หน่วยงานกลางในชั้นพิจารณาคดีการปล่อยชั่วคราวในคดีอาญา

บทคัดย่อ

          การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาค้นคว้า เช่น บทบัญญัติและวัตถุประสงค์ของมาตรการปล่อยชั่วคราวของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 106 ถึง 119 ทวิ และศึกษาปัญหาและข้อขัดข้องในการนำมาตรการปล่อยตัวผู้ต้องหาหรือจำเลยชั่วคราวในคดีอาญา ตลอดจนการศึกษากฎหมายของสหรัฐอเมริกาและแคนาดาที่มีการนำมาตรการปล่อยชั่วคราวมาใช้บังคับและทำให้เกิดการแก้ปัญหาได้เป็นอย่างดี การศึกษาค้นคว้าอิสระนี้ พบว่า แม้ประเทศไทยจะมีมาตรการปล่อยชั่วคราวซึ่งเป็นมาตรการที่สามารถช่วยผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่ว่าจะเป็นผู้ที่ฐานะยากจน หรือผู้มีฐานะที่ร่ำรวย ให้มีสิทธิได้รับการปล่อยชั่วคราวที่เท่าเทียมกัน แต่ในปัจจุบันมาตรการปล่อยชั่วคราวในชั้นพิจารณาคดีของศาลยังพบว่าศาลการปล่อยชั่วคราวของศาลขาดแคลนข้อมูลที่ใช้ประกอบการพิจารณาของศาล ในขั้นตอนนี้กฎหมายให้ศาลใช้ดุลยพินิจในการพิจารณาการปล่อยชั่วคราว หากศาลได้รับข้อมูลเกี่ยวกับผู้ต้องหรือจำเลยที่ครบถ้วนก็จะทำให้การพิจารณาของศาลปราศจากอคติทั้งปวง ซึ่งทางสหรัฐอเมริกาและแคนาดาได้จัดตั้งหน่วยงานกลางในการปล่อยชั่วคราวได้ผลเป็นอย่างดี ดังนั้น ควรมีการจัดตั้งสำนักปล่อยชั่วคราวขึ้นโดยเฉพาะ มีรูปแบบและกระบวนการดำเนินงานโดยอาศัยอำนาจพระราชบัญญัติจัดตั้งหน่วยงานกลาง เพื่อเป็นการกำหนดให้ถือปฏิบัติก่อนการพิจารณาปล่อยชั่วคราวทุกครั้งต้องให้สำนักปล่อยชั่วคราวดำเนินการในการสืบเสาะหาข้อมูล ประเมินความเสี่ยงในการหลบหนีจัดทำรายงาน จัดทำความเห็นเสนอต่อศาล เพื่อให้ศาลใช้ประกอบการพิจารณก่อนการปล่อยชั่วคราว จึงควรจัดตั้งหน่วยงานกลางในชั้นพิจารณาคดีการปล่อยชั่วคราวในคดีอาญาโดยพระราชบัญญัติโดยกำหนดหน้าที่และความรับผิดชอบสำหรับการปล่อยชั่วคราวขึ้นโดยเฉพาะ