THE RELATIONSHIP BETWEEN PUBLIC POLICY ADVOCACY AND PUBLIC POLICY MAKING
Keywords:
Public Policy, Policy Advocacy, Policy MakingAbstract
This article aims to study the relationship between public policy advocacy and public policy formulation. That is, public policy is a guideline for activities and actions by planning projects, management methods, or operating procedures to achieve objectives in matters important to solving social problems. The government has decided and predetermined public policy, which is only a proposed guideline to push for concreteness, whether it be representatives of political parties, representatives of members of the House of Representatives, or representatives of government agencies. But it may also come from the push of the public or academics. It must go through a process called the public policy process, which includes setting the policy agenda, developing proposals, making policy decisions, implementing the policy, and evaluating the policy. The government has the rightful authority to determine and decide on public policies for use in the administration of the country to meet the needs, values, attitudes and solve various problems in society for the people in a sustainable manner.
References
คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2564). นโยบายสาธารณะ กับ กระบวนการทางนโยบายสาธารณะ. เรียกใช้เมื่อ 12 พฤษภาคม 2566 จาก https://www.sdgmove.com/2021/09/07/sdg-updates-reasons-why-thais-public-policy-has-not-yet-sustainable/.
ธันยวัฒน์ รัตนสัค. (2551). นโยบายสาธารณะ. เชียงใหม่: คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พงค์เทพ สุธีรวุฒิ. (2561). การขับเคลื่อนนโยบายสาธารณะแบบมีส่วนร่วม และการเชื่องโยงกับการจัดแผนพัฒนาพื้นที่ (จังหวัด). (เอกสารอัดสำเนา). สงขลา: สถาบันนโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2549). นโยบายสาธารณะ: แนวความคิดการวิเคราะห์และกระบวนการ. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพมหานคร: เสมาธรรม.
สิริกาญจน์ เอี่ยมอาจหาญ. (2554). การนำนโยบายธรรมาภิบาลไปปฏิบัติในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : วิเคราะห์กรณี องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมือง จังหวัดปราจีนบุรี. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
Anderson, James E. (1994). Public Policy – Making : Introduction. 2nd. New York : Houghton Mifflin Company.
Bardach, E. (2012). A Practical Guide for Policy Analysis: The Eightfold Path to More Effective Problem Solving. CQ Press.
Dunn, W. N. (2017). Public Policy Analysis: An Introduction (6th ed.). Routledge.
Dye, Thomas R. (1984). Understanding Public Policy. Englewood Cliffs : Prentice Hall.
Goodin, R. E. (1980). A Utilitarian Account of the Right to Privacy. In A. I. Goldman & J. J. Moriarty (Eds.), Social Experimentation (pp. 177–204). Springer.
Jordan, G., & Maloney, W. A. (1997). The Protest Business? Mobilizing Campaign Groups. Annual Review of Sociology, 23, 89–119. doi:10.1146/annurev.soc.23.1.89
Mintrom, M., & Vergari, S. (1996). Advocacy Coalitions, Policy Entrepreneurs, and Policy Change. Policy Studies Journal, 24(3), 420–434. doi:10.1111/j.1541-0072.1996.tb01525.x
Sabatier, P. A., & Jenkins-Smith, H. C. (1999). The Advocacy Coalition Framework: An Assessment. In P. A. Sabatier (Ed.), Theories of the Policy Process (pp. 117–166). Westview Press.
Sabatier, P. A., & Weible, C. M. (2014). Theories of the Policy Process. Westview Press.
Smith, M. A. (2015). Policy Advocacy in Hard Times. The American Review of Public Administration, 45(5), 575–591. doi:10.1177/0275074014554222
Stone, D. (2012). Policy Paradox: The Art of Political Decision Making (3rd ed.). W. W. Norton & Company.
