แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย พื้นที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ Motivation of Thai Generation Y Tourists Towards Gastronomy Tourism In San Sai District Area Chiangmai Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย พื้นที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ 2) เพื่อเปรียบเทียบแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย พื้นที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ จำแนกตามปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล และ 3) เพื่อเปรียบเทียบแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย พื้นที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ จำแนกตามพฤติกรรมการท่องเที่ยว เก็บรวบรวมข้อมูลจากนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย ที่มาใช้บริการร้านอาหารที่เข้าร่วมโครงการวัฒนธรรมอาหารล้านนากับเทศบาลตำบลสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 16 ร้าน โดยการจองผ่านแอพพลิเคชั่น จำนวน 400 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน T-test, F-test
ผลการวิจัยพบว่า แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย พื้นที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ โดยรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า มีแรงจูงใจด้านปัจจัยดึงดูดมากกว่าแรงจูงใจด้านปัจจัยผลักดัน
ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่า 1) แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย พื้นที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อจำแนกตามปัจจัยลักษณะส่วนบุคคลไม่แตกต่างกัน 2) แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวกลุ่มเจนเนอเรชั่นวาย พื้นที่อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่เมื่อจำแนกตามพฤติกรรมการท่องเที่ยวพบว่ามีความแตกต่างกันในด้านประสบการณ์การมาท่องเที่ยว และรูปแบบการมาท่องเที่ยว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กัลยา วานิชย์บัญชา.(2549).การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Windows.พิมพ์ครั้งที่ 5.กรุงเทพฯ : ภาควิชาสถิติ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
กัญญา ปรียาอิสรา. (2558).การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอาหารเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจท้องถิ่น : กรณีศึกษาจังหวัดเชียงใหม่. การศึกษาพิเศษ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา.(2555). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. นนทบุรี : หจก. เฟิร์นข้าหลวง พรื้นติ้งแอนด์ พับลิชซิ่ง
Boniface P. and Fowler P.J. (1993). Heritage and Tourism in the 'global village', London: Routledge.
Cochran, W.G. (1963). Sampling Techniques. A Wiley International Edition. New York: John Wiley and Sones, Inc.
Crouch, G. I., & Ritchie, J. R. B. (1999). Tourism, competitiveness, and societal prosperity. Journal of Travel Research, 38(1), 11-19. https://doi.org/10.1177/004728759903800102.
Dann, G. M. (1981). Tourist Motivation an Appraisal. Annals of Tourism Research, 8, 187-219.
Barnard, C. I. (1938). The functions of the executive. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Harris, C. (2003). “Food, travel, and trade in the early modern period”. In Food in the Early Modern World: A Cultural History (pp. 15-35). Routledge.
Hjalager, A., & Richards, G. (2002). Tourism and Gastronomic. London: Routledge.
Hsu, C. H. C., Chen, M. F., & Ritchie, J. R. B. (2010). Examining the relationships between service quality, customer satisfaction, and customer loyalty: A case study of food tourism. Journal of Travel & Tourism Marketing, 27(6), 743-758. https://doi.org/10.1080/10509585.2010.530716
Smith, R., & Costello, T. (2009). Tourism experiences and the impact of food tourism. Journal of Travel Research, 48(4), 379-391. https://doi.org/10.1177/0047287508321184.
Macionis, J. J., & Cambourne, B. (2003). Tourism: Principles and practice. Routledge.