เมืองใหม่ New City

Main Article Content

พระมหาภาณุวิชญ์ ภาณุวิชฺชโญ
พระมหามฆวินทร์ ปุริสุตฺตโม
พระครูสังฆรักษ์ยศวีร์ ปมุตฺโต

บทคัดย่อ

          บทความวิชาการนี้มีจุดประสงค์เพื่อค้นหารูปแบบและพัฒนาการสร้างเมืองใหม่ และแนวทางก่อสร้างที่มุ่งเน้นการสร้างพื้นที่ที่เป็นองค์รวมและมีการวางแผนอย่างรอบคอบ เพื่อให้เกิดเมืองที่มีความยั่งยืนและสามารถรองรับการเจริญเติบโตได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยศึกษารูปแบบ การวางแผนเป็นขั้นตอนสำคัญที่ช่วยกำหนดวัตถุประสงค์ของเมืองใหม่ รวมถึงการกำหนดเป้าหมายที่ต้องการให้เมืองนั้นบรรลุได้ เช่น การพัฒนาที่ดิน เครือข่ายการขนส่ง การจัดสวนสาธารณะ การเลือกที่ตั้งสำหรับเมืองใหม่เพื่อให้มีความเหมาะสมทางธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมถึงคำนึงถึงปัจจัยต่าง ๆ เช่น การเข้าถึงทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ การสร้างโครงสร้างพื้นฐานสำคัญ เช่น ถนน ท่อระบายน้ำ ระบบไฟฟ้า ระบบประปา เพื่อให้เมืองสามารถใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพ การสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับประชากร เช่น โรงเรียน โรงพยาบาล สวนสาธารณะ ร้านค้า และสถานที่บันเทิง เพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของประชากร การจัดการและบริหารเมืองใหม่เพื่อให้มีการดำเนินการอย่างมีประสิทธิภาพ รวมถึงการกำหนดนโยบายที่เหมาะสมในการพัฒนา เช่น การจัดการการใช้ที่ดิน การบริหารการจราจร และการจัดการสิ่งแวดล้อม การสร้างเมืองใหม่เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนและต้องใช้เวลานาน โดยมักมีการร่วมมือกันระหว่างภาครัฐและเอกชนเพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับการพัฒนาเมืองใหม่ในระยะยาว การสร้างเมืองใหม่เป็นเรื่องสำคัญที่มีผลกระทบต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนของชุมชนและประเทศในระยะยาว โดยมีการคำนึงถึงการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างยั่งยืนและการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญในกระบวนการนี้ด้วย

Article Details

How to Cite
ภาณุวิชฺชโญ พ., ปุริสุตฺตโม พ., & ปมุตฺโต พ. (2024). เมืองใหม่: New City. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 6(2), 627–640. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/4880
บท
บทความวิชาการ

References

ฉัตรเกษม ดาศรี, อภิชาติ แสงอัมพร และกิตติศักดิ์ ร่วมพัฒนา. (2566). เมืองอัจฉริยะ: ความท้าทายขององค์กรปกครองส่วนถิ่น ในยุคพลิกผันทางเทคโนโลยี. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(3), 343–358.

โชคดี คู่ทวีกุล. (2566). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ด้วยแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง หมู่ 4 บ้านโพนสูง ตำบลหมื่นไวย อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 4(3),29-44.

ณัฐวุฒิ ปรียวนิตย์.(2566). เมืองเก่าราชบุรี: การศึกษาวิจัยเพื่อการอนุรักษ์และพัฒนา. วารสารหน้าจั่ว, 20(1),160-197.

ดวงตา สราญรมย์. (2566). แบบจำลองการพัฒนาเมืองอัจฉริยะสำหรับรองรับการเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 23(1),78-91.

ตวงเพชร สมศรี, พระมหานันทวิทย์ แก้วบุตรดี, ขันทอง วัฒนะประดิษฐ์, ชนันภรณ์ อารีกุล, & พระมหาดวงเด่น ฐิตญาโณ. (2566). วิถีเมืองแห่งความสุขต้นแบบ: การถอดบทเรียนเพื่อพัฒนาเมืองพหุวัฒนธรรมแห่งความสุข. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 19(2),1-21.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์, นิยม รัฐอมฤต, สกนธ์ วรัญญูวัฒนา, ดวงมณี เลาวกุล, ศุภสวัสดิ์ ชัชวาลย์,อัชกรณ์ วงศ์ปรีดี และวสันต์ เหลืองประภัสร์. (2552). รายงานผลการศึกษาความก้าวหน้าของการกระจายอำนาจในประเทศไทย. กรุงเทพฯ. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นนท์ธวัช หงษาฤกษ์, พัศพันธน์ ชาญวสุนันท์. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างที่อยู่อาศัยและแหล่งงานของผู้อยู่อาศัยในเมืองใหม่บางพลีจังหวัดสมุทรปราการ. สาระศาสตร์, 6(4),878-891.

นภาเพ็ญ นิลกําแหง,เสรี วรพงษ์, สุภาภรณ์ สงค์ประชาและชนันนา รอดสุทธิ. (2566). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการอนุรักษ์ผ้าจกไท-ยวน ตำบลคูบัว อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี. วารสารสหศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล, 23(2),67-80.

นิธินาถ เจริญโภคราช, วลัยพร ผ่อนผัน, เพชรพนม จิตมั่น, & วิสูตร นวมศิริ. (2565). ความหลากชนิดและการใช้ประโยชน์พื้นที่ของนก ตามแนวเส้นทางศึกษาธรรมชาติ บริเวณชายฝั่งทะเล ในการเป็นแหล่งเรียนรู้ทางธรรมชาติ และแหล่งท่องเที่ยว เชิงอนุรักษ์ ตำบลบางแก้ว อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม.วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 10(1),55-71.

ประเวช สิทธิ,ภัทรธิรา ผลงาม. (2566). การออกแบบและพัฒนาเมืองอัจฉริยะบนฐานแนวคิดเทคโนโลยีสารสนเทศ. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์,10(10),262 272.

พัสรินณ์ พันธุ์แน่น,เพ็ญประภา ภัทรานุกรม,ดาวพระศุกร์ ทองกลิ่น,ดวงทิพย์ จันทร์อ่วม. (2566). งานวิจัยเพื่อท้องถิ่น : การลดความเหลื่อมล้ำเชิงเศรษฐกิจ และเชิงพื้นที่ในชุมชนคนจนเมือง. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์,41(3),169-190.

มานพ พงศ์ทัต. (2566). คนรุ่นใหม่กับที่อยู่อาศัยและผลต่อเมือง. Journal of Demography,10(2),11-24.

อภิปิยา เทียนทรัพย์.(2566).แนวทางการอนุรักษ์และพัฒนาภูมิทัศน์เมืองโบราณเชียงแสน จ.เชียงราย. วิทยานิพนธ์ภูมิสถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต, กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อุบลวรรณา ภวกานันท์,บัณฑิตา ถิรทิตสกุล,ศรัณย์ กอสนาน. (2565). บริบทการปรับตัวทางสังคมของผู้สูงอายุในเขตชุมชนเมืองและชุมชนชนบท. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 4(4),173-188.