กระบวนการทางสังคมสงเคราะห์กับการปฏิบัติงานของ นักสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์กับผู้ป่วยเร่ร่อนที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรู้ ทักษะและทัศนคติ กระบวนการค้นหาตัวตนของนักสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์กับผู้ป่วยเร่ร่อนที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้และแนวทางการค้นหาตัวตนของผู้ป่วยเร่ร่อนที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้โดยดำเนินการวิจัยด้วยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างในการสัมภาษณ์นักสังคมสงเคราะห์ทางการแพทย์ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลและปฏิบัติงานเกี่ยวข้องหรือมีประสบการณ์กับกลุ่มผู้ป่วยเร่ร่อนที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ ในโรงพยาบาล 8 แห่ง จำนวน 11 ราย ผลการศึกษาพบว่ากระบวนการปฏิบัติงานของนักสังคมสงเคราะห์กับผู้ป่วยเร่ร่อนที่สามารถระบุตัวตนได้ จำแนกออกเป็น 3 ระยะคือ ระยะที่ผู้ป่วยอยู่ระหว่างการรักษา ระยะเตรียมจำหน่าย และระยะติดตามและประเมินผลโดยในแต่ระยะจะจำแนกกระบวนการปฏิบัติงานเอาไว้เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติงานของนักสังคมสงเคราะห์ในการปฏิบัติงาน และการติดตามสถานะ และตัวตนของผู้ป่วยเร่ร่อนที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ ข้อเสนอแนะในการศึกษา พบว่า ในการปฏิบัติงานควรมีการจัดทำคู่มือการปฏิบัติสำหรับผู้ป่วยเร่ร่อนที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ และส่งเสริมการทำงานสหวิชาชีพในการปฏิบัติงานเพื่อร่วมกันหาแนวทางและกำหนดแนวทางปฏิบัติร่วมกัน รวมทั้งส่งเสริมให้การปฏิบัติงานของนักสังคมสงเคราะห์ในการทำงานเชิงรุกหรือการทำงานเชิงพื้นที่มากยิ่งขึ้นในการลงไปติดตามและแสวงหาข้อมูลที่จำเป็น ส่วนด้านนโยบาย ควรสนับสนุนอัตรากำลังของนักสังคมสงเคราะห์ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาล ให้สอดคล้องกับจำนวนเตียงผู้ป่วย ทั้งนี้เพื่อให้การดูแลผู้ป่วยที่มีปัญหาทางด้านสังคม ได้รับการแก้ไขอย่างมีประสิทธิภาพ