การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน ชุมชนบ้านเกาะมอญ อำเภอสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน 2) เปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนกับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน ชุมชนบ้านเกาะมอญ อำเภอสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม จำนวน 400 ตัวอย่าง คัดเลือกแบบสะดวก วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) ค่าเบี่ยงเบน มาตรฐาน (Standard Deviation) และการทดสอบค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่าง (t-test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (Oneway One way ANONA) และการวิเคราะห๋ค่าสัมประสิทธิสหสัมพันธ์ (Pearson's Correlation) ผลการศึกษาพบว่า ระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน ภาพรวมอยู่ในระดับมาก (  = 4.38) เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ด้านการเสนอความคิดเห็นการวางแผนและการตัดสินใจ ด้านการดำเนินการและการปฏิบัติการ มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ด้านการติดตามและประเมินผล มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากทุกด้าน  การเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน พบว่า เพศแตกต่างต่างมีส่วนร่วมในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน ไม่แตกต่างกัน และอายุ ระดับการศึกษา อาชีพ ระยะเวลาอาศัยในพื้นที่ และรายได้เฉลี่ยที่แตกต่างกัน มีส่วนร่วมในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05  ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนกับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐาน พบว่ามีความสัมพันธ์กันในระดับสูง แสดงว่าการรับรู้ข้อมูลข่าวสารและการมีส่วนร่วมมีความสัมพันธ์ในทางบวก เมื่อการรับรู้ข่าวสารเพิ่มขึ้นระดับการมีส่วนร่วมการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนกับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวยั่งยืนโดยมีชุมชนเป็นฐานก็จะเพิ่มขึ้นด้วย