Value and Aesthetic of the Wooden Buddha in Ah Mong Temple
Abstract
The Wooden Buddha in Ah Mong with the purpose of creating for remembering the Lord Buddha, an idol worshipped from faith and devotion, a form of good deeds from the beliefs of Buddhism. The Wooden Buddha in Ah Mong is a Buddhist work of local art and combines local beliefs with Buddhism and Brahmanism - Hinduism together. The Wooden Buddha in Ah Mong temple demonstrates both external and internal beauty as well as value from the creator (Artist) by reflecting on the way of life, beliefs, culture and traditions of the I-SAN (South - Eastern) people perfectly.
Downloads
Article Details
How to Cite
Section
Academic Articles
Copyright & License
Copyright (c) 2023 Arts and Culture Journal of the Lower Moon River
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Articles, content, and information which published in the Arts and Culture Journal of the Lower Moon River are the attitude, opinions, and responsibilities of the article's author. The editorial board do not necessarily to agree and do not responsible for that article.
All articles published open access will be immediately and permanently free for everyone to read, download, copy, distribute, print, search, or link to articles with free of charge. It's allow to access without having to ask permission in advance from the publisher or author and the original publication must be properly and appropriately citation.
The owner (The Office of Arts and Culture, Surindra Rajabhat University) reserves the right to require changes to the contribution, including changes to the length of the contribution, as a condition of acceptance. The owner reserves the right, notwithstanding acceptance, not to publish the contribution if for any reason such publication would in the reasonable judgment of the owner, result in legal liability or violation of journal ethical practices. If the owner decides not to publish the contribution, the article processing charges (APC) are non-refundable. After the official rejection, the contributor is free to submit the contribution to any other journal from any other publisher.
References
กฤษฎา ศรีธรรมา. (2558). ภูมิปัญญาท้องถิ่นอีสาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). มหาสารคาม : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
กานต์ กาญจนพิมาย. (2566ก). พระพุทธรูปปางนาคปรก [ภาพถ่าย]. 12 พฤษภาคม 2566. สุรินทร์ : วัดอาม็อง หมู่ที่ 13 ตำบลท่าสว่าง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์.
กานต์ กาญจนพิมาย. (2566ข). พระพุทธรูปปางตามพุทธประวัติ [ภาพถ่าย]. 12 พฤษภาคม 2566. สุรินทร์ : วัดอาม็อง หมู่ที่ 13 ตำบลท่าสว่าง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์.
กีรติ บุญเจือ. (2522). ปรัชญาศิลปะ. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2548). พจนานุกรม ศัพท์ปรัชญา อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊ค.
ราศี ชัยมูล. (2542). วิเคราะห์นิทานพื้นบ้านของชาวไทยเขมรบ้านพลวง ตำบลพลวง อำเภอปราสาท จังหวัดสุรินทร์. วิทยานพนธ์. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาไทยคดีศึกษา. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิทยา วุฒิไธสง. (2565). พระไม้ลายมือ. ขอนแก่น : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วิบูลย์ ลี้สุวรรณ. (2546). ศิลปะชาวบ้าน Folk Art. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อมรินทร์.
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2546). สุนทรียศาสตร์เพื่อชีวิต. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อีแอนด์ไอคิว.
สุชาติ เถาทอง. (2532). ศิลปะกับมนุษย์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
อัจฉรา ภาณุรัตน์. (2551). ภูมิไทย ชุดไทย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. สุรินทร์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.