้าน. (2548). หลักการ แนวคิด ทฤษฎีทางการบริหาร. เอกสารประกอบการสอนรายวิชาการวัดและประเมินผลการศึกษา วิทยาลัยศาสนศาสตร์ยโสธร. (เอกสารอัดสำเนา).
วิลาสินี วัฒนมงคล. (2562). วิกฤติการศึกษาไทยยุค 4.0. MBU education Journal: faculty of education Mahamakut Buddhist University, 6(1), 427-444.
วิโรจน์ สารัตนะ. (2549) การบริหาร : หลักการ ทฤษฎีและประเด็น ทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2559). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล (School Management in Digital Era).อ้างถึงใน กัญญาภัค ไข่เพชร และจุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(12), 52-64.
Burns, J.M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
Hicks, Terry Allan. (2010). Saturn Space. New York: Marshall Cavendish Benchmark.