มาตรการทางกฎหมายในการใช้ประโยชน์พื้นที่การประมงและการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลชายฝั่ง ในเขตพื้นที่ตำบลตะกาดเง้า อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี

Main Article Content

ทรัพยสิทธิ์ เกิดในมงคล
ทรงพร ประมาณ
ฐิติรัตน์ อิทธิมีชัย
สมเจตน์ พลอยจั่น

บทคัดย่อ

              การศึกษาข้อมูลในเขตชุมชนตะกาดเง้านั้น พบว่าเรือประมงพื้นบ้านมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นทั้งที่จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายและไม่ถูกต้องตามกฎหมาย เกิดการแก่งแย่งในการจับสัตว์น้ำเพื่อการดำรงชีพมากขึ้น นอกจากนี้ยังมีพื้นที่จำกัดในการเดินเรืออันเนื่องมาจากการเพาะเลี้ยงหอยนางรมของชาวบ้านที่มีจำนวนมากจนเกินพอดีและเป็นผลให้แม่น้ำลำคลองตื้นเขินไม่สามารถเดินเรือได้ในบางพื้นที่อีกด้วย จึงต้องมีมาตรการในการกำหนดเขตพื้นที่ในการเพาะเลี้ยงหอยนางรมเป็นสัดส่วนและเว้นระยะของร่องน้ำเพื่อการเดินเรือประมงด้วย นอกจากนี้ปัญหาที่กระทบต่อทรัพยากรทางทะเลที่เกิดขึ้นจากอาชีพประมงที่มีการลักลอบจับสัตว์น้ำเกินกฎหมายกำหนด โดยไม่ได้คำนึงถึงการเสื่อมโทรมของทรัพยากรทางทะเลหรือเกิดความไม่สมดุลของระบบนิเวศ


           ซึ่งการวิจัยนี้ได้ศึกษาในรูปแบบของการวิจัยเชิงเอกสาร โดยมีวัตถุประสงค์ของการวิจัยเพื่อศึกษาข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องและนำมาวิเคราะห์เพื่อให้เกิดการแก้ไขปัญหาที่ตรงจุด ซึ่งผลการวิจัยพบว่า ชาวบ้านในชุมชนตะกาดเง้าเพาะเลี้ยงหอยนางรมบริเวณลำคลองมากจนเกินสมดุลของธรรมชาติ ส่งผลให้เกิดลำคลองตื้นเขินกระทบต่อชาวบ้านที่ทำอาชีพประมงเป็นอย่างมาก แต่อย่างไรก็ดี การทำอาชีพประมงของชาวบ้านเองก็ทำให้ทรัพยากรทางทะเลเสื่อมโทรมด้วยเช่นกัน อันเนื่องมาจากหน่วยงานรัฐที่เกี่ยวข้องไม่สามารถควบคุมจำนวนเรือและปริมาณการจับสัตว์น้ำได้ ซึ่งนับได้ว่าเป็นการขาดประสิทธิภาพของการจัดการประมงชายฝั่ง

Article Details

How to Cite
เกิดในมงคล ท., ประมาณ ท. ., อิทธิมีชัย ฐ., & พลอยจั่น ส. . (2024). มาตรการทางกฎหมายในการใช้ประโยชน์พื้นที่การประมงและการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลชายฝั่ง ในเขตพื้นที่ตำบลตะกาดเง้า อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี. วารสารกฎหมายและสังคมรังสิต, 6(3), 29–39. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/RJL/article/view/5653
บท
บทความวิจัย

References

กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง. (2555). แนวทางการบริหารจัดการทุ่นเพื่อการอนุรักษ์ทรัพยากรทาง

และชายฝั่ง. กรุงเทพมหานคร: สำนักอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะและชายฝั่ง.

กรมประมง. (2555). แผนแม่บทการจัดการประมงทะเลไทย. กรุงเทพมหานคร: กรม

กังวาลย์ จันทรโชติ. (2544). กฎหมายและระเบียบเพื่อการจัดการประมงโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุน

สนับสนุนการวิจัย.

กาญจนา นาคสกุล (25552) ประชาพิจารณ์ เรียกใช้เมื่อ 2 สิงหาคม 2561 จากhttp://www.royin.

go.th/th/knowledge/detail.php-1D-147

การจัดตั้งกรมประมงทะเล. (2553) ใน รายงานการศึกษา. สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.

โกเมท ทองภิญโญ. (2553). ภาวะโลกร้อน(Global Warming) กันภารกิจของอัยการ. กรุงเทพมหานคร

สำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายกฎหมาย

เจต พิมลจินดา. (2544). กลยุทธ์การมีส่วนร่วมของชุมชนประมงในการจัดการทรัพยากรชายฝั่ง: กรณีศึกษาอ่าว

พังงา. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิชาการทหารเรือ.

ชลิตา บัณฑูวงศ์. (2543)..พัฒนาการ ลักษณะ และการปรับตัวของชาวประมงพื้นบ้านอันดามัน..กรุงเทพมหานหานคร

:อักษรไทย.

ทรงยศ สรีรัตนันท์ (2553) กรีนโอที: เทคโนโลยีสารสนเทศที่พอเพียงและยังยืน. วารสารวิชาการพระจอมเกล้า

พระนครเหนือ, 20(2), 393-398.

บรรจง นะแส. (2545), การจัดการทรัพยากรธรรมชาติโดยชุมชน: กรณีศึกษาจากชุมชนชาวประมงพื้นบ้านภาคใต้.

กรุงเทพมหานคร. โครงการจัดการทรัพยากรชายฝังภาคได้.

ปิยะมาศ สามสุวรรณ และ สมทิพย์ ด่านธีรวนิชย์ (2552). การมีส่วนร่วมของนักศึกษาต่อการจัดการสิ่งแวดล้อมที่

เกี่ยวข้องกับ.กิจกรรมการเรียนการสอนในมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตสุราษฎร์ธานี.การ

ประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับ บัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พิสุทธิ์ เพียรมนกุล และนายรัฐพล เจียวิริยะบุญญา. (2560). การอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์จากมหาสมุทร

ทะเลและทรัพยากรทางทะเลอย่างยังยืน: กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.

วิรินทร์ เมฆประดิษฐสิน (2554) แนวโน้มและเหตุผลในการประยุกต์ใช้ Green IT ที่ควรพิจารณาก่อนที่จะสาย

เกินแก้.วารสารไมโครคอมพิวเตอร์. 29(3) 63-77.

วิทิต มันธุราภรณ์และคณะ (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างสิทธิมนุษยชนและสิ่งแวดล้อมเพื่อการคุ้มครองสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ

กฎหมาย

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช.2560

พระราชบัญญัติการประมง พุทธศักราช 2558

พระราชกำหนดการประมง พุทธศักราช 2558

พระราชบัญญัติส่งเสริมการบริหารจัดการทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง พุทธศักราช 2558