THE PROBLEMS OF ENFORCING LEGAL MEASURES REGARDING THE CRIMINAL OF FINES ACCORDING TO THE FILM AND VIDEO ACT, B.E. 2551 (2008)
Main Article Content
Abstract
The article aimed to study were to investigate the origins of the imposition of criminal fines under the Film and Video Act of 2008, to analyze the issues and consequences associated with these fines, and to compare them with fines imposed by foreign countries' laws on films and videos, aiming to identify the most suitable solution for Thailand's specific circumstances. Through the investigation, it was discovered that the Act had been implemented for over a decade, resulting in issues with the establishment of acceptable rates inconsistent with current circumstances and the imposition of penalties unsuitable for individual offenders. Thailand tends to impose fines based on the legally stipulated amount, leading to ineffective penalties. Hence, the suitability of implementing laws similar to those in other nations, which have varying types of criminal punishments compared to Thailand, has been examined to address the disparity issue and promote fairness within Thai society. The research was undertaken in two countries: the United States and Mexico, where a fine equivalent to the minimum daily pay rate is imposed, and in the Republic of Finland, where daily penalties are enforced.
The findings indicate that the Act utilizes a daily fee equivalent to the flat income tax rate when comparing criminal penalties. Implementing a system that addresses inequality via criminal fines is superior to other methods. Considering an individual's income when determining penalties for infractions censures that, the law remains current and relevant. Furthermore, the Act on Imposition of Non-Criminal Regulatory Penalties, B.E. 2565 (2022), has been enacted to impose penalties. Hence, it is advisable to set the criteria for calculating daily penalties in the Film and Video Act, B.E. 2008, and apply them to those who breach the abovementioned legislation.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). พระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551 และอนุบัญญัติ พร้อมคำพิพากษาศาลฎีกา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
กฤตยา อารีรักษ์. (2560). ความเหมาะสมในการนำ day fine มาใช้กับประเทศไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
กฤษฎา ศุภวรรธนะกุล. (23 มีนาคม 2565). เพราะจนจึงเจ็บกว่า ‘โทษพินัย’ ที่ไปไม่สุดทาง. เรียกใช้เมื่อ 30 ตุลาคม 2566 จาก ประชาไท: https://prachatai.com/journal/2022/03/97810
กองกฎหมาย. (2564). คณะอนุกรรมการพิจารณาและให้ความเห็นด้านกฎหมายและด้านวินิจฉัยอุทธรณ์คำสั่งตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551. รายงานการประชุมคณะอนุกรรมการพิจารณาและให้ความเห็นด้านกฎหมายและด้านวินิจฉัยอุทธรณ์คำสั่งตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551 ครั้งที่ 2/2564 วันที่ 8 กรกฎาคม 2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม.
คำนูณ สิทธิสมาน. (3 สิงหาคม 2565). ปรับเป็นพินัย: กฎหมายโบว์แดง ช่วยคนจนหลายล้าน ปล่อยคนถูกกักขังหลายหมื่น. เรียกใช้เมื่อ 30 ตุลาคม 2566 จาก Isranews Agency สำนักข่าวอิศรา: https://isranews.org/article/isranews-article/110911-kamnoon-41.html
ภัทร วงศ์ทองเหลือ. (1 พฤศจิกายน 2566). สถิติการเปรียบเทียบปรับทางอาญาตามพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551. (จันทรัสม์ จิ้นสุริวงษ์, ผู้สัมภาษณ์)
มูลนิธิสถาบันวิจัยกฎหมาย. (2564). รายงานฉบับสมบูรณ์: โครงการจ้างที่ปรึกษาเพื่อวิเคราะห์และปรับปรุงพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวีดิทัศน์ พ.ศ. 2551. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
ศรันยา สีมา. (2565). โทษปรับเป็นพินัย. เรียกใช้เมื่อ 30 ตุลาคม 2566 จาก สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎรมหอสมุดรัฐสภา: https://library.parliament.go.th/th/radio-script/rr2566-apr2#:~:text=
Act on Audiovisual Programmes. (2011, June 17). Act No. 710, of June 17. Section 36. (Part 9). Retrieved from https://www.finlex.fi/fi/laki/kaannokset/2011/en20110710.pdf
Albrecht, H. J. (2009). Sanction Policies and Alternative Measures to Incarceration: European Experiences with Intermediate and Alternative Criminal Penalties. Rotterdam: Erasmus University Rotterdam.
Bachmaire, D. L., and Garcia, A. D. (2010). Day-Fines: Should the Rich Pay More? Rotterdam: Erasmus University Rotterdam.
Brutaru, V. (2009). About some new Modalities of Individualization of the Punishments: According with the New Penal Code (Law no. 286/2009). Buchares: Institute of Juridical Research.
Jörg, A. H. (1991). Fines in the Criminal Justice System, in Klaus ed., Developments in Crime and Crime Control Research. New York: Spring-Verlag.
Kantorowicz, E. (2014). Day-Fines: Should the Rich More? Rotterdam: Erasmus University Rotterdam.
Ley Federal de Cinematografía. (1992, December 29). Retrieved from Casa abierta al tiempo: https://www.uam.mx/difusion/comcul/leyes/leyes10.html
Sally, T., Mahoney, H., Mahoney, B. (1988). Collecting and Enforcing Criminal Fines: A Review of Court Processes, Practices, and Problems. The Justice System Journal.
The Criminal Code of Finland. (1889). Chapter 2(a) Section 2-Amount of a day fine. (Part 11). Finland: Ministry of Justice.
The Criminal Justice Act 2003. (2003). UK Public General Acts. Section 164. Chapter 1. (Part 12). Retrieved from legislation.gov.uk: https://www.legislation.gov.uk/ukpga/2003/44/contents
Wright, V. (2010). Deterrence in Criminal Justice: Evaluating Certaty vs. Severity of Punishment. Washington: The Sentencing Project.