อัตลักษณ์และการปรับตัวทางวัฒนธรรมอาหารอาหรับภายในพื้นที่สุขุมวิท กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
อัตลักษณ์, การปรับตัว, วัฒนธรรมอาหาร, อาหรับบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตลักษณ์และการปรับตัวทางวัฒนธรรมอาหารอาหรับภายในพื้นที่สุขุมวิท กรุงเทพมหานคร ผ่านการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วม และการสัมภาษณ์เชิงลึก มีกลุ่มเป้าหมายเป็นผู้ประกอบการร้านอาหารอาหรับภายในพื้นที่ซอยสุขุมวิท 3 – 3/1 จำนวน 8 คน ผลการศึกษาพบว่า อัตลักษณ์อาหารอาหรับ ประกอบด้วย 1) ลักษณะอาหารจะมีส่วนประกอบของข้าวหรือแผ่นแป้งพิต้า (Pita) เป็นองค์ประกอบหลัก และนิยมทานคู่กับอาหารที่มีเนื้อสัตว์เป็นส่วนประกอบหลักเช่น กะบับ (Kabab) ขนมหวานอาหรับจะมีส่วนประกอบของอินทผลัมหรือถั่วอย่างฟัตทาห์ (Fattah) โดยนิยมดื่มคู่กับชาหรือกาแฟไว้ท้ายสุดหลังมื้ออาหาร 2) วัฒนธรรมบนโต๊ะอาหาร ได้แก่ การมีบริเวณสำหรับการรับประทานอาหารบนพื้น การแสดงภาพเมนูอาหารด้วยการเขียนภาษาอาหรับ มีบริการน้ำดื่ม ซุปผักหรือซุปเนื้อ พร้อมด้วยผักสด และน้ำจิ้ม นิยมรับประทานอาหารด้วยมือ ด้านการปรับตัวทางวัฒนธรรมอาหารอาหรับ แบ่งออกเป็น 3 ระยะ คือ 1) ระยะแรก (ก่อนปี พ.ศ.2530 - 2549) ผู้ประกอบการร้านอาหารอาหรับส่วนใหญ่ยังไม่มีการปรับตัว จึงทำให้อาหารอาหรับที่ขายในพื้นที่มีการปรับเปลี่ยนรสชาติให้เข้ากับคนท้องถิ่นน้อย โดยเน้นบริการให้แก่ชาวอาหรับเป็นหลัก 2) ระยะที่สอง (ปี พ.ศ.2549 - 2562) เริ่มมีกระแสความสนใจในวัฒนธรรมอาหารต่างถิ่นและอาหารสุขภาพเพิ่มมากขึ้นในกลุ่มผู้บริโภคชาวไทย จึงทำให้ผู้ประกอบการร้านอาหารอาหรับมีการปรับตัว โดยมีการบริการอาหารไทย อาหารอินเดียมุสลิม และได้พยายามแนะนำอาหารท้องถิ่นให้ผู้บริโภคชาวไทยได้ลองรับประทาน 3) ระยะปัจจุบัน (ปี พ.ศ.2562- ปัจจุบัน) ในช่วงวิกฤตโควิด-19 ผู้ประกอบการร้านอาหารอาหรับมีการปรับตัวทางธุรกิจโดยให้วัฒนธรรมอาหารอาหรับเข้าถึงคนภายนอกพื้นที่ด้วยการสั่งอาหารผ่านแอปพลิเคชั่น ทั้งนี้เพื่อเป็นการทำให้ธุรกิจสามารถอยู่ได้ อีกทั้งยังเป็นการสร้างทัศนคติของคนท้องถิ่นที่มีต่ออาหารอาหรับให้ดีขึ้น
References
พรรณงาม ชพานนท์. (2526). ภูมิศาสตร์วัฒนธรรม. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
มัญชรี โชติรสฐิติ. (2556). การปรับตัวข้ามวัฒนธรรมของนักเรียนไทยในต่างประเทศ. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต).
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ. อัดสำเนา.
สำนักงานเขตวัฒนา. (2564). ข้อมูลทางกายภาพ. สืบค้น 20 พฤศจิกายน 2564, จาก https://webportal.bangkok.go.th/ vadhana
สุธิพร บุญมาก. (2556). ร้านอาหารไทยในประเทศออสเตรเลีย: ภาพสะท้อน “ความเป็นไทย” และ “การปรับตัว”.
วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาลัยเขตหาดใหญ่, 5(1), 90-103.
สุรศักดิ์ บุญอาจ. (2558). กระบวนการปรับตัวทางวัฒนธรรมของนักศึกษาลาวและกัมพูชาในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
Möhring, M. (2016). GESCHMACK IST SO WANDELBAR WIE DIE IDENTITÄT. Retrieved on November 6,
, from https://www.goethe.de/ins/th/de/kul/mag/20866343.html
Obeidat, B. (2002). Food Habits of Arab Students Living in the United States. (Master’s Thesis).
Nutritional Sciences Texas Tech University, Lubbock.
Petzen, B. (2020). Middle Eastern Food: Six Lenses. The Geography Teacher, 17(3), 94-103.
Unicomb, M. (2021). From doner to hummus, the Middle Eastern foods Europe loves. Retrieved on July
, 2022, from https://www.middleeasteye.net/discover/middle-east-food-doner-hummus-europe-loves
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.