รูปแบบการจัดการที่ยั่งยืนของการอนุรักษ์อาคารประวัติศาสตร์ – บ้านสไตล์ตะวันตกเก่า ในเขตจิงอัน เมืองเซี่ยงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน Sustainable Management Model of Preserving Historic Buildings - Old Western Style Houses of Jing'an District, Shanghai the People's Republic of China
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์การศึกษา 3 เรื่องคือ 1) ศึกษาประวัติและสภาพปัจจุบันของบ้านสไตล์ตะวันตกเก่าในเขตจิงอัน เซี่ยงไฮ้ 2) ศึกษาวิเคราะห์การจัดการอย่างยั่งยืนของการอนุรักษ์อาคารประวัติศาสตร์ ของบ้านสไตล์ตะวันตกเก่าในเขตจิงอัน เซี่ยงไฮ้ ประเด็นความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ทฤษฎีการอนุรักษ์การปกป้องรักษา การหาคุณค่าความสำคัญ นโยบายภาครัฐ การอนุรักษ์ที่เกี่ยวข้องเพื่อให้ยั่งยืน และ 3) ศึกษาเพื่อเสนอรูปแบบการจัดการอย่างยั่งยืนเพื่อการอนุรักษ์อาคารประวัติศาสตร์บ้านสไตล์ตะวันตกเก่า ในเขตจิงอัน เมืองเซี่ยงไฮ้ การวิจัยนี้เป็นแบบผสมผสานโดยเน้นวิจัยเชิงคุณภาพเป็นหลัก จากการวิเคราะห์ข้อมูลพื้นฐานทางประวัติศาสตร์ สภาพปัจจุบัน รูปแบบทางสถาปัตยกรรม และวิเคราะห์วรรณกรรม แนวคิด ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องและคำสำคัญ ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้การสัมภาษณ์ จากกลุ่มประชากรเจ้าของผู้ใช้ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องของรัฐบาลท้องถิ่น กลุ่มสถาบันการจัดการการลงทุน นักวิชาการทางก่อสร้างอาคาร กลุ่มนักอนุรักษ์อาคาร และกลุ่มนักท่องเที่ยว กลุ่มละ 10 คน
ผลการวิจัยพบว่า ประวัติความเป็นมาของบ้านสไตล์ตะวันตก เกิดขึ้นจากชาวตะวันตก ปัจจุบันอาคารบางหลังมีการปรับพื้นที่ใช้สอยดัดแปลงให้เข้ากับปัจจุบัน มีการเปลี่ยนเจ้าของ รูปแบบของอาคารแตกต่างกันแบบตะวันตกผสมตะวันออก (จีน) การกำหนดแนวคิดและทิศทางในการคุ้มครองอาคารให้ยั่งยืน จำเป็นต้องพิจารณาปัจจัยหลายประการ ได้แก่คุณค่าทางวัฒนธรรม ความสำคัญทางประวัติศาสตร์ ความต้องการทางสังคม และความเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจ พร้อมสร้างระบบการป้องกันใช้เทคโนโลยีสถาปัตยกรรมสมัย
ใหม่ช่วย เพื่อเสนอรูปแบบการจัดการอย่างยั่งยืน 6 เรื่องด้วยกัน คือ (1) พัฒนาแผนงานให้ครอบคลุมทุกเรื่องและมากที่สุด (2) เสริมสร้างการสนับสนุนนโยบายตามนโยบายของรัฐ ของชุมชนเช่น นโยบายเขตอาคารเก่าวัฒนธรรมแบบตะวันตก เขตย่านเมืองเก่า ชุมชนเก่า (3) มีความหลากหลายด้านการระดมทุนอนุรักษ์ (4) การเสริมสร้างการมีส่วนร่วมทางสังคมให้บุคคลภายในบุคคลภายนอกร่วม (5) สร้างกลไกลการติดตามและประเมินผล (6) นำแนวคิดสีเขียวมาใช้ในพื้นที่
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ซุน เสี่ยว.(2560). อาคารเก่าแก่เกือบศตวรรษถูกทุบทำลายในเซี่ยงไฮ้ สืบค้น 8 ตุลาคม 2566 จาก http:// www.ws.cgtn.com
มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. (2565). การจัดการความรู้ “PESTEL Analysis : เครื่องมือในการวิเคราะห์ปัจจัยภายนอก. สืบค้น 5 มีนาคม 2566 http://www.ubu.ac.th
นิคม มูสิกะคามะและคณะ. (2532). ทฤษฎีและแนวปฏิบัติการอนุรักษ์อนุสรณ์สถานและแหล่งโบราณคดี.กรุงเทพฯ: บริษัท หิรัญพัฒน์ จำกัด.
