การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการตำบลแบบมีส่วนร่วม: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลจอมบึง อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี

ผู้แต่ง

  • ฉลองบูรณ์ เพ็งลำ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
  • ธีรศักดิ์ ลีละพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
  • พีรพัฒน์ พันศิริ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

คำสำคัญ:

การมีส่วนร่วม, ยุติธรรมชุมชน, สมานฉันท์, การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการตำบลแบบมีส่วนร่วม: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลจอมบึง อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอการยุติข้อพิพาทในชุมชนแบบมีส่วนร่วม และวิเคราะห์รูปแบบการบริหารจัดการตำบลแบบมีส่วนร่วมในพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลจอมบึง อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ประชากรกลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้นำชุมชน นายกองค์การบริหารส่วนตำบล ปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล รองปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน เจ้าพนักงานฝ่ายปกครอง และผู้ที่มีข้อพิพาท จำนวน 10 คน เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์และการจัดประชุมกลุ่มย่อย 2 ครั้ง ผลการวิจัยพบว่า ชุมชน มีรูปแบบการจัดการตนเองแบบมีส่วนร่วมที่ในการยุติข้อพิพาท โดยการตั้งเป็นคณะกรรมการ ซึ่งประกอบไปด้วยเจ้าพนักงานฝ่ายปกครอง คู่กรณี และผู้ที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญในเรื่องที่พิพาท พบปัญหาและอุปสรรค 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการปฏิบัติงาน พบว่า การดำเนินการยุติข้อพิพาทใช้เวลานาน ล่าช้า และไม่มีกฎหมายที่ให้อำนาจแก่เจ้าพนักงานในการบังคับใช้กฎหมาย 2) ด้านบุคลากร พบว่า ไม่มีบุคลากรในการปฏิบัติหน้าที่ หรือมีแต่ขาดความรู้และประสบการณ์ 3) ด้านงบประมาณ พบว่า ไม่มีงบประมาณเพียงพอ และขั้นตอนในการเบิกงบประมาณมีความล่าช้า

References

ชวรัตน์ ชาญวีรกูล. (2555). เอกสารวิชาการเรื่อง การพัฒนาระบบงานยุติธรรมในระดับพื้นที่ (จังหวัด/อำเภอ) ในการประนอมข้อพิพาทหรือการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทของนายอำเภอ. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยการยุติธรรม สำนักงานศาลยุติธรรม.

ดิเรก สาระวดี. (2540). ยุทธศาสตร์ในการพัฒนาธุรกิจชุมชน. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

นรินทร์ชัย พัฒนพงศา. (2547). การมีส่วนร่วม หลักการพื้นฐาน เทคนิค และกรณีตัวอย่าง. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์.(2527). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหิดล.

ประเวศ วะสี. (2536). ภูมิปัญญาชาวบ้านกับการพัฒนาชนบท (เล่ม 1). กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊ฟ.

ไพรัตน์ เตชะรินทร์. (2527). นโยบายและกลวิธีการมีส่วนร่วมของชุมชนในยุทธศาสตร์การพัฒนาปัจจุบันของประเทศไทย ในการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภาการพิมพ์

สมพันธ์ เตชะอธิก และคณะ. (2540). การพัฒนาความเข้มแข็งขององค์การชาวบ้าน. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2561). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย 2540. ค้นเมื่อ ตุลาคม14, 2561, จาก http://lad.correct.go.th/main/wp-content/uploads/2018/08/รธน40.pdf

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2559). การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม. ค้นเมื่อ กรกฎาคม 20, 2564, จาก http://www.opdc.go.th/special.php?spc_id=2&Content_id

Cohen, J. M. & Uphoff, N. T. (1980, August). Participation’s place in rural development: seeking clarity through specificity: 1980. World Development, 8 (8), 213-218.

Karp, D. & Clear, T. (2000). Community justice: A conceptual framework in criminal justice 2000 (vol. 2). Washington, DC: United States Department of Justice, Office of Justice Programs. National Institute of Justice.

McNamana. (2016). C.Basic guidelines to problem solving and decision making. Available. Retrieved July 20, 2021, form http://www.authenticityconsulting.com

Uphoff, N. T., Cohen, J. M. & Goldsmith, A. A. (1979). Feasibility and application of rural development participation: A state-of-the-art paper. New York: Rural Development Committee.

การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการตำบลแบบมีส่วนร่วม: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลจอมบึง  อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี

Downloads

เผยแพร่แล้ว

23-03-2023

How to Cite

เพ็งลำ ฉ. ., ลีละพัฒนา ธ., & พันศิริ พ. (2023). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการตำบลแบบมีส่วนร่วม: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลจอมบึง อำเภอจอมบึง จังหวัดราชบุรี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 13(1), 85–101. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/HUSO-J/article/view/1731