การศึกษาเอกลักษณ์วัฒนธรรมพื้นบ้านอีสานใต้ ชนเผ่าไทยลาว อำเภอพุทไธสง จังหวัดบุรีรัมย์ เพื่อการสร้างสรรค์รูปแบบการแสดงชุดลำเพลินชมถิ่นไทยลาวชาวพุทไธสง

เสาวรัตน์ ทศศะ
Thailand
คำสำคัญ: เอกลักษณ์, วัฒนธรรมพื้นบ้านอีสานใต้, เผ่าไทยลาว, การสร้างสรรค์, รูปแบบการแสดงชุดลำเพลิน
เผยแพร่แล้ว: มิ.ย. 12, 2025

บทคัดย่อ

การศึกษาเอกลักษณ์วัฒนธรรมพื้นบ้านอีสานใต้ ชนเผ่าไทยลาวอำเภอพุทไธสง จังหวัดบุรีรัมย์ เพื่อการสร้างสรรค์รูปแบบการแสดงชุดลำเพลินชมถิ่นไทยลาวชาวพุทไธสง มีจุดมุ่งหมายวิจัย คือ 1. เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาแหล่งพื้นที่วัฒนธรรมพื้นบ้านอีสานใต้ ชนเผ่าไทยลาว บ้านศีรษะแรด ตำบลมะเฟือง อำเภอพุทไธสง จังหวัดบุรีรัมย์ 2. เพื่อสร้างสรรค์รูปแบบการแสดงชุดลำเพลินชมถิ่นไทยลาวชาวพุทไธสง กระบวนท่ารำ เครื่องแต่งกาย ทำนองเพลง บทร้อง เครื่องดนตรีพื้นบ้านที่ใช้บรรเลง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ปฏิบัติจำนวน 18 คน ประกอบไปด้วย นักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์ จำนวน 12 คน ผู้ประพันธ์เนื้อร้อง จำนวน 1 คน ผู้แต่งทำนองดนตรี จำนวน 1 คน ผู้ร่วมออกแบบท่ารำ จำนวน 2 คน ผู้ร่วมออกแบบเครื่องแต่งกายและเครื่องประดับ จำนวน 2 คน และผู้ให้ข้อมูลทั่วไป ประกอบไปด้วย ผู้วิพากษ์ชุดการแสดง จำนวน 3 ท่าน โดยการคัดเลือกแบบเจาะจง นักศึกษาสาขาวิชานาฏศิลป์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ผู้หญิง จำนวน 12 คน ซึ่งได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลเอกสารและข้อมูลภาคสนาม โดยวิเคราะห์ข้อมูลแล้วนำเสนอผลการวิจัยแบบพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า พบว่า ความเป็นมาของชนเผ่าไทยลาว บ้านศีรษะแรด อำเภอพุทไธสง เกิดจากการอพยพจากนครเวียงจันทร์ มาอาศัยอยู่หมู่บ้านศีรษะแรด หรือบ้านหัวแฮด ซึ่งเป็นชื่อเดิม โดยส่วนใหญ่จะเป็นเชื้อสายไทยลาวชัยภูมิ โดยใช้ทำนองลำเพลินในการแต่งเนื้อร้อง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่คงอยู่ในท้องถิ่น และภาษาสำเนียงที่นิยมใช้ภาษาลาวสำเนียงชัยภูมิ และบทร้องสื่อให้เห็นถึงเอกลักษณ์วัฒนธรรมประเพณีในท้องถิ่นที่ปรากฏควบคู่กับเครื่องดนตรีโปงลางพื้นบ้านอีสาน และการสร้างสรรค์ชุดลำเพลินชมถิ่นไทยลาวชาวพุทไธสง งานวิจัยนี้ได้สร้างสรรค์ท่ารำเปรียบเทียบกับท่าลำเพลินแบบดั้งเดิม และท่ารำปรากฏในชุดการแสดงทั้งหมดมีจำนวน 5 ท่า ได้แก่ ท่าที่ 9 ท่าที่ 10 ท่าที่ 11 ท่าที่ 35 และท่าที่ 51 และท่ารำอื่น ๆ ใช้ท่าแม่บทอีสาน ทั้งนี้เพื่อให้มีชุดการแสดงประจำท้องถิ่นสามารถนำไปเผยแพร่ และปรับปรุงให้เป็นเอกลักษณ์ประจำท้องถิ่นของชนเผ่าไทยลาว อำเภอพุทไธสง ให้คงอยู่ต่อไป

