การพัฒนาชุดฝึกทักษะการขับร้องเพลงไทยขั้นพื้นฐานตามแนวคิดของเดฟ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา Development of Basic Thai Singing Skill Training Set Based on Dave's Concept for Music Education Students, Phranakhon Si Ayutthaya Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การสอนขับร้องเพลงไทย เป็นกระบวนการที่ต้องอาศัยทักษะการฟัง การใช้เสียง และการเคลื่อนไหวร่างกายในการเปล่งเสียงอย่างเหมาะสม นักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา จำเป็นต้องพัฒนาทักษะเหล่านี้อย่างเป็นระบบ เพื่อให้เกิดความชำนาญ และสามารถนำไปใช้ในการบรรเลงและการขับร้องเพลงไทยได้อย่างถูกต้องและมีคุณภาพ การสอนในรายวิชาการขับร้องเพลงไทยขั้นพื้นฐานที่ผ่านมา ผู้วิจัยพบว่านักศึกษาส่วนใหญ่ยังมีความรู้และทักษะพื้นฐานด้านการขับร้องเพลงไทยไม่เพียงพอ การเรียนการสอนแบบรวมกลุ่มเดียวโดยไม่จัดลำดับขั้นของทักษะ ทำให้ผู้เรียนบางส่วนไม่สามารถพัฒนาทักษะได้ตามเป้าหมาย เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว การพัฒนาชุดฝึกทักษะการขับร้องเพลงไทยขั้นพื้นฐานตามแนวคิดของเดฟ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา จึงเป็นแนวทางที่เหมาะสม เนื่องจากแนวคิดดังกล่าวเน้นการพัฒนาทักษะอย่างเป็นลำดับ ซึ่งช่วยให้การฝึกทักษะการขับร้องเพลงไทยเป็นระบบมากขึ้น
บทความวิจัยเรื่อง การพัฒนาชุดฝึกทักษะการขับร้องเพลงไทยขั้นพื้นฐาน ตามแนวคิดของเดฟ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) หาประสิทธิภาพของชุดฝึกทักษะตามเกณฑ์ 80/80 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ในการขับร้องเพลงไทย ก่อนและหลังใช้ชุดฝึกทักษะ 3) ศึกษาความพึงพอใจในการใช้ชุดฝึกทักษะ กลุ่มตัวอย่าง คือนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษาชั้นปีที่ 1 จำนวน 15 คน โดยคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัยคือ ชุดฝึกทักษะการขับร้องเพลงไทยขั้นพื้นฐาน ตามแนวคิดของเดฟ ผลการศึกษาวิจัยพบว่า 1) ประสิทธิภาพของชุดฝึกทักษะ มีประสิทธิภาพเฉลี่ย 84.56/80.40 สูงกว่าเกณฑ์ 80/80 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ระหว่างก่อนเรียนและหลังเรียน ของการสอนด้วยชุดฝึกทักษะการขับร้องเพลงไทยขั้นพื้นฐานตามแนวคิดของเดฟ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา พบว่า นักศึกษามีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ความพึงพอใจของนักศึกษา ที่มีต่อชุดฝึกทักษะการขับร้องเพลงไทยขั้นพื้นฐาน ตามแนวคิดของเดฟ สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุดโดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.58
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิรภัทร ถิ่นทะเล. (2563). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโสตทัษะทางดนตรีด้วยชุดกิจกรรม เพื่อเสริมสร้างโสตทักษะทางดนตรีตามแนวคิดของโคดาย สำหรับนักเรียนขับร้องประสานเสียงโรงเรียนเปรมประชาวัฒนา. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปศึกษา. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
จุฑารัตน์ เต็นภูษา. (2566). ผลการจัดการเรียนรู้เรื่องรำวงมาตรฐาน โดยใช้ทักษะปฏิบัติของเดฟร่วมกับกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์ ที่มีต่อทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์และความคิดสร้างสรรค์. วารสารวิจััยรําไพพรรณีี,17(2),44-50.
ชนันธร หิรัญเชาว์ .(2561). การพัฒนาทักษะนาภูศิลป์ไทยและความคิดสร้างสรรค์ตามแนวคิดของเดฟสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. กรุงเทพมหานคร.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2540). แบบแผนและเครื่องมือวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 25). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิตยา ฤทธิ์โยธี .(2550). การพัฒนาชุดฝึกทักษะการตีกลองชุดขั้นพื้นฐาน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวิถีธรรม แห่งมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ภัทรชัย บุญสุวรรณชัย. (2567). การพัฒนาทักษะการอ่านโน้ตและทักษะการเล่นดนตรีไทยโดยใช้รูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของเดฟ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์,9(3),813-824.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2533). เอกสารการสอนชุดวิชาภาษาไทย 2 การประพันธ์ไทย หน่วยที่ 8-15. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: กิ่งจันทร์การพิมพ์.
อรรถวัตร ทิพยเลิศ. (2560). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เสริมสร้างทักษะการปฏิบัติกีตาร์ตามแนวคิดของเดฟ กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาหลักสูตรและการเรียนการสอน (แผนวิชาชีพครู). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
Dave, R. H. (1970). Psychomotor levels. In R. J. Armstrong (Ed.), Developing and writing behavioral objectives. Tucson, AZ: Educational Innovators Press.
