คดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อประโยชน์สาธารณะ : ศึกษาเฉพาะกรณีองค์การเอกชน สมาคม นิติบุคคลหรือกลุ่มผลประโยชน์ที่มีส่วนได้เสียในเรื่องสิ่งแวดล้อม

Main Article Content

สุนิตา คงมั่น

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและปรับปรุงคุณสมบัติขององค์การเอกชน สมาคม นิติบุคคลหรือกลุ่มผลประโยชน์ที่มีส่วนได้เสียในเรื่องสิ่งแวดล้อม ในการดำเนินคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อประโยชน์สาธารณะให้มีความชัดเจนยิ่งขึ้น ตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 มาตรา 42 ประกอบคำแนะนำของประธานศาลปกครองสูงสุดในการดำเนินคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ลงวันที่ 29 มิถุนายน 2554 ข้อ 3 กำหนดว่า คดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อประโยชน์สาธารณะ การพิจารณาถึงความเป็นผู้ได้รับความเดือดร้อนหรือเสียหายหรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายโดยมิอาจหลีกเลี่ยงได้ที่จะเป็นผู้มีสิทธิฟ้องคดีต่อศาลนั้น ควรพิจารณาในความหมายอย่างกว้าง โดยคํานึงถึงองค์การเอกชน สมาคม นิติบุคคลหรือกลุ่มผลประโยชน์ที่มีส่วนได้เสียในเรื่องสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม เนื่องจากกฎหมายไม่ได้กําหนดคุณสมบัติขององค์การไว้อย่างชัดเจน ทั้งในเรื่องของระยะเวลาในการจัดตั้งขององค์การ วัตถุประสงค์ในการดำเนินกิจกรรมขององค์การ หรือคุณลักษณะที่เหมาะสมขององค์การ สิ่งเหล่านี้อาจนำไปสู่ปัญหาทั้งในทางกฎหมายและทางปฏิบัติในแง่ของการตีความหรือบรรทัดฐานในการพิจารณาเกี่ยวกับสถานะของผู้มีสิทธิฟ้องคดีต่อศาลปกครอง สร้างความคลุมเครือ ตลอดจนอาจนําไปสู่การแสวงหาผลประโยชน์จากการฟ้องคดีโดยมิชอบด้วยกฎหมายได้ ด้วยเหตุผลดังกล่าวนี้ ผู้วิจัยจึงเห็นว่าควรมีการปรับปรุงคุณสมบัติขององค์การเอกชน สมาคม นิติบุคคลหรือกลุ่มผลประโยชน์ที่มีส่วนได้เสียในเรื่องสิ่งแวดล้อม ในการดำเนินคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อประโยชน์สาธารณะ ทั้งนี้ เพื่อให้การเข้าถึงกระบวนการยุติธรรมขององค์การดังกล่าวเป็นไปอย่างมีมาตรฐาน ถูกต้องและเหมาะสม ตลอดจนเพื่อให้การฟ้องคดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อประโยชน์สาธารณะสามารถบรรลุวัตถุประสงค์ของกฎหมายได้อย่างแท้จริง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
คงมั่น ส. (2024). คดีปกครองเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อประโยชน์สาธารณะ : ศึกษาเฉพาะกรณีองค์การเอกชน สมาคม นิติบุคคลหรือกลุ่มผลประโยชน์ที่มีส่วนได้เสียในเรื่องสิ่งแวดล้อม. วารสารกฎหมายและสังคมรังสิต, 6(2), 29–43. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/RJL/article/view/5034
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ขุนประเสริฐ ศุภมาตรา. (2480). คำสอนชั้นปริญญาตรี:กฎหมายปกครอง. กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

คนันท์ ชัยชนะ. (2551). ศาลและวิธีพิจารณาคดีทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในประเทศเยอรมนี. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยรพีพัฒน์ศักดิ์.

ฉัตรชนก จินดาวงศ์. (2560). ผู้เสียหายมีสิทธิฟ้องคดีปกครองเกี่ยวกับการคุ้มครองประโยชน์สาธารณะ. ใน วิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

นรินทร์ อิธิสาร. (2557). สิทธิฟ้องคดีของสมาคมสิ่งแวดล้อมในระบบกฎหมายเยอรมัน. วารสารกฎหมายปกครอง, 14(3), 17-23.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. (27 มิถุนายน 2556). คำพิพากษาศาลปกครอง คดีการบริหารจัดการน้ำ. เข้าถึงได้จาก ศาลปกครองและสำนักงานศาลปกครอง: https://www.admincourt.go.th/attach/news_attach/2013/06/press27062556.pdf

ประพจน์ คล้ายสุบรรณ. (2550). แนวคิด ทฤษฎี และหลักกฎหมายที่เกี่ยวข้องในคดีสิ่งแวดล้อม. วารสารกฎหมายปกครอง, 7(2), 57-89.

ปิยะบุตร แสงกนกกุล. (2556). ผลประโยชน์ของ "สมาคม" ในการดําเนินคดีทางปกครองสิ่งแวดล้อม ในระบบกฎหมายฝรั่งเศส. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 42(1), 77-93.

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (2542). อธิบายความหมายคำว่าองค์กร. กรุงเทพมหานคร: บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์ จำกัด.

พนิดา พัฒนพงษ์. (2554). การฟ้องร้องทางแพ่งด้านสิ่งแวดล้อมโดยองค์กรพัฒนาเอกชน. ใน วิทยานิพนธ์. กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วรรณภา ติระสังขะ. (2551). โครงสร้างและอำนาจหน้าที่ของศาลและวิธีพิจารณาคดีทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของประเทศฝรั่งเศส. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยรพีพัฒน์ศักดิ์.

วิชัย อริยนันทกะและคณะ. (2552). รายการศึกษาวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่องการดำเนินคดีแบบกลุ่ม (class action). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.

วิชา สิทธิวงษ์. (2559). การเป็นผู้มีส่วนได้เสียในการฟ้องคดีปกครองขององค์กรเอกชนด้านการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมและอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ. กรุงเทพมหานคร: การศึกษาส่วนบุคคลหลักสูตรพนักงานคดีปกครองระดับสูงรุ่นที่ 11 สํานักงานศาลปกครอง.

สํานักงานศาลยุติธรรม. (10 มกราคม 2567). รายงานการวิเคราะห์ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากร่างพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีสิ่งแวดล้อม. เข้าถึงได้จาก https://jla.coj.go.th/th/content/category/ detail/id/1602/iid/308459

อนันต์ คงเครือพันธุ์. (2559). “ประโยชน์สาธารณะ” ในแง่มุมคดีปกครอง. วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 47(3), 711-730.

Christian Schall. (2008). Public Interest Litigation Concerning Environmental Matters before Human Right Courts: A Promising Future Concept. Journal of Environmental Law, 430-444.

Hu Jing. (2016). Functional orientation of public interest litigation initiated by environmental protection organizations-with a review of the judicial interpretation of environmental public interest litigation in my country. Law Review, 2016(4), 168-170.

Robert H. klonoff. (2021). Class Action and Other Multi-Party Litigation in a Nutshell. St. Paul, Minn: West Academic Publishing.

Salamon, Lester M. and Helmut K. Anheier. (1996). The International Classification of Nonprofit Organizations. USA: The Johns Hopkins Institute for Policy Studies.