การพัฒนาการจัดการเรียนการสอนแบบเชิงรุก โดยใช้รูปแบบการเรียนรู้ผ่านการทำงานในรายวิชาวิทยาศาสตร์ เรื่องแรงพยุง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2

ผู้แต่ง

  • ภาณุพัฒน์ ชัยวร ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่,
  • สิรินทร์นิชา ปัญจอริยะกุล ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
  • เพ็ญศรี ประมุขกุล ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
  • สรวรรณ เจาะโด นักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
  • ปวีณา วาทีบุปผา นักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

คำสำคัญ:

ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, การเรียนรู้แบบเชิงรุก, รูปแบบการเรียนรู้ผ่านการทำงาน

บทคัดย่อ

            การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาการจัดการเรียนการสอนแบบเชิงรุกโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้ผ่านการทำงาน รายวิชาวิทยาศาสตร์ เรื่อง แรงพยุง ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 และเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 จำนวน นักเรียน 30 คน โรงเรียนสะเมิงพิทยาคม จังหวัดเชียงใหม่ โดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนชนิดเลือกตอบ 3) แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าที ผลการวิจัยพบว่า การจัดกิจกรรมการเรียนรู้วิชาวิทยาศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้การจัดกิจกรรมการเรียนแบบเชิงรุกโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้ผ่านการทำงานมีประสิทธิภาพ (E1/E2) เท่ากับ 72.75/83.57 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์กำหนดไว้ ค่าดัชนีประสิทธิผลของการจัดกิจกรรมการเรียนรู้มีค่าเท่ากับ 0.5590 นักเรียนที่เรียนโดยใช้แผนการจัดการเรียนรู้แบบเชิงรุกโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้ผ่านการทำงาน มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน มีค่าเฉลี่ยของคะแนนทดสอบความแตกต่างเท่ากับ 26.36 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และความพึงพอใจต่อการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบเชิงรุกโดยใช้รูปแบบการเรียนรู้ผ่านการทำงาน โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด

References

กมล โพธิเย็น. (2564). Active Learning: การจัดการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19(1), 11-28.

จรรยารักษ์ กุลพ่วง, นพมณี เชื้อวัชรินทร์ และ เชษฐ์ ศิริสวัสดิ์. (2559). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาชีววิทยาและเจตคติต่อการจัดการเรียนรู้ รูปแบบวัฏจักรการเรียนรู้ 5 ขั้น ร่วมกับกิจกรรมการเรียนรู้แบบเชิงรุก สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(3), 265-275.

จิตติรัตน์ แสงเลิศอุทัย, ปัญญา ทองนิล, นภาเดช บุญเชิดชู, ชัยยุธ มณีรัตน์, โยธิน ศรีโสภา และ มุทิตา ทาคำแสน. (2563). การเรียนรู้จากการปฏิบัติ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 10(3), 155-163.

จุฑามาศ บุญทวี. (2560). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาชีววิทยาและการคิดอย่างมี วิจารณญาณโดยใช้การจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบกระตือรือร้น (Active Learning) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

จุราภรณ์ ปฐมวงษ์. (2563) การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) เพื่อส่งเสริมทักษะการพูดสนทนาภาษาอังกฤษ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. Journal of Modern Learning Development, 7(4), 143-159.

ชลาธร วิเชียรรัตน์, ภัทรภร ชัยประเสริฐ และ สพลณภัทร ศรีแสนยงค์. (2558). การศึกษาผลการจัดการเรียนรู้แบบเชิงรุก วิชาเคมีเรื่อง อนุพันธ์ของ สารประกอบไฮโดรคาร์บอน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(2), 142-151.

ดวงใจ งามศิริ, นิภาพร บุญยศ และนิพล พินิจวัจนะวงศ์. (2562). การจัดการเรียนการสอนแบบ Active Learning โดยใช้รูปแบบ MARCO Model ในรายวิชาการประมวลผลแบบกลุ่มเมฆ. วารสาร มจร นครน่านปริทรรศน์, 3(2), 69-80.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 5). สุวีริยาสาส์น.

นนทลี พรธาดาวิทย์. (2560) การพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในวิชาการจัดการ. วารสารวิจัยราชมงคลกรุงเทพ, 11(1), 85-94.

นรินทร์ วงศ์คำจันทร์. (2558). การสร้างความคิดสร้างสรรค์ทางวิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบ Active Learning [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

บรรณรักษ์ คุ้มรักษา. (2562) การจัดการเรียนรู้แบบใช้วิจัยเป็นฐานเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้เชิงรุกในการเรียนวิทยาศาสตร์. ศึกษาศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 5(1), 58-74.

พัชรีภรณ์ มณีเล็ก. (2561). การจัดจำแนกความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิตกับสิ่งมีชีวิตสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดดอนยอ โดยใช้บัตรภาพ. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ.

ศิริมา วงษ์สกุลดี, พรรณทิพา พรหมรักษ์ และ เวชฤทธิ์ อังกนะภัทรขจร. (2558). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้คณิตศาสตร์ด้วยการเรียนรู้เชิงรุก ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ เรื่อง สถิติ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 8(2), 1265-1281.

วรรณภา สายมาตย์. (2560). การปฏิบัติการพัฒนาการเรียนรู้แบบเชิงรุกเพื่อพัฒนาความคงทนในการ เรียนรู้เรื่อง การสังเคราะห์ด้วยแสง ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนนาจะหลวย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 29. วารสารวิจัยและประเมินผล อุบลราชธานี, 6(2), 11-19.

ยุทธวีร์ แก้วทองใหญ่ และ พระเมธาวินัยรส. (2561). รูปแบบการจัดการเรียนการสอนลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้สำหรับสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 6(2), 943-959.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

12/31/2022

How to Cite

ชัยวร ภ., ปัญจอริยะกุล ส. ., ประมุขกุล เ. ., เจาะโด ส., & วาทีบุปผา ป. . . (2022). การพัฒนาการจัดการเรียนการสอนแบบเชิงรุก โดยใช้รูปแบบการเรียนรู้ผ่านการทำงานในรายวิชาวิทยาศาสตร์ เรื่องแรงพยุง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารครุศาสตร์ ราชภัฏเชียงใหม่, 1(3), 65–82. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/cmredujo/article/view/1991