การพัฒนาพฤติกรรมและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยใช้สมุดบันทึกพฤติกรรม รายวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนแม่ออนวิทยาลัย

ผู้แต่ง

  • สุนทรี จิโนบัว นักศึกษาปริญญาตรี สาขาวิชาคณิตศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
  • ปรารถนา มินเสน อาจารย์ ภาควิชาคณิตศาสตร์และสถิติ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

คำสำคัญ:

สมุดบันทึกพฤติกรรม, พฤติกรรมการเรียน, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาพฤติกรรมการเรียนและเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โดยใช้สมุดบันทึกพฤติกรรม รายวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐาน เรื่องอัตราส่วน สัดส่วน และร้อยละ การวิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการ โดยการทดลองกลุ่มเดียว มีการทดสอบก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนแม่ออนวิทยาลัย จำนวน 29 คน โดยการสุ่มตัวอย่างอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย สมุดบันทึกพฤติกรรม และแบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียน เรื่องอัตราส่วน สัดส่วน และร้อยละ สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย คะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์ และค่า Paired sample t–test ในขั้นตอนการวิจัย เริ่มจากกลุ่มตัวอย่างทำแบบทดสอบก่อนเรียน จากนั้นจัดการเรียนการสอนโดยใช้สมุดบันทึกพฤติกรรม เพื่อบันทึกข้อมูลการเข้าเรียน การส่งงาน และพฤติกรรมอื่น ๆ ของนักเรียน เมื่อเรียนจบบทเรียน ให้กลุ่มตัวอย่างทำแบบทดสอบหลังเรียนและรวบรวมคะแนนจากสมุดบันทึกพฤติกรรม เพื่อนำข้อมูลมาวิเคราะห์แล้วสรุปผล    
          ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนมีวินัยในการเข้าชั้นเรียนตรงต่อเวลามากขึ้นเมื่อใช้สมุดบันทึกพฤติกรรม  คิดเป็นร้อยละ 12.57 นักเรียนส่งงานตรงเวลามากขึ้น คิดเป็นร้อยละ 37.65 พฤติกรรมระหว่างอยู่ในห้องเรียนดีขึ้น พิจารณาจากจำนวนสติกเกอร์สีเขียวที่แสดงถึงพฤติกรรมที่ดี มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ในขณะที่จำนวนสติกเกอร์สีแดงที่แสดงถึงพฤติกรรมที่ไม่ดี มีแนวโน้มลดลง และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังจากใช้สมุดบันทึกพฤติกรรม สูงกว่าก่อนใช้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เมื่อพิจารณาคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์เป็นรายบุคคล สรุปได้ว่า จำนวนนักเรียนร้อยละ 79.31 มีคะแนนพัฒนาการสัมพัทธ์เป็นบวก

References

ดิ วันโอวัน เปอร์เซนต์. (2565). 7 แนวโน้มเด็กและเยาวชนไทยในวิกฤตเหลื่อมล้ำ โรคระบาดและการเมือง. https://www.the101.world/7-trends-youth-by-kid-for-kids/?fbclid=IwAR0_cTmRdWX_xN-zko6MYyZE_MaGNgKoaAv4TcjK05eZ4UltsDmgIV1-QU0

ธัญญ์วรัตน์ อินธนูจิตร. (2563). รายงานวิจัยในชั้นเรียนเรื่องการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการเรียนให้มีวินัยและความรับผิดชอบของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/9 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 โรงเรียนโกสุมวิทยาสรรค์ จังหวัดมหาสารคาม. http://www.thaischool1.in.th/_files_school/44100437/workteacher/44100437_1_20210509-141027.pdf

ภัสฉัฐ ภาคีฉาย. (2560). รายงานวิจัยเรื่องการปรับพฤติกรรมการเข้าชั้นเรียนไม่ตรงเวลาในรายวิชาการขายเบื้องต้น 2 ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพปีที่ 1. https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fshorturl.asia%2FkO4PI%3Ffbclid%3DIwAR1ajgeLH0Uxb6HnvwzW4wPVZgKEGMZsQsWPZNcNLvIpsRbwIL7tqilu1o8&h=AT3ZCNCGB1v8fmm8qI19LtQLd8VPqxSMH3jFSgtkJz04Zfiee4K_2-rGMvb9kdWeQDuw9WBYnZZE4K9IlbUaZXMnWqI1nnV1eTWABGi8bqIwwE2ILZvr2jOE6FgxU9mwqJbAhA

สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545 (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553 และ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2562. ราชกิจจานุเบกษา, 36(57ก) สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. https://dictionary.orst.go.th/

สุภาภรณ์ ตั้งดำเนินสวัสดิ์. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนกับผลการเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาของนักศึกษารายวิชาภาษาอังกฤษเชิงสถานการณ์ ภาคการศึกษาที่ 2 ปีการศึกษา 2556. วารสารวิชาการ บัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 11(2), 223-230.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

04/30/2023

How to Cite

จิโนบัว ส., & มินเสน ป. (2023). การพัฒนาพฤติกรรมและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยใช้สมุดบันทึกพฤติกรรม รายวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนแม่ออนวิทยาลัย. วารสารครุศาสตร์ ราชภัฏเชียงใหม่, 2(1), 79–93. สืบค้น จาก https://so07.tci-thaijo.org/index.php/cmredujo/article/view/2624