โมเดลการแสดงออกทางการเมืองของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ Model of Political Expression of People in the Northeastern Region
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการแสดงออกทางการเมืองของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการแสดงออกทางการเมืองของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และ 3) สร้างและยืนยันโมเดลการแสดงออกทางการเมืองของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใช้ธีการวิจัยแบบผสมแบ่งออกเป็น 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนในภาคตะวันออกฉียงเหนือ จำนวน 400 คน ได้มาโดยการกำหนดกลุ่มตัวอย่างตามสูตรของทาโร่ ยามาเน่ ใช้วิธีการกำหนดสัดส่วนและวิธีสุ่มแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และใช้การวิเคราะห์ข้อมูล โดยสมการโครงสร้าง (SEM) ระยะที่ 2 เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมายผู้ทรงคุณวุฒิและผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยใช้แบบสัมภาษณ์ ระยะที่ 3 การยืนยันโมเดลการแสดงออกทางการเมืองของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยผู้ทรงคุณวุฒิ
ผลการวิจัย พบว่า (1) ระดับการตัดสินใจเลือกตั้งของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยรวมอยู่ในระดับมาก (2) ปัจจัยที่มีผลต่อการแสดงออกทางการเมืองของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้แก่ คุณสมบัติของนักการเมือง ปัจจัยการตลาดทางการเมือง และปัจจัยสภาพแวดล้อมทางการเมืองโดยสามารถพยากรณ์ได้ร้อยละ 48.30 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งโมเดลมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ P-Value = 0.207, X2/df = 1.630, GFI = 0.994, CFI = 0.992, RMSEA = 0.04, SRMR = 0.03 (3) โมเดลการแสดงออกทางการเมืองของประชาชนในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประกอบด้วยแนวทางการพัฒนาดังนี้ 1) การพัฒนาด้านคุณสมบัติของนักการเมือง 2) การพัฒนาด้านการตลาดทางการเมือง 3) การพัฒนาด้านสภาพแวดล้อมทางการเมือง และ (4) ผลการยืนยันรูปแบบมีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด และผู้เชี่ยวชาญมีความเห็นสอดคล้องกัน โดยมีค่ามัธยฐานอยู่ระหว่าง 4.00-5.00 และมีค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ น้อยกว่า 1.5
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567). จำนวนประชากรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. สืบค้นเมื่อ 4 มิถุนายน 2567 จาก https://www.nso.go.th.
Amnesty International. (2023). Thailand: Freedom of expression under threat. Form https://www.amnesty.org.
Anderson, J., Brown, L., & Davis, M. (2023). Trust in political leaders and its impact on voter behavior. Political Psychology Review, 34(2), 89–112.
Carter, E., Johnson, R., & Smith, T. (2021). The role of political leaders in shaping public political participation. Journal of Political Behavior, 45(3), 123–145.
Castells, M. (2012). Networks of outrage and hope: Social movements in the Internet age. Polity Press.
Chai, J. (2020). Political patronage and vote-buying in Northeast Thailand. Journal of Southeast Asian Studies, 51(2), 234–250.
Dahl, R. A. (1971). Polyarchy: Participation and opposition. Yale University Press.
Garcia, M., & Martinez, L. (2023). Government policies and political protests: A comparative analysis of rural and urban areas. Political Geography, 87, 102345.
Gonzalez, M., Lee, S., & Thompson, P. (2025). Local political leadership and grassroots mobilization in developing regions. International Journal of Development Studies, 50(4), 201–225.
Habermas, J. (1962). The structural transformation of the public sphere: An inquiry into a category of bourgeois society (T. Burger & F. Lawrence, Trans.). MIT Press. (Original work published 1962)
Huntington, S. P. (1991). The third wave: Democratization in the late twentieth century. University of Oklahoma Press.
Keck, M. E., & Sikkink, K. (1998). Activists beyond borders: Advocacy networks in international politics. Cornell University Press.
Lee, H., Kim, S., & Nguyen, T. (2022). Social media and political participation: A case study of grassroots movements in Southeast Asia. Asian Journal of Communication, 32(4), 456–470.
Lilleker, D. G., Koc-Michalska, K., & Tenscher, J. (2022). Social media and political participation: A comparative study. New Media & Society, 24(3), 789–810.
Locke, J. (1689). Two treatises of government. Awnsham Churchill.
McAdam, D., Tarrow, S., & Tilly, C. (2001). Dynamics of contention. Cambridge University Press.
Norris, P. (2020). Political marketing and voter engagement in rural areas. Journal of Political Communication, 37(4), 512–530.
Olson, M. (1965). The logic of collective action: Public goods and the theory of groups. Harvard University Press.
Smith, J., & Johnson, R. (2021). Political mobilization in agrarian communities: The role of economic inequality and local leadership. Journal of Rural Studies, 45(3), 123–135.
Strömbäck, J., & Kiousis, S. (2023). Political marketing and voter behavior in developing democracies. Political Communication, 40(2), 201–220.
Taylor, C. (1992). Multiculturalism and the politics of recognition. Princeton University Press.
Tilly, C. (1978). From mobilization to revolution. Addison-Wesley.
Verba, S., & Nie, N. H. (1972). Participation in America: Political democracy and social equality. Harper & Row.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). Harper & Row.