การประกันชีวิตโดยไม่ใช้หลักการมีส่วนได้เสีย

บทคัดย่อ

          ตามกฎหมายประกันภัยไทยที่ปรากฏอยู่ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ พบว่าสัญญาประกันภัยที่เกิดขึ้นตามมาตรา 861 นั้น และถ้าผู้เอาประกันภัยมิได้มีส่วนได้เสียในเหตุที่ประกันภัยไว้นั้นไซร้ ท่านว่าย่อมไม่ผูกพันคู่สัญญาแต่อย่างหนึ่งอย่างใดตามมาตรา 863 ด้วย กรณีจึงเป็นการตีกรอบจำกัดการทำนิติกรรมสัญญาในการทำประกันชีวิต ในงานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพมุ่งศึกษาวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคของการประกันชีวิตตามหลักส่วนได้เสีย ศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลการประกันชีวิตโดยไม่ใช้หลักส่วนได้เสียในการประกันชีวิต นำเสนอต้นแบบการประกันชีวิตโดยไม่ใช้หลักส่วนได้เสีย เพื่อหาหลักการทางกฎหมายในการขยายข้อจำกัดดังกล่าวเพื่อให้เหมาะสมกับยุคสมัยปัจจุบันที่คนสนใจการทำประกันชีวิตกันมากขึ้นและเป็นการช่วยเหลือเยียวยาบุคคล ครอบครัว ในสังคมได้มากขึ้น ตามวัตถุประสงค์ของการประกันภัยคือ การช่วยเหลือชดเชยทดแทนความเสียหายที่เกิดขึ้นจากมรณะกรรมของสมาชิกในครอบครัว

          ผลการศึกษาพบว่ากฎหมายของต่างประเทศได้แก่ ประเทศญี่ปุ่น สาธารณรัฐฝรั่งเศส สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สหพันธรัฐมาเลเซีย เป็นต้น ได้นำหลักความยินยอมในการประกันชีวิตมาใช้เพื่อขยายโอกาสในการทำประกันชีวิตบุคคลอื่นได้มากยิ่งขึ้น อันเป็นการตอบสนองต่อความต้องการของการประกันชีวิตที่มากขึ้นในสังคม งานวิจัยจึงมีข้อเสนอแนะให้มีการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายประกันภัยที่นอกจากการใช้หลักส่วนได้เสียแล้วยังสามารถทำประกันชีวิตบุคคลอื่นได้ เพิ่มเติมขึ้นอีกเมื่อผู้เอาประกันภัยได้รับความยินยอมจากบุคคลผู้ถูกเอาประกันชีวิตนั้น ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ด้วยการเพิ่มเติมในมาตรา 863 เกี่ยวกับความยินยอมในการประกันชีวิตบุคคลอื่น