แนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขกทำขนมจีน บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม
คำสำคัญ:
การลงแขกตำขนมจีนของชาวมอญ, ประเพณีลงแขกตำขนมจีน, แนวทางการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาภูมิปัญญาการตำขนมจีนของชาวมอญ บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม 2) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของภูมิปัญญาการลงแขกตำขนมจีนของชาวมอญ บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางในการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขก ทำขนมจีนของชาวมอญ บ้านพะเนียงแตก ตำบลมาบแค อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารที่เกี่ยวข้องนั้นผู้ศึกษาได้กำหนดให้สอดคล้องกับวิธีการศึกษาในเชิงคุณภาพ ทำการศึกษาจากข้อมูลที่เกี่ยวข้อง และการลงพื้นที่เก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์ จากผลการวิจัยพบว่าปัจจัยที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีนมีอยู่ด้วยกัน 4 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยแรกเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงไปจากการที่เมื่อก่อนมีการพึ่งพาอาศัยกันของคนในชุมชน ปัจจัยที่สองในด้าน ของการเปลี่ยนแปลทางเทคโนโลยี ปัจจัยที่สามในเรื่องของการเปลี่ยนแปลงทางด้านสังคมของคนในชุมชนที่เปลี่ยนไป และปัจจัยที่สี่ในด้านของการที่ไม่มีคนรุ่นหลังมาสืบทอดประเพณีลงแขกตำขนมจีน แนวทางในการอนุรักษ์ภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีนมีแนวทางคือ แนวทางในการถ่ายทอดภูมิปัญญาให้แก่คนรุ่นหลังในชุมชนบ้านพะเนียงแตก แนวทางในการประชาสัมพันธ์ประเพณีลงแขกตำขนมจีนบ้านพะเนียงแตก และแนวทางในการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีเข้ากับภูมิปัญญาลงแขกตำขนมจีนของบ้านพะเนียงแตก
References
งามพิศ สัตย์สงวน. (2538). หลักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุวิทยา คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดนัย ไชยโยธา. (2543). พัฒนาการของมนุษย์กับอารยธรรมในราชอาณาจักรไทย เล่ม 1. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ธีรพงษ์ สุขพัฒน์. (2538). หนังสือประวัติและประมวลภาพวัตถุมงคล “หลวงพ่อทา”. กรุงเทพฯ: ประชุมช่าง จำกัด.
นิตยา บุญสิงห. (2544). วัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: พัฒนาศึกษา.
นิยพรรณ วรรณศิริ. (2540). มานุษยวิทยาสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พจนี เทียมศักดิ์. (2543). ปฏิสัมพันธ์ของการเรียนรู้ในชุมชนและโรงเรียน. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนการศึกษาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พระปลัดเฉลิมพล จารุวณฺโณ. (2563, 23 กุมภาพันธ์). สัมภาษณ์.
ยศ สันตสมบัติ. (2544). มนุษย์กับวัฒนธรรม. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมนุษย์ววิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เยื้อง จิตสงบ. (2563, 23 กุมภาพันธ์). สัมภาษณ์.
วีระ บํารุงรักษ. (2541). ระบบการวัฒนธรรมและคุณภาพมาตรฐาน. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
สบสุข ลีละบุตร. (2543). การมีส่วนร่วมของประชาชนท้องถิ่นต่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม กรณีศึกษาเกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการบริหารสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุภรณ์ โอเจริญ. (2519). ชาวมอญในประเทศไทย: วิเคราะห์ฐานและบทบาทในสังคมไทยตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนกลางถึงสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาประวัติศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
_________. (2533). มอญเสียเมือง. กรุงเทพฯ: เกราะเหล็ก.
องค์ บรรจุน. (2552). ต้นธาร วิถีมอญ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิสซิ่ง.
_________. (2558). 40 ปี ชมรมเยาวชนมอญกรุงเทพ วิถีไทยมอญในสังคมร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: แทนคุณ แอดวานซ์ จำกัด.
อรรถพล อนันตวรสกุล. (2549). วัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: ปาเจรา.
อลิสา รามโกมุท. (2556). วิถีชีวิตชาวมอญเกาะเกร็ด เตาเผาโบราณ: เปรียบเทียบระหว่างเตาหลังเต่าที่เกาะเกร็ดกับเตาทุเรียงที่เมืองศรีสัชนาลัย. กรุงเทพฯ: ไอเดีย สแควร์.
อาริสา อำภาภัย. (2547). อิทธิพลของทำนองเพลงมอญที่ปรากฏในเพลงไทยสากล. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.

Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม