The Model of Householding under the Local Buddhist Cultural Context of the Four Ethnic Communities in Sisaket Province
Abstract
This study investigates the circumstances and patterns of Buddhism's influence on the living conditions and local cultural practices of four tribal communities in Sisaket Province, Thailand. Employing a qualitative research methodology, the study integrates in-depth interviews and focus group discussions conducted across the Kuy Suea, Khmer, Lao, and Yer ethnic groups. Analytical strategies included thematic and contextual content analysis. Research findings reveal that these communities consistently uphold Buddhist teachings, rituals. and ancestral practices, which shape their values, moral perspectives, customs, and social norms. These Buddhist influences are manifested in daily life and familial interactions, forming household living patterns deeply rooted in faith and guided by four core Buddhist principles : moral teachings Koti Dhamma, ethical conduct Neti Dhamma, material culture Vattu Dhamma, and social harmony Saha Dhamma. These elements contribute to the collective identity of the tribal communities, reflected in communal activities and a peaceful coexistence within a multicultural social landscape. The study concludes with policy recommendations to support culturally appropriate adaptations of tribal living conditions. It emphasizes three core dimensions of cultural impact : traditional values and moral codes, customary practices, and collective community rituals.
Downloads
Article Details
How to Cite
Section
Research Articles
Copyright & License
Copyright (c) 2025 Arts and Culture Journal of the Lower Moon River

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
All articles published open access under the CC BY-NC-ND 4.0 license will be immediately and permanently free for everyone to read, download, copy, distribute, print, search, or link to articles free of charge. Use of the articles is permitted for non-commercial purposes only and without modifications. Access does not require prior permission from the publisher or the author, provided that the original publication is appropriately and adequately cited.
References
คณาจารย์มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2553). เทศกาลและพิธีกรรมพระพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2538). วิเคราะห์ภูมิปัญญาอีสาน. โรงพิมพ์ศิริธรรมออฟเซ็ท.
ตฤณสิษฐ์ จิตโชติ และ ธัญลักษณ์ มูลสุวรรณ (2567). ปีใหม่สี่เผ่าไทยศรีสะเกษ : อัตลักษณ์นาฏกรรมชาติพันธุ์ในบริบทเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 8(3), 168 - 179.
ธีระพงษ์ มีไธสง. (2551). มิติทางศาสนาและปรัชญาของโลก. โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
นริศรา กรุดนาค, นิภาวรรณ เจริญลักษณ์, วงษ์สิริ เรื่องศรี, และ ภัคพร เจริญลักษณ์. (2568). การบูรณาการหลักฆราวาสธรรม 4 เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ชุมชนอย่างยั่งยืนในบริบทกลุ่มชาติพันธุ์ จังหวัดราชบุรี. วารสารมานุษยวิทยาพุทธ วัดวังตะวันตก, 10(1), 159 - 172.
ปราโมทย์ ภักดีณรงค์ และ เทพทวี โชควศิน. (2550). บทสัมภาษณ์ รองศาสตราจารย์ศรีศักร วัลลิโภดม : เราจะคงความเป็นไทยในยุคโลกาภิวัตน์ได้อย่างไร. Suranaree Journal of Social Science, 1(2), 105 - 111.
พระครูพิสัยปริยัติกิจ (แก่น อคฺควณฺโณ) และ สมชาย เบ็ญจวรรณ. (2564). จิตอาสาพลังบวก ชุมชนคุณธรรมกระบวนการในการขับเคลื่อน ด้วยพลังบวรรูปแบบการสร้างความเข้มแข็งมั่นคงมั่งคั่งยั่งยืน ภายใต้สถานการณ์ภาวะวิกฤติการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 4(2), 115 - 125.
พระครูสุเทพสารคุณ (สุนนท์ เพชรเลื่อน), ชอบ ดีสวนโคก, วิมล ชนะบุญ, และ บุญเกิด พิมพิ์วรเมธากุล. (2544). มรดกไทอีสานฉบับสมบูรณ์. คลังนานาธรรม.
พระบัญชา สญฺญจิตฺโต (อัครชาติ), สุทัศน์ ประทุมแก้ว, และ พระพรสวรรค์ ฐิติญาโณ. (2566). การส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นเชิงพุทธของชุมชนชาวกูย อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 8(1), 907 - 908.
พระใบฎีกาสุภัทร์ ปภสสฺโร (ภะคะวา). (2562). การศึกษาเชิงวิเคราะห์ความสำคัญของฆราวาสธรรม ๔ ในการเสริมสร้างสันติสุขสู่ชุมชนตำบลหนองแสง อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระเสกสรรค์ ฐานยุตฺโต (ศรีทน). (2568). สภาพการครองเรือนของชุมชนสี่เผ่า [ภาพถ่าย]. การจัดเก็บส่วนบุคคล.
พระอธิการจำรัส จารุธมฺโม, นคร จันทราช, และ สิปป์มงคล ป้องภา. (2566). การศึกษาแนวคิดเรื่องการบริหารจัดการทรัพย์เพื่อเสริมสร้างความมั่นคงของครอบครัวในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสาร. มจร อุบลปริทรรศน์, 8(1), 865 - 874.
พิเชษ สายพันธุ์. (2556). เอกสารประกอบสัมมนาวิชาการ ประจำปี 2556. อีสาน ลาว ขแมร์ ศึกษาในกรอบประชาคมอาเซียน Isan-Laos-Khmer Studies in ASEAN Community. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
ไพฑูรย์ มีกุศล. (2559). ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์อนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 3(2), 1 - 32.
ภูริวัจน์ ปุณยวุฒิปรีดา. (2561). การประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาทางพุทธศาสนาในการจัดการสิ่งแวดล้อมด้านป่าไม้ของพระสงฆ์นักพัฒนา [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏก. โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศิวาพัชร์ ฉัตรเท. (2561). การสร้างสัมพันธภาพในการครองเรือนของคู่สมรสเชิงพุทธ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำลี รักสุทธี. (2549). ฮีตสิบสองคลองสิบสี่. พ.ศ.พัฒนา.
สุทัศน์ ประทุมแก้ว, พระธงชัย ฐิตโสภโณ, และ พระกัญจน์ กนฺตธมฺโม. (2561). ศึกษาภูมิปัญญาการผสมผสานความเชื่อและการประกอบพิธีกรรมของชุมชนสี่เผ่าในจังหวัดศรีสะเกษ. รายงานการวิจัย. วิทยาลัยสงฆ์ศรีสะเกษ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุพรรณี เหลือบุญชู. (2541). ดนตรีละศิลปะการแสดงพื้นบ้านอิสาน. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.