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง

ทศศะ เ. (2025). การศึกษาเอกลักษณ์วัฒนธรรมพื้นบ้านอีสานใต้ ชนเผ่าไทยลาว อำเภอพุทไธสง จังหวัดบุรีรัมย์ เพื่อการสร้างสรรค์รูปแบบการแสดงชุดลำเพลินชมถิ่นไทยลาวชาวพุทไธสง. วารสารศิลปะและวัฒนธรรมลุ่มแม่น้ำมูล, 14(2), 233–248. https://doi.org/10.14456/acj.2025.18

ประเภทบทความ

บทความวิจัย

หมวดหมู่

เอกสารอ้างอิง

กันยารัตน์ เควียเซ่น และ สุวรรณี ห้วยหงส์ทอง. (2563). การพัฒนาออนโทโลยีเกี่ยวกับศิลปะการแสดงพื้นบ้านอีสาน. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 38(4), 42 - 60. https://doi.org/10.14456/jiskku.2020.21.

จำหน่ายเครื่องดนตรีอีสานทุกชนิด บ้านท่าเรือ จ.นครพนม. (2567). เครื่องดนตรีวงโปงลางครบชุด. https://www.facebook.com/photo/?fbid=895344172607619&set=pcb.895350395940330.

ชัชวาลย์ วงษ์ประเสริฐ. (2532). ศิลปะการฟ้อนภาคอีสาน. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.

นุจรินทร์ พลแสน และ สุภาวดี โพธิเวชกุล. (2562). การออกแบบเครื่องแต่งกายประกอบการแสดงฟ้อนพื้นบ้านอีสาน ของวิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 11(1), 161 - 186.

ลักษณา เกยุราพันธ์, ธิดารัตน์ ตันนิรัตร์, ศราวุฒิ สมัญญา, ศรีมงคล เทพเรณุ, ณรงค์วัฒน์ มิ่งมิตร, วราภรณ์ ศรีอยุธย์, มงคล สมกิตติกานนท์, และ ลัลนา วงษ์ประเสริฐ. (2564). การศึกษาวัฒนธรรมไทยลาวครั่งเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์ ในอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 13(1), 163 – 174.

สุนิศา โพธิแสนสุข. (2565). การสร้างนวัตกรรมทางด้านนาฏศิลป์พื้นบ้านอีสานสร้างสรรค์ ชุด ลายศิลป์เสียงอีสาน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 13(2), 242 – 256.

เสาวรัตน์ ทศศะ. (2567ก). เครื่องแต่งกาย [ภาพถ่าย]. การจัดเก็บส่วนบุคคล.

เสาวรัตน์ ทศศะ. (2567ข). ท่ารำชุดลำเพลินชมถิ่นไทยลาวชาวพุทไธสงที่การสร้างสรรค์สอดคล้องกับท่ารำดั้งเดิมลายลำเพลิน. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.

อนุชิต สีโมรส, จิรัชยา ศรีโสดา, เพชรรัตน์ บุญไตร, สุจิตตา กงแก้ว, และ อริสา วรรณสุข. (2565). นาฏศิลป์พื้นบ้านอีสานสร้างสรรค์ : พุทธนามศรัทธาราชธิดานครเวียง. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 6(3), 162 - 170.

อัชราพร สุขทอง, อัจฉรา สุทธิสนธ์, กฤติกา ธรรมวิเศษ, ยุวดี พลศฺริ, จำนงค์ จันทร์เขียว, สุภาวดี หลวงกลาง, และ สุดใจ สะอาดยิ่ง. (2566). การศึกษามรดกภูมิปัญญาการทอผ้าไหมพื้นเมือง สู่การสร้างสรรค์การแสดงชุด“ระบำทอผ้าไหมเมืองสุรินทร์” บ้านท่าสว่าง อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 25(1), 145 - 162.

อัญชลี พลบุญ. (2560). การพัฒนาศิลปะการแสดงนาฏลีลาเยอบูชาแถนในประเพณีวัฒนธรรมสัมพันธ์ระหว่างอีสานใต้ประเทศไทยกับหลวงพระบาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารชุมชนวิจัย, 11(3), 10 - 26.

อำนวย คมกริช และ สิทธิศักดิ์ จำปาแดง. (2565). การออกแบบสร้างสรรค์ชุดการแสดงพื้นบ้านส่งเสริมหมู่บ้านท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(3), 302 - 315.