Communication for Political Expression of Korean Artist Fan Club on Social Media
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this study is to study the use of media to communication for political expression of Korean artist fan club and to study message design for communication for political expression of Korean artist fan club. The study was conducted using a qualitative methodology -- textual analysis of tweets and in-depth interviews with fan club member who had communicated political issue on their twitter accounts.
The results of the study indicate that text was the most frequently used media format among Korean artist fan club. They used text to describe facts by using information from other reliable sources to compile a summary. Moreover, they also used hashtags in their tweets so that tweets can be grouped in the same content. Korean artist fan club usually designed their tweets by using combination of rational and emotional appeals. Combination of rational and emotional appeals can attract more attention than just using one appeal.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความ
References
ภาษาไทย
กฤชกร เกตุทองมงคล.(2562).ความคิดเห็นและการสื่อสารทางการเมืองผ่านสื่อใหม่ของศิลปินดาราที่มีต่อรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร.มหาวิทยาลัยบูรพา.
ข่าวไทยพีบีเอส.(2562).ที่สุดปี'62"อลหม่าน" การเมืองไทย.สืบค้นจากhttps://news.thaipbs.or.th/content/287476
จิรัฏฐ์ พรหมดิเรก.(2558).แฮชแท็กรณรงค์:ความคาดหวังการเปิดรับและการมีส่วนร่วมของผู้ใช้.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน.
ชนกานต์ รักชาติ และพัชนี เชยจรรยา.(2559).วิธีการสื่อสารและการธำรงอยู่ของกลุ่มแฟนคลับศิลปินนักร้องกลุ่มจากประเทศเกาหลีใต้ในประเทศไทย.สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ฐิติภา สัมพันธ์พร.(2556).สร้างแบรนด์ให้ติดตลาดด้วยเฟสบุ๊ค:Branding on facebook. กรุงเทพฯ:ดรีม แอนด์ พับบลิชชิ่ง.
ณิชชา ยงกิจเจริญ.(2558).การเปิดรับข่าวสาร ทัศนคติ และแนวโน้มพฤติกรรม ที่มีต่อศิลปินวง EXO ของกลุ่มแฟนคลับ EXO-L. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดวงทิพย์ วรพันธุ์.(2536) พรรคการเมืองและพฤติกรรมการสื่อสารระหว่างการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งทั่วไป2535.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์: กรุงเทพฯ.
นิภากร กำจรเมนุกูล.(2556).การสื่อสารการเมืองของชาวไทยเชื้อสายเวียดนามในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นิศากร ไพบูรณสิน.(2555).พฤติกรรมการสื่อสารกับการมีสวนรวมทางการเมืองของประชาชนในกรุงเทพมหานคร.(วิทยานิพนธปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร,คณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน.
บีบีซีไทย.(2563).LGBT:"แดร็กควีน"กับ"ราษฏร"เสียงเรียกร้องเพื่อความเท่าเทียมของกลุ่มผู้มีความหลากหลายทางเพศ.สืบค้นจากhttps://www.bbc.com/thai/thailand-54715657
พิชิต วิจิตรบุญยรักษณ์.(2554).สื่อสังคมออนไลน์:สื่อแห่งอนาคต.วารสารนักบริหาร,31(4).
พิมพ์เดือน จาตุรงคกุล.(2550).มัลติมีเดียเพื่องานนิเทศศาสตร์.เอกสารประกอบการสอนคณะนิเทศศาสตร์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พิมลพรรณ ไชยนันท์ (2555).สื่อออนไลน์กับการสื่อสารทางการเมืองของเยาวชนไทย.จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิศมัย หาญมงคลพิพัฒน์.(2556).พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของนิสิตหลักสูตรเทคโนโลยีสารสนเทมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์วิทยาเขตกาแพงแสน.การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ2558.หาดใหญ่:มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ภิเษก ชัยนิรันดร์.(2553).การตลาดแนวใหม่ผ่าน social media.กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ยุทธพร อิสรชัย.(2559).แนวคิดการสื่อสารทางการเมือง.เอกสารประกอบการสอนหน่วยที่ 8. กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
รชนีกร ศรีฟ้าวัฒนา.(2563).ปฏิเสธไอดอลที่รักติ่งเกาหลีกับประชาธิปไตยบนวัฒนธรรมใหม่.สืบค้นจากhttps://waymagazine.org/i- dont-love-my-idol/
ระวิ แก้วสุกใส และชัยรัตน์ จุสปาโล.(ตุลาคม-ธันวาคม 2556).เครือข่ายสังคมออนไลน์:กรณีเฟสบุ๊ค(Facebook)กับการพัฒนาผู้เรียน.วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์,5(4),197-205.
วรัญญา ประเสริฐ และคณะ.(2559).การสื่อสารทางการเมืองในรายการคืนความสุขให้คนในชาติศึกษาระหว่างปีพ.ศ.2557-2559.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต)มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วราภรณ์ ประจล.(2547).การใช้ภาพดึงดูดใจสำหรับการออกแบบสิ่งพิมพ์โฆษณาผลิตภัณฑ์ดูแลร่างกาย.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะศิลปกรรมศาสตร์.
สุภาภรณ์ ติ่งอินทร์.(2553).กลยุทธ์การสื่อสารของสมาชิกวุฒิสภา(ส.ว.)ที่เคยดำรงตำแหน่งกำนัน.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เสถียร เชยประทับ.(2540).การสื่อสารกับการเมือง:เน้นสังคมประชาธิปไตย.กรุงเทพฯ:จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อังศุมาลิน กองสมัคร.(2559).การเปรียบเทียบสื่อโปสเตอร์เพื่อการรณรงค์การไม่ทารุณกรรมสัตว์ระหว่างการโน้มน้าวใจเชิงบวกและเชิงลบ.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี,คณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน.
อัจฉรียา ประสิทธิ์วงศา.(2562).การสื่อสารการเมืองผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของพรรคอนาคตใหม่และการมีส่วนร่วมทางการเมืองของเจเนอเรชันZ.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภาษาต่างประเทศ
Best,S.J., &Krueger, B. S.(2005).Analyzing the representativeness of Internet political participation. Political Behavior, 27(2).
Denton, R.E.,&Woodword, G.C.(1990).Political Communication in America. New York: Preager.
McNair, B.(2007).An introduction to political communication (7th ed.). Oxon: Routledge.
Paul Martin Lester.(2013) Visual Communication images with Messages.Wadsworth Publishing Company.
Rush, M.,&Althoff, P.(1971).An Introduction to Political Sociology.London:ThomasNelson and Sons.p.160.