แนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขกทำขนมจีน บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม

ผู้แต่ง

  • กิตติพนธ์ ปัทมะสนธิ โรงเรียนบ้านหนองขาหยั่ง
  • ลัทธวิทย์ พวงวรินทร์ โรงเรียนกาญจนาภิเษกวิทยาลัย สุพรรณบุรี

คำสำคัญ:

การลงแขกตำขนมจีนของชาวมอญ, ประเพณีลงแขกตำขนมจีน, แนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาภูมิปัญญาการตำขนมจีนของชาวมอญ บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของภูมิปัญญาการลงแขกตำขนมจีนของชาวมอญ บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางในการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขก ทำขนมจีนของชาวมอญ บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารที่เกี่ยวข้องนั้นผู้ศึกษาได้กำหนดให้สอดคล้องกับวิธีการศึกษาในเชิงคุณภาพ ทำการศึกษาจากข้อมูลที่เกี่ยวข้อง และการลงพื้นที่เก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ จากผลการวิจัยพบว่าปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีนมีอยู่ด้วยกัน 4 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยแรกเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงไปจากการที่เมื่อก่อนมีการพึ่งพาอาศัยกันของคนในชุมชน ปัจจัยที่สองในด้าน ของการเปลี่ยนแปลทางเทคโนโลยี ปัจจัยที่สามในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงทางด้านสังคมของคนในชุมชนที่เปลี่ยนไป และปัจจัยที่สี่ในด้านของการที่ไม่มีคนรุ่นหลังมาสืบทอดประเพณีลงแขกตำขนมจีน แนวทางในการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีนมีแนวทางคือ แนวทางในการถ่ายทอดภูมิปัญญาให้แก่คนรุ่นหลังในชุมชนบ้านพะเนียงแตก แนวทางในการประชาสัมพันธ์ประเพณีลงแขกตำขนมจีนบ้านพะเนียงแตก และแนวทางในการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเข้ากับภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีนของบ้านพะเนียงแตก

References

งามพิศ สัตย์สงวน. (2538). หลักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุวิทยา คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ดนัย ไชยโยธา. (2543). พัฒนาการของมนุษย์กับอารยธรรมในราชอาณาจักรไทย เล่ม 1. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

ธีรพงษ์ สุขพัฒน์. (2538). หนังสือประวัติและประมวลภาพวัตถุมงคล “หลวงพ่อทา”. กรุงเทพฯ: ประชุมช่าง จำกัด.

นิตยา บุญสิงห. (2544). วัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา.

นิยพรรณ วรรณศิริ. (2540). มานุษยวิทยาสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

พจนี เทียมศักดิ์. (2543). ปฏิสัมพันธ์ของการเรียนรู้ในชุมชนและโรงเรียน. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนการศึกษาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พระปลัดเฉลิมพล จารุวณฺโณ. (2563, 23 กุมภาพันธ์). สัมภาษณ์.

ยศ สันตสมบัติ. (2544). มนุษย์กับวัฒนธรรม. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมนุษย์ววิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เยื้อง จิตสงบ. (2563, 23 กุมภาพันธ์). สัมภาษณ์.

วีระ บํารุงรักษ. (2541). ระบบการวัฒนธรรมและคุณภาพมาตรฐาน. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

สบสุข ลีละบุตร. (2543). การมีส่วนร่วมของประชาชนท้องถิ่นต่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม กรณีศึกษาเกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการบริหารสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

สุภรณ์ โอเจริญ. (2519). ชาวมอญในประเทศไทย: วิเคราะห์ฐานและบทบาทในสังคมไทยตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนกลางถึงสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาประวัติศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

_________. (2533). มอญเสียเมือง. กรุงเทพฯ: เกราะเหล็ก.

องค์ บรรจุน. (2552). ต้นธาร วิถีมอญ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง.

_________. (2558). 40 ปี ชมรมเยาวชนมอญกรุงเทพ วิถีไทยมอญในสังคมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: แทนคุณ แอดวานซ์ จำกัด.

อรรถพล อนันตวรสกุล. (2549). วัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: ปาเจรา.

อลิสา รามโกมุท. (2556). วิถีชีวิตชาวมอญเกาะเกร็ด เตาเผาโบราณ: เปรียบเทียบระหว่างเตาหลังเต่าที่เกาะเกร็ดกับเตาทุเรียงที่เมืองศรีสัชนาลัย. กรุงเทพฯ: ไอเดีย สแควร์.

อาริสา อำภาภัย. (2547). อิทธิพลของทำนองเพลงมอญที่ปรากฏในเพลงไทยสากล. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

29-08-2023

How to Cite

ปัทมะสนธิ ก., & พวงวรินทร์ ล. . (2023). แนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขกทำขนมจีน บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 13(2), 25–36. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/HUSO-J/article/view/1848