การยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลขององค์การบริหารส่วนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร The status elevation to a sub-district municipality of Suan Taeng Sub-district Administrative Organization, Lamae District, Chumphon Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การพัฒนาท้องถิ่นและการปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นประเด็นที่สำคัญในการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนและความเป็นประชาธิปไตยในระดับท้องถิ่น การยกฐานะองค์การบริหารส่วนตำบลให้เป็นเทศบาลตำบลนั้น ถือเป็นกระบวนการที่สามารถเพิ่มขีดความสามารถในการให้บริการสาธารณะ และเสริมสร้างการบริหารจัดการที่ดีขึ้น ในการศึกษาครั้งนี้ จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับความคิดเห็นของประชาชนต่อการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลขององค์การบริหารส่วนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร และ 2) ความพร้อมขององค์การบริหารส่วนตำบลสวนแตง อำเภอละแม จังหวัดชุมพร ในการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบล โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน ทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ การเก็บข้อมูลเชิงปริมาณดำเนินการกับกลุ่มตัวอย่างประชาชนจำนวน 368 คน โดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลหลัก 4 ราย ซึ่งเป็นผู้บริหารระดับสูงขององค์การบริหารส่วนตำบลสวนแตง
ผลการวิจัยพบว่า ประชาชนมีระดับความคิดเห็นต่อการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลในระดับมาก โดยให้ความสำคัญสูงสุดกับการจัดทำประชาพิจารณ์ และการเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ ขณะที่การแบ่งแยกพื้นที่บางส่วนเพื่อยกฐานะมีระดับความคิดเห็นต่ำสุด องค์การบริหารส่วนตำบลสวนแตงมีความพร้อมใน 4 ด้านหลัก ได้แก่ งบประมาณและการบริหาร โครงสร้างและบุคลากร การปฏิบัติงาน และการวางแผนพัฒนา แม้จะมีข้อจำกัดด้านบุคลากรในบางตำแหน่ง แต่การบริหารงานโดยผู้บริหารที่มุ่งมั่นและสอดคล้องกับบริบทท้องถิ่น ช่วยส่งเสริมความพร้อมขององค์กรได้อย่างมีประสิทธิภาพ จากผลการวิจัย เสนอให้มีการจัดประชาคมหมู่บ้านเพื่อชี้แจงข้อมูลอย่างรอบด้าน โดยเฉพาะข้อดี-ข้อเสียของการยกฐานะ ทั้งนี้ ประชาชนคาดหวังว่าการเปลี่ยนแปลงนี้จะนำไปสู่การพัฒนาท้องถิ่นที่ชัดเจนและครอบคลุมมากยิ่งขึ้น
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกวรรณ สุวรรณา. (2567). ประสิทธิผลในการจัดการงบประมาณขององค์การบริหารส่วนตำบลนาสัก อำเภอสวี จังหวัดชุมพร. วารสารสหวิทยาการและนวัตกรรมการจัดการ, 2(1), 25–37.
กฤษฎา สินธุสนธิชาติ, & สนั่น ประจงจิตร. (2567). องค์กรแห่งการเรียนรู้. วารสาร มจร อุบล ปริทรรศน์, 9(3), 2457–2468.
โกวิทย์ พวงงาม. (2552). การปกครองท้องถิ่นไทย: หลักการและมิติใหม่ในอนาคต (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
จิตรา คีรีรักษ์, ตะวัน พูลสุด, ภูหลวง จุรีพัฒนาวาณิช, สรัลนุช พิชิตวงศ์, รวินท์ แสงศรี, ติณห์วิชญ์ เปาะทอง, กัลยาณี ชื่นมาก, นิธินาถ อุ่ยวัชรานนท์, & ชลิดา แย้มศรีสุข. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยกฐานะขององค์การบริหารส่วนตำบลสู่เทศบาลตำบล: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านโพธิ์ จังหวัดตรัง. วารสารสมาคมรัฐประศาสนศาสตร์แห่งประเทศไทย, 4(8), 150–160.
จิรศักดิ์ บางท่าไม้. (2555). การเตรียมความพร้อมการยกฐานะองค์การบริหารส่วนตำบลเป็นเทศบาลตำบล: กรณีศึกษาอำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี.สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2542). การเมืองในระดับท้องถิ่นกับการพัฒนาการเมืองในระบอบประชาธิปไตย: กรณีศึกษาเปรียบเทียบการเมืองท้องถิ่นสองนครในเขตภาคเหนือของประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
เมทินา อิสริยานนท์. (2564). โครงการนวัตกรรมทางสังคมจากรากหญ้ากับการมีส่วนร่วมในการปกครองท้องถิ่นของเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลบ้านซ่อง อำเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา (รายงานการวิจัย). คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุทิน สุขคง. (2557). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการนำโครงการไปสู่การปฏิบัติระดับหมู่บ้าน: กรณีศึกษาบ้านหนองกุง ตำบลหนองเรือ อำเภอหนองเรือ จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 9(28), 59–70.
สุนทรชัย ชอบยศ, จตุรงค์ ศรีสุธรรม, & เชิงชาญ จงสมชัย. (2567). การครองอำนาจนำระหว่างรัฐและท้องถิ่นไทย: บทวิเคราะห์ผ่านมุมมองประชาธิปไตยสองระดับ ระหว่าง พ.ศ. 2535–2564. วารสารพัฒนวนัมรุง มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 1(2), 25–45.
สุรพงษ์ แสงเรณู, & รุจิกร ฝากาบล. (2562). ประสิทธิผลของเทศบาลตำบลหลังยกฐานะจากองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอธวัชบุรี จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารธรรมทรรศน์, 19(2), 165–174.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York: Harper & Row.