ADMINISTRATIVE CASES CONCERNING THE ENVIRONMENT THAT AFFECT THE PUBLIC INTEREST: STUDY ON PRIVATE ORGANIZATIONS, ASSOCIATIONS, JURISTIC PERSONS, OR INTEREST GROUPS THAT HAVE AN INTEREST IN THE ENVIRONMENT

Main Article Content

Sunita kongman

Abstract

          This article is purpose of this research article is to study and improve the qualifications of private organizations, associations, juristic persons, or interest groups that have an interest in the environment in administrative litigation regarding the environment that affects the public interest. According to the Act on the Establishment of the Administrative Court and Administrative Court Procedure, B.E. 2542, Section 42 includes the recommendations of the President of the Supreme Administrative Court in administrative litigation regarding the environment, dated June 29, 2011. Section 3 stipulates that in administrative cases concerning the environment that affect the public interest, consideration must be given to individuals who have suffered, been damaged, or may inevitably suffer or incur damage. These individuals are recognized as having the right to sue in court. It should be considered in a broad sense, taking into account private organizations, associations, juristic persons, or interest groups that have an interest in the environment. In considering the organization's qualifications for filing cases in the Administrative Court. However, since the law does not clearly specify the qualifications of organizations in terms of the period of establishment, the objectives of the organization's activities, or the appropriate characteristics of the organization. These issues may lead to both legal and practical problems in terms of interpretation or standards for determining the status of those eligible to file a lawsuit in administrative courts. This could create ambiguity and potentially lead to the exploitation of lawsuits for improper purposes. For these reasons, the author considers that the qualifications of private organizations, associations, juristic persons, or interest groups that have an interest in environmental should be improved in administrative litigation regarding the environment that affects the public interest. This is to ensure that such organizations' access to justice is standardized, correct, and appropriate, as well as to ensure that the prosecution can truly achieve the objectives of the law.

Article Details

How to Cite
kongman, S. (2024). ADMINISTRATIVE CASES CONCERNING THE ENVIRONMENT THAT AFFECT THE PUBLIC INTEREST: STUDY ON PRIVATE ORGANIZATIONS, ASSOCIATIONS, JURISTIC PERSONS, OR INTEREST GROUPS THAT HAVE AN INTEREST IN THE ENVIRONMENT. Rangsit Journal of Law and Society, 6(2), 29–43. Retrieved from https://so07.tci-thaijo.org/index.php/RJL/article/view/5034
Section
Research Articles

References

ขุนประเสริฐ ศุภมาตรา. (2480). คำสอนชั้นปริญญาตรี:กฎหมายปกครอง. กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

คนันท์ ชัยชนะ. (2551). ศาลและวิธีพิจารณาคดีทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในประเทศเยอรมนี. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยรพีพัฒน์ศักดิ์.

ฉัตรชนก จินดาวงศ์. (2560). ผู้เสียหายมีสิทธิฟ้องคดีปกครองเกี่ยวกับการคุ้มครองประโยชน์สาธารณะ. ใน วิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

นรินทร์ อิธิสาร. (2557). สิทธิฟ้องคดีของสมาคมสิ่งแวดล้อมในระบบกฎหมายเยอรมัน. วารสารกฎหมายปกครอง, 14(3), 17-23.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. (27 มิถุนายน 2556). คำพิพากษาศาลปกครอง คดีการบริหารจัดการน้ำ. เข้าถึงได้จาก ศาลปกครองและสำนักงานศาลปกครอง: https://www.admincourt.go.th/attach/news_attach/2013/06/press27062556.pdf

ประพจน์ คล้ายสุบรรณ. (2550). แนวคิด ทฤษฎี และหลักกฎหมายที่เกี่ยวข้องในคดีสิ่งแวดล้อม. วารสารกฎหมายปกครอง, 7(2), 57-89.

ปิยะบุตร แสงกนกกุล. (2556). ผลประโยชน์ของ "สมาคม" ในการดําเนินคดีทางปกครองสิ่งแวดล้อม ในระบบกฎหมายฝรั่งเศส. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 42(1), 77-93.

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (2542). อธิบายความหมายคำว่าองค์กร. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์ จำกัด.

พนิดา พัฒนพงษ์. (2554). การฟ้องร้องทางแพ่งด้านสิ่งแวดล้อมโดยองค์กรพัฒนาเอกชน. ใน วิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วรรณภา ติระสังขะ. (2551). โครงสร้างและอำนาจหน้าที่ของศาลและวิธีพิจารณาคดีทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของประเทศฝรั่งเศส. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยรพีพัฒน์ศักดิ์.

วิชัย อริยนันทกะและคณะ. (2552). รายการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่องการดำเนินคดีแบบกลุ่ม (class action). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.

วิชา สิทธิวงษ์. (2559). การเป็นผู้มีส่วนได้เสียในการฟ้องคดีปกครองขององค์กรเอกชนด้านการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ. กรุงเทพมหานคร: การศึกษาส่วนบุคคลหลักสูตรพนักงานคดีปกครองระดับสูงรุ่นที่ 11 สํานักงานศาลปกครอง.

สํานักงานศาลยุติธรรม. (10 มกราคม 2567). รายงานการวิเคราะห์ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากร่างพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีสิ่งแวดล้อม. เข้าถึงได้จาก https://jla.coj.go.th/th/content/category/ detail/id/1602/iid/308459

อนันต์ คงเครือพันธุ์. (2559). “ประโยชน์สาธารณะ” ในแง่มุมคดีปกครอง. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 47(3), 711-730.

Christian Schall. (2008). Public Interest Litigation Concerning Environmental Matters before Human Right Courts: A Promising Future Concept. Journal of Environmental Law, 430-444.

Hu Jing. (2016). Functional orientation of public interest litigation initiated by environmental protection organizations-with a review of the judicial interpretation of environmental public interest litigation in my country. Law Review, 2016(4), 168-170.

Robert H. klonoff. (2021). Class Action and Other Multi-Party Litigation in a Nutshell. St. Paul, Minn: West Academic Publishing.

Salamon, Lester M. and Helmut K. Anheier. (1996). The International Classification of Nonprofit Organizations. USA: The Johns Hopkins Institute for Policy Studies.