การวิเคราะห์ภยานกรสที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องสาปอัปสรา ของภาคินัย

บทคัดย่อ

     การวิเคราะห์ภยานกรสที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องสาปอัปสรา ของภาคินัย ซึ่งเป็นนวนิยายหนึ่งใน 6 เรื่องของนวนิยายผีชุด “Six Scream” มีวัตถุประสงค์ของการวิจัยเพื่อวิเคราะห์ภยานกรสที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องสาปอัปสราของภาคินัย โดยมีกรอบแนวคิดและทฤษฎีตามแนวทางการศึกษาทฤษฎีรสในทางวรรณคดีศึกษาสันสกฤต

     ผลการวิจัยพบว่ามีภยานกรสซึ่งเป็นรสแห่งความน่ากลัวที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องสาปอัปสรา ของภาคินัย แบ่งได้ 4 ประเภท คือ 1. ความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละคร 2. ความน่ากลัวที่เกิดจากบทสนทนา 3. ความน่ากลัวที่เกิดจากฉาก และ 4. ความน่ากลัวที่เกิดจากจิตใต้สำนึกโดยความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละครพบ 2 ประเภท คือ 1) ความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละครประเภทเหนือธรรมชาติ 2) ความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละครที่เป็นมนุษย์ ความน่ากลัวที่เกิดจากบทสนทนาพบ 2 ประเภท คือ 1) ความน่ากลัวที่เกิดจากการสาปแช่ง 2) ความน่ากลัวที่เกิดจากการข่มขู่ ความน่ากลัวที่เกิดจากฉากพบ 2 ประเภท คือ 1) ความน่ากลัวที่เกิดจากฉากที่เป็นธรรมชาติ 2) ความน่ากลัวที่เกิดจากฉากที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ ความน่ากลัวที่เกิดจากจิตใต้สำนึกพบ 3 ประเภท คือ 1) ความน่ากลัวที่เกิดจากความฝัน 2) ความน่ากลัวที่เกิดจากภาพหลอน และ 3) ความน่ากลัวที่เกิดจากเสียงผิดปกติ

     ผลการวิจัยพบว่ามีภยานกรสซึ่งเป็นรสแห่งความน่ากลัวที่ปรากฏในนวนิยายเรื่องสาปอัปสรา ของภาคินัยแบ่งได้ 4 ประเภท คือ 1. ความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละคร 2. ความน่ากลัวที่เกิดจากบทสนทนา  3. ความน่ากลัวที่เกิดจากฉาก และ 4. ความน่ากลัวที่เกิดจากจิตใต้สำนึก

     โดยความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละครพบ 2 ประเภท คือ 1. ความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละครประเภทเหนือธรรมชาติ และ 2. ความน่ากลัวที่เกิดจากตัวละครที่เป็นมนุษย์ ความน่ากลัวที่เกิดจากบทสนทนาพบ  2 ประเภท คือ 1. ความน่ากลัวที่เกิดจากการสาปแช่ง และ 2. ความน่ากลัวที่เกิดจากการขมขู่ ความน่ากลัวที่เกิดจากฉากพบ 2 ประเภท คือ 1. ความน่ากลัวที่เกิดจากฉากที่เป็นธรรมชาติ และ 2. ความน่ากลัวที่เกิดจากฉากที่เป็นสิ่งประดิษฐ์ ความน่ากลัวที่เกิดจากจิตใต้สำนึกพบ 3 ประเภท คือ 1. ความน่ากลัวที่เกิดจากความฝัน 2. ความน่ากลัวที่เกิดจากภาพหลอน และ 3. ความน่ากลัวที่เกิดจากเสียงผิดปกติ