การบริหารหลักสูตรฐานสมรรถนะโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมของโรงเรียนบ้านเหล่าเป้า ตำบลดอยหล่อ อำเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

             การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการบริหารหลักสูตรฐานสมรรถนะในโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรม โรงเรียนบ้านเหล่าเป้า 2) ขับเคลื่อนการดำเนินงานหลักสูตรฐานสมรรถนะในโรงเรียนดังกล่าว และ 3) ศึกษาระดับความพึงพอใจของผู้มีส่วนร่วมต่อการบริหารหลักสูตรฯ การศึกษาแบ่งกลุ่มประชากรออกเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มผู้บริหาร หน่วยงานภายนอก และผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 81 คน สำหรับวัตถุประสงค์ข้อ 1 และ 2 และกลุ่มครู นักเรียน ผู้ปกครอง และภาคีเครือข่าย จำนวน 116 คน สำหรับวัตถุประสงค์ข้อ 3 ดำเนินการวิจัยในโรงเรียนบ้านเหล่าเป้า จังหวัดเชียงใหม่ ปีการศึกษา 2566–2567 เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ และมีค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่นของแบบสอบถามเท่ากับ 0.550 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน พร้อมการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงคุณภาพ

             ผลการวิจัยพบว่า

             1) การบริหารหลักสูตรฐานสมรรถนะของโรงเรียนบ้านเหล่าเป้าดำเนินการอย่างเป็นระบบ มีขั้นตอนสำคัญ เช่น การจัดทำหลักสูตรสถานศึกษา การวิเคราะห์บริบท การออกแบบหน่วยการเรียนรู้ การจัดกิจกรรมแบบ Active Learning การประเมินผลแบบพัฒนาสมรรถนะ การทำงานเป็นทีมของครู (PLC) และการสื่อสารกับชุมชน รวมถึงการส่งเสริมสนับสนุนในระดับสถานศึกษา และการกำกับติดตามอย่างต่อเนื่อง

             2) การขับเคลื่อนหลักสูตรมีการวางแผน กำหนดขั้นตอนที่ชัดเจน และสอดคล้องกับพระราชบัญญัติพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา พ.ศ. 2562 โดยโรงเรียนบ้านเหล่าเป้าเป็นโรงเรียนแห่งแรกใน สพป.เชียงใหม่ เขต 4 ที่ดำเนินงานขับเคลื่อนหลักสูตรดังกล่าว

             3) ความพึงพอใจของผู้มีส่วนร่วมต่อการบริหารหลักสูตรอยู่ในระดับมาก (mean = 4.21, SD = 0.47) รายการที่ได้รับความพึงพอใจสูงสุด ได้แก่ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน และผลการบริหารหลักสูตรฐานสมรรถนะ โดยผลการวิเคราะห์เชิงคุณภาพพบจุดแข็ง ได้แก่ ความมุ่งมั่นของครูในการพัฒนาหลักสูตร ความเชื่อมโยงกับบริบทท้องถิ่น ความยืดหยุ่นในการจัดหาสื่อ และการบูรณาการกับระบบประกันคุณภาพภายในโรงเรียน