ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม Factors affecting the adaptation of prisoners in Maha Sarakham Provincial Prison
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัญหาการปรับตัวของผู้ต้องขังในเรือนจำเป็นประเด็นที่มีความสำคัญทั้งในด้านสิทธิมนุษยชนและการบริหารจัดการภายในเรือนจำ ไม่ว่าจะเป็นข้อจำกัดด้านอิสรภาพ กฎระเบียบที่เคร่งครัด ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ต้องขังด้วยกัน รวมถึงการปฏิบัติของเจ้าหน้าที่เรือนจำ การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม 2) เพื่อปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม และ 3) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม จำนวน 335 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุคูณเชิงเส้นตรง ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม โดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม ได้แก่ ปัจจัยด้านที่อยู่อาศัย ปัจจัยด้านสุขอนามัย ปัจจัยด้านเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม ปัจจัยด้านอาหาร ปัจจัยด้านการให้บริการทางการแพทย์ ปัจจัยด้านการติดต่อโลกภายนอก ปัจจัยด้านการนับถือศาสนา โดยปัจจัยทั้ง 7 ตัวแปร สามารถทำนายการเปลี่ยนแปลงของคุณภาพ การให้บริการสถานพยาบาลเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม ได้อย่างถูกต้องร้อยละ 87 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ข้อเสนอแนะในการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม สามารถสรุปได้ว่าข้อเสนอแนะในการปรับตัวของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม ต้องการให้การแจกเสื้อผ้า-รองเท้ามีขั้นตอนน้อยลง ต้องการให้มีการแจกของใช้ส่วนตัวกับคนเข้าใหม่มากขึ้น ต้องการให้มีการเพิ่มปริมาณอาหารมากขึ้น ต้องการให้มีการกวดขันเรื่องความสะอาด และอาหารของทางเรือนจำมีความหลากหลายไม่ซ้ำจำเจ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมราชทัณฑ์. (2566). สถิติผู้ต้องราชทัณฑ์ เดือนตุลาคม 2565. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2567 จาก http://dspace.spu.ac.th/bitstream/pdf.
ธงชัย ทองคำ. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้ต้องขังเรือนจำจังหวัดมหาสารคาม.วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
บุญชม ศรีสะอาด. (2558). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: สุริยาสาส์น.
รังสรรค์ สิงหเลิศ. (2558). ระเบียบวิธีวิจัยและการใช้สถิติสำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: บริษัท ทริปเพิ้ล กรุ๊ป จำกัด.
เรือนจำจังหวัดมหาสารคาม. (2566). รายงานประจำปี 2566. เรือนจำจังหวัดมหาสารคาม.
สุวภัทร พิรณฤทิ์. (2555). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาเรือนจำกลางและทัณฑสถานหญิง พิษณุโลก.วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต.พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Cohen, F., & Landau, R. (2007). The effects of prison health care on mental well-being and stress in incarcerated individuals. Journal of Correctional Health Care, 13(2), 109– 120.
Her Majesty’s Inspectorate of Prisons. (2009). Food and the prisoner experience. Her Majesty’s Inspectorate of Prisons for England and Wales.
Jewkes, Y. (2002). Captive audience: Media, masculinity and power in prisons. Routledge.
Jewkes, Y., & Moran, D. (2017). The Routledge handbook of prisons and imprisonment. Routledge.
Johnson, B. R. (2002). Religion and crime: A review of the evidence. Social Problems, 49(1), 51–72.
Liebling, A., & Maruna, S. (2005). The effects of imprisonment. Willan Publishing.
MacKenzie, D. L. (2006). What works in corrections: Reducing the criminal activities of offenders and delinquents. Cambridge University Press.
Reinhardt, S., & Rosenberg, S. (2012). Hygienic conditions and the physical and mental health of incarcerated persons. American Journal of Public Health, 102(6), 1050–1056.
Roy, S. C., & Andrews, E. H. (1999). The Roy adaptation model (2nd ed.). Appleton & Lange.
Toch, H. (2000). Altruistic activity as correctional treatment. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 44(3), 270–278.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). Harper and Row Publication.