มาตรการที่เหมาะสมในการคุ้มครองสิทธิของคู่สัญญาการให้บริการซอฟต์แวร์

บทคัดย่อ

ประเทศไทยยังไม่มีมาตรการทางกฎหมายในการคุ้มครองสิทธิหน้าที่ของคู่สัญญาในสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิโปรแกรมคอมพิวเตอร์ไว้โดยเฉพาะ จึงต้องพิจารณาตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 พระราชบัญญัติว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 และพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 รวมทั้งหลักนิติกรรมสัญญาและหนี้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ตามลำดับ

          ทั้งนี้ การคุ้มครองสิทธิหน้าที่ของคู่สัญญาในสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิโปรแกรมคอมพิวเตอร์ในกรณีที่เป็นโปรแกรมสำเร็จรูป จะเห็นได้ว่าผู้อนุญาตให้ใช้สิทธิให้ใช้สิทธิจะเป็นฝ่ายกำหนดข้อสัญญาในขณะที่ผู้รับอนุญาตให้ใช้สิทธิเป็นเพียงฝ่ายที่ต้องยอมรับหรือปฏิเสธข้อกำหนดในสัญญาเท่านั้น ทั้งนี้ การกำหนดข้อสัญญาจึงเป็นการกำหนดหน้าที่ให้แก่ผู้รับอนุญาตให้ใช้สิทธิ รวมทั้งการกำหนดข้อสัญญาการรับประกันและความรับผิดในความชำรุดบกพร่องของซอฟต์แวร์รวมทั้งในกรณีที่ต้องมีการฟ้องร้องเรียกความเสียหายจากการรับประกันและความรับผิดในความชำรุดบกพร่องของซอฟต์แวร์ ผู้เสียหายจะต้องฟ้องร้องเองเนื่องจากไม่อยู่ในฐานะผู้บริโภคตามคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522

          จึงมีข้อเสนอแนะให้แก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2541