แนวทางการพัฒนาการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามหลักไตรสิกขา Guidelines for the Development of Educational Administration in the Digital Age According to the Threefold Training
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาการศึกษาแนวทางการพัฒนาการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามหลักไตรสิกขา โดยเน้นการผสมผสานความรู้ทางดิจิทัลกับหลักธรรมเพื่อสร้างระบบบริหารที่มีคุณธรรมและยั่งยืน ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามหลักไตรสิกขา สามารถส่งเสริมการพัฒนาด้านบุคลากร การเรียนรู้ และการพัฒนาการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลได้อย่างมีประสิทธิภาพและสามารถรับมือกับการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างยั่งยืน 4 ด้านสำคัญ ได้แก่ 1) การบริหารงานวิชาการ คือ ใช้หลักอธิปัญญาเพื่อส่งเสริมความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ การพัฒนาหลักสูตรให้ทันสมัย และสร้างองค์ความรู้ใหม่ 2) การบริหารงานงบประมาณ คือ ใช้หลักอธิศีลเพื่อให้การปฏิบัติงานถูกต้องตามกฎระเบียบ สุจริต และโปร่งใส 3) การบริหารงานบุคคล คือ ใช้หลักอธิจิตเพื่อพัฒนาความตั้งมั่นในงาน และสุขภาพจิตที่ดีของบุคลากร 4) การบริหารงานทั่วไป คือ ใช้หลักอธิศีลเพื่อสร้างระเบียบวินัยและเพิ่มประสิทธิภาพในการประสานงานกับทุกภาคส่วน การบริหารสถานศึกษาในลักษณะนี้สามารถยกระดับคุณภาพการจัดการศึกษา และเตรียมความพร้อมให้สถานศึกษารองรับการเปลี่ยนแปลงในอนาคตได้อย่างมั่นคงและยั่งยืน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงศึกษาธิการ.(2546).การบริหารสถานศึกษาที่เป็นนิติบุคคล. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
จุฑามาส จันทร์มณี. (2562). บทบาทของผู้บริหารในการพัฒนาบุคลากรยุคดิจิทัลของโรงเรียนมัธยมศึกษาในอำเภอบางปะอิน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 3.วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ทวีศักดิ์ บังคม. (2550). ปัญหาและแนวทางแก้ไขการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนเอกชนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาชลบุรี เขต 1.งานนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2547). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
พระอธิการสกายแลบ ธมฺมธโร (นามโท). (2561). การบริหารสถานศึกษาตามหลักไตรสิกขาในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 1.วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระอนันต์ ธมฺมวิริโย (นามทอง), สุนทร สายคำ, & ประจิตร มหาหิง. (2564). การบริหารงานวิชาการในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. Journal of Modern Learning Development, 6(1), 271.
ภคพร เลิกนอก. (2563). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(2), 157.
พระอนันต์ ตโมนุโท (พิศาล ไพโรจน์). (2560). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา สู่มาตรฐานสากล. วารสารสถาบันวิจัยญาณสงวร, 8(2), 321.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2544). แนวทางการประกันคุณภาพภายในสถานศึกษาเพื่อพร้อมรับการประเมินภายนอก. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.
สุรชัย โสภาพรม. (2549). ความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานจังหวัดอุบลราชธานีที่มีต่อการกระจายอำนาจการบริหารและการจัดการศึกษาเขตพื้นที่การศึกษาตามพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และฉบับที่ 2 พ.ศ. 2545. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2559). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล (School Management in Digital Era). สืบค้นเมื่อ 3 มกราคม 2568, จาก https://www.trueplookpanya.com/dhamma/content/52232.
อติพร เกิดเรือง. (2560). การส่งเสริมการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 เพื่อรองรับสังคมไทยในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 6(1), 80–81.
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (1996). Educational administration: Theory, research, and practice (5th ed.). New York, NY: McGraw-Hill.