การพัฒนาสู่องค์กรอัจฉริยะของคณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ The Development towards an Intelligent Organization of the Faculty of Political Science and Public Administration

Main Article Content

อิสริยา ศิริภักดิ์

บทคัดย่อ

ในยุคแห่งการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของเทคโนโลยี เศรษฐกิจ และสังคม องค์กรต่าง ๆ จำเป็นต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอดและการเติบโตอย่างยั่งยืน แนวคิดองค์กรอัจฉริยะจึงกลายเป็นหนึ่งในกรอบแนวคิดสำคัญที่ช่วยเพิ่มศักยภาพการบริหารจัดการและการตัดสินใจขององค์กร โดยมุ่งเน้นการใช้ข้อมูล ความรู้ และนวัตกรรมเป็นฐานสำคัญในการดำเนินงาน การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการพัฒนาสู่องค์กรอัจฉริยะของคณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ผู้บริหาร ผู้บริหารหลักสูตร อาจารย์ประจำหลักสูตร และนักวิชาการศึกษาคณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม จำนวน 15 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ ใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา แล้วนำเสนอในเชิงพรรณนา


         ผลการวิจัย พบว่า 1) การพัฒนาสู่องค์กรอัจฉริยะของคณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ประกอบด้วย การจัดการความรู้ พัฒนาระบบฐานข้อมูลดิจิทัล และส่งเสริมการแบ่งปันความรู้ การวางแผนกลยุทธ์ กำหนดวิสัยทัศน์องค์กรอัจฉริยะ ใช้ข้อมูลเทคโนโลยี พัฒนาบุคลากร และสร้างเครือข่ายความร่วมมือ การมีวิสัยทัศน์ บูรณาการวิสัยทัศน์เข้ากับแผนยุทธศาสตร์ และใช้เทคโนโลยีสนับสนุน การบริหารทรัพยากรมนุษย์ พัฒนาทักษะบุคลากร ส่งเสริมวัฒนธรรมการเรียนรู้และนวัตกรรม ทักษะคิดสร้างสรรค์ ใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ และเทคโนโลยีดิจิทัลพัฒนาการเรียนการสอน ใช้เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์วิเคราะห์ข้อมูล ปรับปรุงหลักสูตร และพัฒนานวัตกรรม เพื่อสังคม 2) ข้อเสนอแนะการพัฒนาสู่องค์กรอัจฉริยะของคณะรัฐศาสตร์ฯ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ได้แก่ พัฒนาระบบฐานความรู้ดิจิทัล และแพลตฟอร์มกลาง ส่งเสริม การวิจัยและพัฒนาองค์ความรู้ จัดกิจกรรมแลกเปลี่ยนความรู้ สร้างแผนกลยุทธ์ระยะยาวและปรับปรุง ตามสถานการณ์ สร้างเครือข่ายความร่วมมือกับหน่วยงานต่างๆ สื่อสารวิสัยทัศน์และส่งเสริมวัฒนธรรม การคิดเชิงกลยุทธ์ พัฒนาศักยภาพบุคลากรและส่งเสริมการทำงานเป็นทีม นำเทคโนโลยีมาพัฒนาหลักสูตร และการเรียนการสอนพัฒนาแพลตฟอร์มการเรียนรู้ออนไลน์ พัฒนาระบบบริการออนไลน์และกระบวนการ ทำงานที่มีประสิทธิภาพ สร้างระบบสะท้อนข้อมูล เพื่อปรับปรุงบริการ จัดโครงการบริการสังคมและสร้างเครือข่ายความร่วมมือกับชุมชน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศิริภักดิ์ อ. (2025). การพัฒนาสู่องค์กรอัจฉริยะของคณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ : The Development towards an Intelligent Organization of the Faculty of Political Science and Public Administration. วารสารวิชาการรัตนบุศย์, 7(2), 431–442. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/rtnb/article/view/8564
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กฤษณ์ รุยาพร. (2564). องค์กรอัจฉริยะ: แนวคิด S-M-A-R-T เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิชาการแห่งชาติ.

คณะรัฐศาสตร์ และรัฐประศาสนศาสตร์. (2566). รายงานการประเมินตนเองประจำปีการศึกษา 2566. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 15-16.

วิจารณ์ พานิช. (2550). องค์กรอัจฉริยะ: องค์กรที่เรียนรู้จากการปฏิบัติจริง. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันส่งเสริมการศึกษาเพื่อโลกอนาคต.

Brynjolfsson, E., & McAfee, A. (2014). The second machine age: Work, progress, and prosperity in a time of brilliant technologies. New York, NY: W. W. Norton & Company.

Davenport, T. H., & Harris, J. G. (2007). Competing on analytics: The new science of winning. Boston, MA: Harvard Business Review Press.

Davenport, T. H., & Prusak, L. (1998). Working knowledge: How organizations manage what they know. Boston, MA: Harvard Business School Press.

Freire, P. (1970). Pedagogy of the oppressed. New York, NY: Herder and Herder.

Hwang, G. J., Sung, H. Y., Hung, C. M., & Huang, I. (2013). A learning style perspective to investigate the necessity of developing adaptive learning systems. Educational Technology & Society, 16(2), 188–197.

Kotter, J. P. (2012). Leading change. Boston, MA: Harvard Business Review Press.

Mayer-Schönberger, V., & Cukier, K. (2013). Big data: A revolution that will transform how we live, work, and think. Boston, MA: Houghton Mifflin Harcourt.

Nonaka, I., & Takeuchi, H. (1995). The knowledge-creating company: How Japanese companies create the dynamics of innovation. New York, NY: Oxford University Press.

Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leadership (4th ed.). San Francisco, CA: Jossey-Bass.

Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. New York, NY: Doubleday.

Ulrich, D. (1997). Human resource champions: The next agenda for adding value and delivering results. Boston, MA: Harvard Business Press.

Wünderlich, N. V., Wangenheim, F. V., & Bitner, M. J. (2015). High tech and high touch: A framework for understanding user attitudes and behaviors related to smart interactive services. Journal of Service Research, 18(1), 57–75.