Agamuthu P. (2008). Challenges in sustainable management of construction and demolition waste. Waste Manage, (26), 491-2.
Anderson V. (1992). Alternative Economic Indicators. Environmental Values, 87-8.
Bernard M. Feilden CZ. (1986). European Concepts on the Protection of Cultural Relics and Buildings. world architecture, (3),8-10.
Chang Qing, (2009). Critique of the “Authenticity” of Historical Architecture Restoration. Time Architecture, (3),118-21.
Derek Latham. (2000). Creative Re-use of Building. New York: Routledge.
Fu Qingyuan. (2019). China Association Conservation Technology of Cultural Heritage. Retrieved 29 April 2023, from actch.org.cn.
Fu Yong ZY. (2023).Reflection on the Authenticity of Historical Architecture Protection Based on Value Presentation: Taking the Renovation Design of Zhang Ailing's Former Residence at 85 Kang ding East Road, Shanghai as an Example. Architectural Heritage, (2),140-9.
Jianli X. (2012). Review and prospect of urban cultural heritage management under the 30-year historical and cultural city system. urban planning forum, 111-8.
Jingzhu Z. (1991). Theoretical Analysis of Sustainable Development (Continued). ecological economy, 6-10.
Kirkegaard M. (2024). normative, Inclusive and Transparent Planning Methods for Sustainable Heritage Management. International Journal of Social and Business Sciences,4, 302-6.
Kui W. (2011). Research on the Protection and Reuse Model of Modern Garden Villa in Xuhui District, Shanghai: Shanghai Jiao Tong University.
Lihui S. (2023). A Study on the Quality Management Model for the Renovation and Renewal of Historical Buildings: A Case Study of the Zhangyuan Historical Area in Shanghai. Shanghai Quality, 50-3.
Mandala Team. (2024) SWOT Analysis Retrieved 29 April 2023, from https://blog.mandalasystem.com/th/swot- analysis.
Mathew Dennis OHR, Kinnane Oliver. (2023). Historic buildings to Positive Energy Buildings: a trilemma between energy efficiency, lifecycle carbon and architecture conservation. Journal of Physics: Conference Series, pp.1.
Morandotti MB, Daniela Cinieri, (2013). Valentina. The sustainable management of the historical buildings. Central Europe.
Pushpitha Kalutara GZ, Sujeeva Setunge, Ron Wakefield. (2017). Factors that influence Australian community buildings' sustainable management. Engineering, Construction and Architectural Management.
Rangelova FT, Marina. (2015). Structural Preservation–priority of the Sustainable Management of Bulgarian Cultural and Historical Heritage Buildings. Journal of Civil Engineering and Architecture,9, 497-505.
Riegl A. (1982). The modern cult of monuments: its character and its origin. Oppositions. 25, 20-51.
Song Gang YC. (2013). Further Study on the Value Evaluation System of Modern and Contemporary Architectural Heritage. Journal of Architecture, 198-201.
Xinhua Silkroad Database. (2022).Profile Jingan. Retrieved 2 April 2023, from https://en.imsilkroad.com/p/325852.html.
Yang Chen JX, Li Yingchun. (2023). Difficulties and Countermeasures for the Protection and Renewal of Residential Historical Buildings from the Perspective of “Living Heritage”: Taking Shanghai Lane and Workers' New Village as Examples. Housing Science, (10), 1-7.
Zhihua C. (2008). Collection of Cultural Relics and Architecture Protection Articles. Jiangxi Education Publishing House, 236.
Zhao Yan LW, Qi Haocong. (2013). Research on the Reuse of Historical Buildings Based on Planning Practice: A Case Study of Chicago, USA. Urban Studies, (2),18-22.
Zhaqun. (2000). Assessment of the Usability of Architectural Heritage. Journal of Architecture, 48-51.