แนวทางการออกแบบตลาดชุมชนด้วยแนวทางที่ยั่งยืน : กรณีศึกษา อ.พร้าว จังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มุ่งส่งเสริมพัฒนาพื้นที่แหล่งกระจายรายได้หมุนเวียนเข้าสู่ชุมชน ณ บริเวณหน้าฝายเก็บน้ำ แม่สะลวม เขตเทศบาล อำเภอพร้าว โดยมีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) ศึกษาสภาพบริบทชุมชน 2) พัฒนาต้นแบบโลโก้และรูปแบบร้านค้าชั่วคราวที่เหมาะสำหรับตลาดชุมชน 3) ประเมินความพึงพอใจที่มีผลต่อการออกแบบตลาดชุมชนที่สอดคล้องกับแนวความคิดการออกแบบที่ยั่งยืน ปัญหาที่พบ ได้แก่ ชุมชนมีผลผลิตทางด้านการเกษตร หัตถกรรม และงานฝีมือจำนวนมาก แต่ยังขาดพื้นที่จัดจำหน่ายสินค้าภายในชุมชน ดังนั้นทางเทศบาลต้องการสนับสนุน จัดทำกิจกรรมที่ส่งเสริมการจัดตั้งตลาดชุมชน ทุก ๆ วันเสาร์ เพื่อการสร้างงานสร้างรายได้ ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน กลุ่มผู้สูงอายุ และกลุ่มชาติพันธุ์ ตามการพัฒนาแบบยั่งยืน (SDGs) ทางเทศบาลได้ร่วมมือกับ คณาอาจารย์ และนักศึกษา สาขาสถาปัตยกรรมออกแบบภายใน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา จังหวัดเชียงใหม่ โดยมีการบูรณาการงานวิจัยเข้ากับการเรียนการสอน วิธีดำเนินงาน 1) สำรวจบริบทโดยรอบของพื้นที่ที่จะทำการออกแบบ 2) ใช้กระบวนการคิดเชิงออกแบบ การสังเกต และการสัมภาษณ์เฉพาะกลุ่ม เพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลและสร้างต้นแบบผลิตภัณฑ์ และนำเสนอเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็น สรุปผลแนวทางการออกแบบตลาดชุมชน พบว่าพื้นที่ทางด้านหน้าที่ติดกับถนนใหญ่ใกล้กับสามแยกมีความเหมาะสมสำหรับเป็นจุดเริ่มต้นของตลาด ด้านการออกแบบมีการพัฒนาโลโก้และรูปแบบร้านค้าโดยคำนึงถึงการออกแบบที่ยั่งยืน การคำนึงถึงวัสดุ ฟังก์ชั่นการใช้งาน และอัตลักษณ์ของชุมชนมาประยุกต์ใช้ ผลจากการวิพากษ์โดยทางเทศบาลเห็นด้วยกับแนวความคิดของนักศึกษาทั้ง 3 กลุ่ม ในเรื่องการนำเสนอที่มีความน่าสนใจ มีการสรุปค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง ซึ่งมีความเป็นได้ในการดำเนินการต่อไปในอนาคต
Article Details
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
เอกสารอ้างอิง
กานต์ คำแก้ว, วิฑูรย์ เหลียวรุ่งเรือง และ ลลิตา จรัสกร (2555). การใช้วัสดุในท้องถิ่นเพื่อการออกแบบ สถาปัตยกรรม ในพื้นที่ห่างไกล. Local Material Utilization for Architectural Design in Remote Areas.
กิตติพงษ์ ล้ออุทัย. 2554. แนวคิดในการอนุรักษ์ และ
พัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา: ชุมชนตลาด ล่างใน เขตเมืองเก่าลพบุรี (Doctoral dissertation, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
พระครูใบฎีกา วิชาญวิสุทโธ และภักดี โพธิ์สิงห์. 2565. “การขับเคลื่อนตลาดนัดชุมชนสู่การพัฒนาเศรษฐกิจฐานราก.” วารสารมหาจุฬาคชสาร. 13, 2: 1-14
สวลักษณ์ เชื้อสุวรรณ์. (2024). การศึกษา อัตลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมเพื่อเสนอแนวทางการ ออกแบบสภาพแวดล้อมตลาดและร้านค้าชุมชน ต้นแบบสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นบ้านในวง ใต้อำเภอละอุ่น จังหวัดระนอง. วารสาร ตำหนัก, 1(2), 49-64.
สำนักงานสถิติจังหวัดเชียงใหม่. 2565. รายงานสถิติจังหวัดเชียงใหม่. Chaing Mai Provincial Statistical Report. เข้าถึงได้จาก: https://chiangmai.nso.go.th/images/s-101 .pdf. 30 มิถุนายน 2567.
สำนักงานสภาเกษตรกร จังหวัดเชียงใหม่, 2564. อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่. เข้าถึงได้จาก:
จาก: https://www.nfccmi.or.th/assets/
uploads/pages_img/57b40-จังหวัดเชียงใหม่.pdf. 28 มิถุนายน 2567.
Daniel. 2007. Sustainable Design: Ecology, Architecture, and Planning. Canada: John Wiley & Sons.
Erfaneh and Mohammadali. 2020. Sustainable
Street Furniture. Periodica Polytechnica Architecture. 51(1), 65-74
Ryan. 2018. Sustainable kiosk development utilising culturally adaptive user interfaces and a novel interaction method. Doctoral dissertation. University of West London.