กิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ ในโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดเพชรบุรี
คำสำคัญ:
กิจกรรมการท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวในโครงการอันเนื่องมาจาก พระราชดำริ, การเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์, จังหวัดเพชรบุรีบทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอผลจากการศึกษากิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ในแหล่งท่องเที่ยวของโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดเพชรบุรี โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ในโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดเพชรบุรี และ 2) เพื่อหาแนวทางพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ในโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดเพชรบุรี เก็บรวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการลงพื้นที่ศึกษา การศึกษาเอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ให้ข้อมูลหลักคือนักท่องเที่ยวที่เดินทางมายังโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดเพชรบุรี จำนวน 20 คน และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวในพื้นที่ จำนวน 5 คน รวมทั้งสิ้น 25 คน ผลจากการศึกษาพบว่า
1) กิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ในโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริมีกิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ที่หลากหลาย ได้แก่ กิจกรรมการเรียนรู้
ด้านการเกษตร เช่น การสาธิตการเพาะปลูกพืชเศรษฐกิจ พืชผักสวนครัว การเลี้ยงสัตว์
การแปรรูปผลิตภัณฑ์จากการเกษตร กิจกรรมการเรียนรู้ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง กิจกรรมการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เช่น การอนุรักษ์น้ำ ดิน ป่าชายเลน และการผลิตพลังงานไฟฟ้ากระแสไฟฟ้า 2) แนวทางพัฒนาการท่องเที่ยว เพื่อการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์ในโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริจังหวัดเพชรบุรี ได้แก่ การสร้างความรู้
ความเข้าใจในเรื่องมาตรฐานความปลอดภัยในแหล่งท่องเที่ยวแก่นักท่องเที่ยวและชุมชน ตลอดจนเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง ควรเพิ่มการประชาสัมพันธ์ให้แหล่งท่องเที่ยวเป็นที่รู้จักแก่นักท่องเที่ยวให้มากขึ้น โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติผ่านช่องทางสื่อสารที่หลากหลาย ควรส่งเสริมให้นักท่องเที่ยวได้เข้าร่วมกิจกรรมการเรียนรู้มากขึ้นเพื่อเพิ่มประสบการณ์และสร้างความประทับใจ และควรเปิดโอกาสให้ชุมชนในพื้นที่ได้เข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมการท่องเที่ยวมากขึ้น
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555-2559. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
จังหวัดเพชรบุรี. (2556). ข้อมูลจังหวัด. ค้นเมื่อ พฤษภาคม 10, 2556, จาก http://www.petchaburi.go.th.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2550). การท่องเที่ยวโดยใช้ชุมชนเป็นฐานจุดเริ่มต้นของการพัฒนาอย่างยั่งยืน ในการประชุมเทศกาลการท่องเที่ยวไทย. กรุงเทพฯ:
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ธรรมศักดิ์ โรจนสุนทร. (2542). สรุปผลการสัมมนาการพัฒนาการท่องเที่ยวภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา.(2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
พจนา สวนศรี. (2546). คู่มือการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: โครงการท่องเที่ยวเพื่อชีวิตและธรรมชาติ.
วรรณวีร์ บุญคุ้ม และคณะ. (2559). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยววิถีไทยสร้างสรรค์เส้นทางกาญจนบุรี-ทวาย. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555-2559). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
______. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2554). นโยบายและยุทธศาสตร์การวิจัยของชาติ ฉบับที่ 8 (พ.ศ. 2555-2559). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
Mason, P. (1995). Tourism: Environment and development perspectives. London: Godalming.
World Tourism Organization. (2003). Sustainable tourism: Institutional of tourism industry. Madrid: World Tourism Organization

Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม