การเสริมสร้างสมรรถนะด้านดิจิทัลสู่การเป็นผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ Enhancing Digital Competencies Towards Becoming Professional Educational Administrators
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอการเสริมสร้างสมรรถนะด้านดิจิทัลเพื่อนำไปสู่การเป็นผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ การเสริมสร้างสมรรถนะด้านดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง ผู้บริหารต้องมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเทคโนโลยีการสื่อสารและเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ เพื่อให้สามารถที่จะเลือกใช้กับการบริหารสถานศึกษาให้ได้อย่างเหมาะสม คุ้มค่า อย่างไรก็ตามสมรรถนะด้านดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษายังคงเผชิญกับอุปสรรคหลายประการที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการบริหารงาน ซึ่งส่งผลให้ไม่สามารถพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลได้อย่างเต็มที่ และยังขาดทักษะการรู้และความเชี่ยวชาญในการใช้เทคโนโลยี การเสริมสร้างสมรรถนะดิจิทัลจึงจะช่วยให้ผู้บริหารมีทักษะและความมั่นใจในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลอย่างเหมาะสมและมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยวิธีการเสริมสร้างสมรรถนะด้านดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา คือ 1) ส่งเสริมการพัฒนาการรู้ดิจิทัลและการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ 2) ส่งเสริมการจัดการความรู้และประสบการณ์เพื่อการบริหารองค์กรดิจิทัล 3) ส่งเสริมการประเมินผลการดำเนินการองค์การดิจิทัล 4) ส่งเสริมทักษะการบริหารทรัพยากรบุคคลในองค์การดิจิทัล 5) ส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหาด้านดิจิทัลและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง และ 6) ส่งเสริมทักษะการคิดวิเคราะห์การใช้ดิจิทัลของสถานศึกษา เมื่อผู้บริหารสถานศึกษามีสมรรถนะด้านดิจิทัล จะทำให้สถานศึกษามีประสิทธิภาพ โดยผู้บริหารสามารถเป็นผู้นําในการส่งเสริมครู และบุคลากรพัฒนาตนเองในเรื่องของการใช้เทคโนโลยีเพื่อให้สามารถนําเทคโนโลยีมาใช้ในการจัดการเรียนการสอนได้ รวมถึงด้านการปฏิบัติงานสนับสนุนการเรียนการสอน ทำให้ผู้เรียนสามารถเข้าถึงเทคโนโลยีอย่างทั่วถึง และเพิ่มโอกาสในการเรียนรู้อย่างแท้จริง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กณิชชา ศิริศักดิ์. (2559). การวิจัยหลักสูตรวิชาชีพครูเพื่อพัฒนาแนวทางการส่งเสริมสมรรถนะดิจิทัล.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ภูมินทร์ ชาลีคาร, และ นิยดา เปี่ยมพืชนะ. (2567). องค์ประกอบสมรรถนะดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในยุค Digital Disruption สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาขอนแก่น. วารสารเสฏฐวิทย์ปริทัศน์, 4(2), 495-510.
ภคพร เลิกนอก. (2563). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(2), 150–166.
มานะ ครุธาโรจน์. (2563). กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานยุคการศึกษา 4.0. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(9), 351–369.
สุพัตรา นามขาว, บรรจบ บุญจันทร์, และ อริสา นพคุณ. (2567). กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย (สพบท.), 6(3), 45–60.
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนพัฒนาสมรรถนะดิจิทัลของคนไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
อรวรรณ กันละนนท์. (2565). ทักษะด้านดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษา. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 5(3), 45–60.
European Union. (2006). Recommendation of the European Parliament and of the Council of 18 December 2006 on key competences for lifelong learning (2006/962/EC). Luxembourg: Official Journal of the European Union.
Ferrari, A. (2012). Digital competence in practice: An analysis of frameworks. Luxembourg: Publications Office of the European Union.
