ภาพรวมกฎหมายควบคุมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในประเทศไทยและต่างประเทศในปัจจุบัน

บทคัดย่อ

          ภาคนิติบัญญัติของประเทศต่างๆได้พยายามแก้ปัญหาด้วยวิธีการต่างๆมากมาย เพื่อลดอันตรายการบริโภคการดื่มแอลกอฮอล์ ให้มีการบริโภคในระดับที่เหมาะสม ประกอบกับการสร้างความ “ตระหนักรู้” จากสื่อลักษณะต่างๆ การกำหนดพื้นที่ห้ามจำหน่าย อายุ การบำบัดรักษา การปราบปรามโทษทั้งทางแพ่งและทางอาญา การใช้วิธีการเพื่อความปลอดภัย การบังคับใช้กฎหมายอย่างมีประสิทธิภาพ และมาตรการด้านอื่นๆ เช่น ภาษี อย่างไรก็ดี ในประเทศไทย พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ.2551 ซึ่งบังคับใช้มากว่า 10 ปีที่ พบว่าขาดประสิทธิภาพในการบังคับใช้ ไม่สามารถควบคุมการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้อย่างมีประสิทธิภาพและเกิดประสิทธิผลเท่าที่ควร

ดังนั้น คณะผู้วิจัยจึงดำเนินการศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบมาตรการบังคับใช้กฎหมายเพื่อลดอันตรายจากการบริโภคแอลกอฮอล์  ในประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สก๊อตแลนด์ เครือรัฐออสเตรเลีย มาเลเซีย สิงคโปร์ และญี่ปุ่น เพื่อแสวงหาแนวทางที่น่าจะนำมาปรับใช้กับประเทศไทยเพื่อการค้นหามาตรการทางกฎหมายที่เป็นวิธีปฏิบัติที่ดี (Best Practice) ที่เหมาะสมทั้งผู้ผลิต ผู้บริโภค และรัฐ ในประเด็นต่างๆ ต่อไปนี้

1. การควบคุมการตลาด การโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยเฉพาะกับคนที่อายุต่ำกว่าเกณฑ์ เพื่อไม่ให้มีการเชิญชวนให้มีการบริโภคแอลกอฮอล์มากเกินไป


2. การควบคุมและจำกัด การจำหน่ายแอลกอฮอล์ โดยการขึ้นทะเบียนผู้ประกอบการ เพื่อให้ธุรกิจเกี่ยวกับการผลิต นำเข้า และจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในประเทศไทยเข้ามาอยู่ในระบบการควบคุมของรัฐให้ได้ทั้งหมด


3. 3. การลดความต้องการบริโภคผ่านการจัดเก็บภาษีสรรพสามิตและศุลกากร และกลไกการกำหนดราคาเสียใหม่ เพื่อให้ต้นทุนการผลิตไม่สูงและทำให้ธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในภาพรวมอยู่ได้อย่างดี


4. 4. การบูรณาการการปฏิบัติงานของทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและภาคเอกชนให้เป็นไปในแนวทางเดียวกัน